मुली खरच किती स्मार्ट असतात ना

मुली खरच किती स्मार्ट असतात ना :
.
.
आता हेच बघा ना...
.
.
(मुलगी बाजारात सफरचंद विक्रेत्याला)
मुलगी: ओ भाऊ, सफरचंद कसे दिले?
विक्रेता: ताई 100 ला 10 बघा...
मुलगी: अहो काहीतरी कमी करा ना...
विक्रेता: चला फक्त तुमच्यासाठी कमी करतो, 80 ला 8 घेऊन टाका..
मुलगी: आत्ता कस............. ये हुई ना बात.....!!!

मराठी लोकांची हिंदी

मराठी लोकांची हिंदी

1. पहलि बार पोहने गया तो क्या हुआ मालुम ?

पहिले पानी मे शिरा, फिर पोहा और बाद मे बुडा!!

2. घाई करो भैया नही तो बस जायेगी , और हमारी पंचाईत होयेगी!!

3. सरबत मे लिंबु पिळा क्या !!

4. इतना महाग कैसे रे तेरे यहा, वो कोपरेका भैया तो स्वस्त देता है !!

5. कंदा काट के, चिर के मस्त ओम्लेट बनाने का और उपर सेथोडा कोथिंबिर भुरभुरानेका!!

6. अरे बाबा गाडी सावली मे लगा!!

7. ए भाय, मेदुवडा शेपरेट ला, साम्बार मे बूडा के मत लाना!!

8. केस एकदम बारीक कापो भैया !!

9. खाओ पोटभर खाओ लाजो मत !!

माझी आठवण कधीतरी येईल तुला...

माझी आठवण कधीतरी येईल तुला'
माझी आठवण कधीतरी येईल तुला
जुन्या आठवणीत मग तू शोधशील मला.....
कुणालातरी माझी आठवण सांगतानातू हसशील
पण त्या आठवणीत मला पाहताच तू रडशील.....
आठवेल तुला समुद्र किनारी आपल्या दोघांच फिरन
तुझ्या थरथरत्या स्पर्शात मी स्वता हरवून जान.....
तू माझा हातात हात घेउन अनेक स्वप्न सजवन
माझ्या डोळ्यात पाणी येताच मला हसवण.....
आठवेल तुला आपल्या प्रेमातला तो जुना पाउस
एकाच छत्रीत पाउसात भिजणारी ती आपली हाउस.....
ओल्या चिम्ब तुझ्या स्पर्शात अंगावर येणारे शहारे
काळ्या गर्द वातावरणात मोहरूनगेलेले ते अंग सारे.....
माझी आठवण येताच मी जवळ असल्याच तुला भासेल
तुझ्या डोळ्यातून निघालेला अश्रुचा प्रतेक थेंब मी असेल.....
तू एकटी बसल्यावर आठवेल तुला प्रतेक क्षण
त्या क्षणांमधे दिसेल तुला माझ तडफडणार मन.....
माझी आठवण कधीतरी येईल तुला
व्याकुळ होउन तुझ मन शोधेल मला.

आई....

आई...........!! !

आई म्हणजे देव पृथ्वीवरचा,
आई म्हणजे साठा सुखाचा....
.............आई म्हणजे मैत्रीण गोड,
.............आई म्हणजे मायेची ओढ.....
आई म्हणजे प्रेमाची भाउली,
आई म्हणजे दयेची सावली......
.............आई म्हणजे स्वतः उपाशी राहून,
.............आप ल्याला भरवणारी.......
.............आई म्हणजे जीवाचं रान करून,
.............अप ल्यासाठी राबणारी.......
आई म्हणजे जगण्याचा अर्थ शिकवणारी,
जे कधी ओरडून समजावणारी,
आईच बोट धरून चालायला शिकवणारी,
आईच आपले अस्तित्व घडवणारी.......

नाव बुडण्याआधी किनारा पाहून घे

नाव बुडण्याआधी किनारा पाहून घे

जो नेईल नदीपार असा सहारा शोधुन घे

माझा मृत्यू इथेच लिहीलाय या सागरात
मला शेवटाचा एकदा मिठीत सामावुन घे.

जेवढं रडायचं आहे आज रडून घे
ज्या शपता सोडायच्या त्या सोडून घे

आठवणीशीवाय काहीच नाही माझ्याकडे
आणखी काही हवं असेल तर मागुन घे

आज तुझी प्रत्येक इच्छा पुर्ण करुन घे
आज शेवटच माला डोळे भरुन पाहून घे

उद्या तुझ्यावर कोणा दुस-याचा हक्क असेल

जे काही विसरायच असेल ते विसरुन घे

नाहीच जुळले तर शब्द जुळूवुन घे

सगळ्या कविता आज पुन्हां वाचुन घे

तुझ्या आठवणी जखमांवर मीठ चोळतात
जाताना तुझी एक एक आठवण चाळून घे.

मुलगा :- काकू चाकू म्हणा ना

मुलगा :- काकू चाकू म्हणा ना
.
.
.
काकू :- चाकू

मुलगा :- तुमचा नवरा डाकू .........., आता सुरी म्हणा सुरी
.
.
.
काकू :- सुरी

मुलगा :- तरी पण तुमचा नवरा डाकू ..... :))

वाटते ना असावे कुणीतरी

वाटते ना असावे कुणीतरी
बावळटासारखे वागणारे
वेड्यासारखा वागेल पण
तेवढेच वेड्यासारखे प्रेम करणारे
वाटते ना असावे कुणीतरी
कितीही कामात असले तरी
एक क्षण आठवण काढणारे
जीव देणारे असतील
पण आपला जीव जपणारे
वाटते ना असावे कुणीतरी..♥♥♥

तुझ्या आठवणींनी पापणी ओली केली …

तुझ्या आठवणींनी  पापणी ओली केली …

कुठुन तरी मनात माझ्या तुझी आठवण आली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली …

आठवण तुझी नसानसांना धक्का देउन जाते,
मन कधी प्रेमाचे कधी विरहाचे गीत गाते,
रोजच्यासारखीच आठवण तुझी नवीन वाटून आली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली

वारा तुझा स्पर्श बनून जवळ येतो माझ्या,
क्षणात करतो आपल्या सा-या जुन्या आठवनी ताज्या,
वा-यालाही घेउन श्वासावाटे काळजापर्यंत गेली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली

घुसळून टाकलं मनं तिने जसं जमेल तसं,
मलाच सुचेना तिला आता बाहेर काढू कसं,
याच विचारात दिवस गेला, संध्याकाळही झाली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली …

संध्याकाळी वाटलं थोडं बरं वाटेल आता,
मित्रांबरोबर बसून थोड्या टाकू म्हटलं टापा,
चौपाटीवर गेल्यावर ती सांज डोळ्यापुढे आली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली ..

किती पाहशील अंत आता, परतून ये लवकर,
तुलाही ऐकू येत असेल माझ्या मनामधली घरघर,
जाणवतय मला तुझीही अवस्था माझ्यासारखीच झाली,
माझ्या आठवणीने, तुझी सुद्धा पापणी ओली केली .....

दर पार्टीच्या शेवटी....

दर पार्टीच्या शेवटी ऐक क्वार्टर कमी पडते

दारु काय गोष्ट आहे
मला अजुन कळली नाही
कारण प्रत्येक पीणारा म्हणतो
मला काहीच चढली नाही

सर्व सुरळीत सुरु असताना
लास्ट पॅकपाशी गाडी अडते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

पीण्याचा प्रोग्राम म्हणजे जणु
वीचारवंतची गोलमेज परीषदच भरते
रात्री दीलेला शब्द प्रत्येकजण
सकाळच्या आत विसरते

मी इतकीच घेणार असा
प्रत्येकाचा ठरलेला कोटा असतो
पॅक बनवनारा त्यदिवशी
जग बनवनार्यापेक्षा मोठा असतो

स्वताच्या स्वार्थासाठी
प्यायच्या आग्रहाचा कार्यक्रम घडते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

पीण्याचा कार्यक्रम पीणार्याला
दरवेळेस नवीन पर्व असते
लोकांना अकँडेमीक्सपेक्षा
पीण्याचा क्षमतेवर गर्व असते

आपण हीच घेतो म्हणत
ऐकमेकाचे ब्रँडप्रेम जागवतात
वेळ आली आणि पैसा नसला की
देशीवरही तहान् भागवतात

शेवटी काय दारु दारु असते
कोणतीही चढते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

पीणार्यामध्ये प्रेम हा
चर्चेचा पहीला वीषय आहे
देवदासचे खरे प्रेम पारो की दारु
मला अजुन संशय आहे

प्रत्येक पॅकमागे तीची
आठवण दडली असते
हा बाटलीत बुडला असतो
ती चांगल्या घरी पडली असते

तीच्या आठवणीत थर्टीची लेवल
लगेच सिक्स्टीला भीडते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

चुकुन कधीतरी गंभीर
वीषयावरही चर्चा चालतात
सर्वेजण मग त्यावर
P.HD. केल्यासारखे बोलतात

प्रत्येकाला वाटतेकी त्यालाच
यामधले जास्त कळते
ग्लोबल वार्मिंगची चर्चा
गावच्या पोटनीवडणुकीकडे वळते

जसा मुद्दा बदलतो
तसा आवाज वाढते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

फेकणे, मोठोपणा दाखवणे याबाबतीत्
यांच्यासारखा हात नाही
ऐरवी सींगल समोसा खाणारा
गोष्टीत पीझ्झाशीवाय् खात नाही

पैशे पैशे काय आहे ते फक्त
खर्च करासाठीच असतात
पॅकजवळ झालेली अशी गणिते
सकाळी चहाच्या कटींगपाशी फसतात

रात्री थोडी जास्त झाली
मग त्याला कळते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

यांच्यामते मद्यपाण हा
आयुष्याचा महत्वाचा पार्ट आहे
बीयर पीण्यामागे सायन्स
तर देशी पीण्यामागे आर्ट आहे

यामुळे धीर येते ताकत येते
यात वेगळीच मजा असते
आयुष्याभराचा मावळा माणुस
त्या क्षणी राजा असते

दारुमुळे आपल्याला घराच्या
चिवड्याचे महत्व कळते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

थांबावे हे दुष्टचक्र...

                               थांबावे हे दुष्टचक्र...

आज साठी शांत होताना मन मात्र अशांत आहे. वाढती जीवघेणी स्पर्धा, अपघात, खून यांचे वाढत चाललेले प्रमाण आणि बोकाळलेला भ्रष्टाचार दिसला, की मन उद्विग्न होते. वाईट गोष्टींची आहुती दिली गेल्यावरच खरी शांतता लाभेल...

वयाची साठ वर्षे पूर्ण होऊन त्या दिवशी मला 61 वे वर्ष लागले. सकाळीच मुलाने व सुनेने माझा आवडता "पाइनापल पेस्ट्री' समोर ठेवून मला कापायला लावले आणि माझे तोंड गोड केले. दिवसाची सुरवात छान गोड झाली. माझ्या मुलीचाही शुभेच्छा देण्यासाठी फोन आला. तसेच इतर नातेवाईक व मैत्रिणींचे फोन आले. सायंकाळी सुनेने औक्षण केले व बडा खानाही. मनाला फार बरे वाटले. मनात सहजच विचार आला, की हे प्रेम, ही माया अशीच शेवटपर्यंत टिकून राहू दे.

या निमित्ताने मनात माझ्या आयुष्याच्या सुरवातीपासून आत्तापर्यंची पाने उलटू लागले. तशी मी साधारण परिस्थितीत वाढले. इतर मुलींसारखीच 11 वी मॅट्रिक झाले. कॉलेजमध्ये जायची परिस्थिती नसल्याने नोकरी करणे प्राप्त होते. माझी आईसुद्धा नोकरी करत होती; पण तेव्हाच्या वयात नोकरी करण्यास मावशीच्या मिस्टरांनी विरोध केला व माझी व माझ्या बहिणीची सुरवातीची फी भरून आम्हाला कॉलेजमध्ये घातले. त्यामुळेच आम्ही ग्रॅज्युएट झालो. मला पुढे एस.वाय.बी.कॉम.ला असतानाच एम्प्लॉयमेंट एक्‍स्चेंजद्वारे केंद्र सरकारची नोकरी मिळाली. याच नोकरीने मला संपूर्ण आयुष्यात खूप आधार दिला व अजूनही आहे. माझी दोन मुले म्हणजे मोठी मुलगी व धाकटा मुलगा दोघेही त्यांच्या वयाच्या चार महिन्यांपासून पाळणाघरात होते. ही गोष्ट थोडी फार उोशिपीशीं करण्याकरिता व मिस्टर व मुलांच्या आग्रहाखातर मी वयाच्या 51 व्या वर्षी त.ठ.ड. घेतली. मला रिटायर होऊन नऊ ते दहा वर्षे झाली. रिटायर झाल्यावर घरकाम व इतर छंदात वेळ छान जायचा; पण तीन वर्षांपूर्वी ऍक्‍सिडेंटमुळे झालेल्या हातापायाच्या दुखण्याने काही काळ काळजीत गेला. आता त्या दुखण्यातून मी सावरले आहे. दुखण्यादरम्यान मला माझ्या घरच्यांनी व आप्तस्वकीयांनी जी अनमोल सा थ दिली, आधार दिला त्याबद्दल मी अत्यंत ऋणी आहे. आत्ता एकसष्ठीच्या उंबरठ्यावर असताना मी पूर्ण सुखी व समाधानी आहे. पण आजकाल आपल्या आजूबाजूला ज्या घडामोडी होत आहेत व जी आपल्या देशात, आपल्या राज्यात काय किंवा आपल्या पुणे शहरात परिस्थिती आहे ती फारच उद्‌वेगजनक आहे. मुलांची शाळा-कॉलेजमधील ऍडमिशनसाठची खेचाखेच, धावपळ, प्रत्येक क्षेत्रातील स्पर्धा, लांबलांबच्या नोकऱ्या, कामांचे जादा तास, नोकऱ्यांमधील अस्थिरता, तसेच अपघात, खून, मारामाऱ्या, भ्रष्टाचार, दहशत याबद्दलच्या बातम्या ऐकल्या की मन सुन्न होते. नोकरी-व्यवसायाला गेलेली आपली माणसं घरी येईपर्यंत काळजी वाटायला लागली आहे. पुणे शहर इतके दिवस सुरक्षित वाटत होते, ते त्याच्या सर्व क्षेत्रांतील कक्षा रुंदावल्यामुळे असुरक्षित झाले आहे. या सर्व गोष्टी कुठे जाऊन थांबणार याला अंतच नाही, या विचाराने जिवाची उलघाल होते. हे सगळे थांबण्यासाठी सध्या तरी काही उत्तर नाही असे वाटते. मरणाशिवाय यापासून सुटका नाही असे वाटून उतार वयात नैराश्‍य येते.

ही सर्व परिस्थिती सुधारण्यासाठी, मी एकसष्ठीनिमित्त देवाजवळ हीच प्रार्थना करते, की आजची परिस्थिती बदलावी. आपले सरकार कडक होऊन त्यांचा राज्य कारभार स्वच्छ व्हावा, जेणेकरून आपले सर्वांचे जीवन सुसह्य व सुखी होईल. अशा पांढऱ्या, स्वच्छ कारभाराला पवित्र भगवी व मंगलमय हिरवी जोड असलेली किनार लाभू दे. अशा तिरंगी झेंड्याला आमचा ताठ मानेने सलाम असेल. ही आमची प्रबळ इच्छा आहे व त्या पहाटेची आम्ही आतुरतेने वाट पाहत आहोत. सर्व वाईट गोष्टींची आहुती दिली जाईल, तेव्हाच माझ्यासारख्या साठीच्या लोकांची खऱ्या अर्थाने "साठी-शांत' होईल. त्यासाठी वेगळा यज्ञ किंवा होम-हवन करण्याची काहीच जरूर नाही...  

          लेखिका  

 नीलिमा प्र. रिसबूड         

   संदर्भ - इ-सकाळ  पेपर

गावठी प्रपोज..

गावठी प्रपोज..

मुलगी:- राजा आय लव यु. आणि तुझ काय मत आहे माझ्याबद्दल रं.

मुलगा:- जरा वेगळ्या स्टायल ने प्रपोज मार कि.

मुलगी:- तू मेलास कि तुझ्या नावाच्या बांगड्या फोडण्याचा अधिकार देशील का मला...:P:P

पाटलांची मोगलाई उतरवली.....

पाटलांची मोगलाई उतरवली

२८ जाने। १६४६ चे
शिवबाराजांची मुद्रा असलेले पहिले पत्र
सापडले

राजे १५ वर्षांचे झाले होते. फर्जंद महाराज
साहेबांनी दिलेल्या विश्वासू, कर्तबगार,
हरहुन्नरी लोकांच्या सानिध्यात
आणि आईसाहेब जिजाऊ यांच्या कडक
शिस्तीच्या आणि तितक्याच
मायेच्या सानिध्यात शिवाबराजे
पौर्णिमेच्या चंद्राप्रमाणे वाढत होते. हळू हळू
मुलुख बदलत होता, पण
माणसांची मानसिकता अजून बदलत
नव्हती मुलखातील मोघलाई संपता संपत
नव्हती. काही लोक अजून जुन्याच वळणाचे होते.
गावचे पुढारी पाटील म्हणजेच रयतेचे मायबाप
असे नसून मालकी हक्कच गाजवत होते.

शिवशाहीच्या सूर्याने आसमंतात
उगविण्यापूर्वीची जणू लाली धरली होती
परंतु.पाटलांच्या,वतनदारांच्या मनात खोलवर
चिखलात रुतून पडलेल्या जनावराप्रमाणे घर
करून बसलेली मोगलाई मात्र उतरायचे नावच
घेत नव्हती. उगवत्या सूर्याकडे आशेने पहाताना
रयत राजरोज हुंदक्या मागून हुंदके देत होती.
कुंपणानेच शेत खाल्लं तर न्याय मागायचा
कुणाला आणि आपलं दुःख सांगायचे कुणाला.
आणि एके दिवशी असाच एक प्रकार
मासाहेबांच्या कानी आला
पुण्यापासून नऊ कोसांवर असलेल्या रांझे

या गावचा पाटील बाबाजी बिन
भिकाजी गुजर याने बदअमल केला.
रांझे,रांझे गावचा पाटील, सगळ्यांना प्रकरण
फारच गंभीर वाटू लागले
काही तरी मोठा प्रसंग घडणार हे मात्र
नक्की होते पण नक्की काय होणार
त्याच्या सोबत हेच फक्त जाणून घ्यायचे होते
ह्याच्या आधी देखील पाटलाने असेच शेण खाल्ले
होते परंतु निवडा करणारेच कोणी नव्हते. पण
जनेतेचे गाऱ्हाणे ऐकणारी आई
आता लालमहाली बसली होती. जणू
पोटाच्या पोराच्या मायेनेच ती त्यांचे
सांत्वन करी न्यान निवडा करी.
आणि त्यात रांझे हे गाव
आऊसाहेबांच्या मालकीचे त्यांच्या वैयक्तिक
खर्चासाठी ह्या गावची मालकी आऊसाहेबांकडे
आणि त्यांच्याच गावात हा गुन्हा म्हणजे घोर
पाप कारण रयतेवर प्रेम करणारी आई रयत
नासवना-यांच्या विरुद्ध जणू चंडीचे रूपच धारण
करी , हा निवडा मात्र राजांनी केला कारण
राजे जाणते देखील झाले होतेच।
राजांना हि वार्ता कळली त्यांनी बाबाजीस्
ताबडतोब सदरेस बोलावून घेतले. त्याची
चौकशी केली, चौकशीत गुन्हा सिद्ध झाला.
त्याचवेळी महाराजांनी त्वरित त्याची
पाटीलकी जप्त केली.

इतकेच नव्हे तर त्याचे
हात पाय कलम करून त्याला कामावरून दूर केले.
हिंदवी स्वराज्य हे मोगलाई पेक्षा कसे वेगळे
आहे ते स्वराज्यातील जनतेच्या लक्षात आले. !

गुन्हेगारास शिक्षा ठोठावणारे महाराज
कठोर वाटले तरी मनाने मृदू होते. बाबाजी
निपुत्रिक होता. त्यामळे अपंगावस्थेत त्याचा
संभाळ कारांयःची तयारी गुजर कुळीच्याच
सोनजी बिन बनाजी गुजराने दर्शविली तेव्हा
महाराजांनी मेहेरबान होऊन मौजे रांझेची
पाटीलकी सोनाजिच्या नावे करून दिली व
बाबाजीसही पालनपोषणार्थ त्याच्या
स्वाधीन केले ( शककर्ते शिवराय )
ह्याच संदर्भाचे २८ जाने। १६४६ चे
शिवबाराजांची मुद्रा असलेले पहिले पत्र
सापडले आहे

आभार अभिषेक कुभांर

संदर्भ - असे घड्ले शिवाजी  महाराज  फेसबुक