शूरवीर बाजी पासलकर......... ...

शूरवीर बाजी पासलकर......... ...
बाजी लढताना एक घाव त्यांच्या पाठून त्यांच्या फिरंग समशेरधारी उजव्या हातावर झाला.वेदनेने
कळवळलेले बाजी त्या भ्याडाचा प्रतिकार करण्यासाठी त्याही परिश्तितीत वळले आणि तोच
क्षण साधत गनिमाची तलवार त्यांच्या छातीवर उतरली.पासष्ठ वर्षांचा तरणाबांड योध्दा-
... बाजी पडले ! आपल्या मागे वळण्याची इतिकर्तव्यता झाली हे लक्षात येताच फत्तेखान आपल्या
सैन्यासह परत वळून पळून गेला.कावजी मल्हारला हे समजताच तो तीरासारखा सासवडला
धावला.आपल्या धन्याचं जखमी शरीर पाठीवर लादून वाहून नेणारी बाजींची यशवंती घोडी आणि
कावजी मल्हार यांच्या दु:खाची जात एकच होती ! पुरंदर येईतो बाजींनी शरीरातली धुगधुगी
फक्त आपल्या विजयी राजाला - शिवरायांना पहाण्यासाठी व दोन अखेरचे शब्द बोलण्यासाठी
शिल्लक ठेवली होती.गडाच्या पायथ्यापासून बाजींची पालखी वर आली आणि वाट चुकलेलं कोकरू
आपल्या आईला-गोमातेला बघताच धावत सुटतं तसे राजे पालखीकडे धावले ! पालखी उतरून त्यांनी
बाजींचं जखमांनी छिन्नविच्छिन्न झालेलं शरीर तोललं आणि त्यांची मान आपल्या मांडीवर घेत
टाहो फोडला,"बाजी,आम् हाला असं पोरकं करून कुठे चाललात?" राजांचे अश्रू बाजींच्या जखमांवर
पडले.खारट पाण्याने जखमा चुरचुरल्या पण आपलं बलिदान जणू राजाने अभिषेकाने पावन केलं
या जाणिवेनं मरणाच्या दारात असलेल्या बाजींच्या गलमिश्या थरथरल्या! क्षीण पण करारी
आवाजात ते बोलले,"आरं मांज्या राजा,तुला भेटलो,औक्षाचं सोनं जालं रं मांज्या ल्येकरा ! मला
ल्योक न्हाई पर मरताना तुंजी मांडी गावली.त्या फत्याचं मुंडकं आननार व्हतो रं , पर डांव चुकला
आन् त्यो पळाला.थोरल्या रांजास्नी पकडून नेणार्‍या त्या नामर्द बाजी घोरपड्याला नागवनार
व्हतो पर त्ये बी र्‍हाईलं ! पर तू नगं चिंता करू!, ह्यो मांजा नातू सर्जेराव बाजी जेधे आन् त्येचा बा
कान्होजी जेधे हाईती तुंज्या सांगाती.येक डाव माफी कर राजा, म्होरला जलम घिऊन यी नपुन्यांदा
सवराज्यासाटी लडाया!तुज्यासाट ी द्याया येकलाच जीव गावला ह्ये वंगाळ बंग! म्या चाललू रांजा,
आपलं सवताचं सवराज्य व्हनार, जय काळकाई !....." राजांच्या मांडीवर प्राण सोडलेल्या बाजींचे
डोळे उघडेच होते, ते शिवबांनी मिटले आणि दाबून ठेवलेल्या हुंदक्यांना वाट करून दिली.....

माझं विश्व, मराठी.....

माझं विश्व, मराठी......
माझं स्वत्व, मराठी......

माझं ह्रदय, मराठी......

माझं मनही, मराठी......
माझी निर्मळता, मराठी......
माझी रसिकता, मराठी......

माझं दैवत, मराठी......
माझी प्रत्येक निर्मिती, फक्त तुझ्याच साठी....
माझं प्रेम, मराठी......

माझा श्वास, मराठी......
माझा हळवेपणा, मराठी......
माझे शब्द, मराठी......
मराठी......

मी मराठी

उठा राजे उठा, बघा रायगड तुमचा विस्कट्लाय ..

उठा राजे उठा, बघा रायगड तुमचा विस्कट्लाय ..
उठा राजे उठा, बघा रायगड तुमचा विस्कट्लाय ..
उठा राजे उठा, बघा रायगड तुमचा विस्कट्लाय
कधी तुमच्या शब्दासाठी जीव देणारा
आज आपल्याच धर्मविरोधा त उठलाय राजे ..
आज तुमचा मराठा बघा किती भरकटालाय
कट्टर मराठा म्हणता म्हणता
यानी धर्मावरच घाव घातलाय..
चार मतांसाठी तुमचा निश्चयच गाडलाय राजे..
आज तुमचा मराठा बघा किती भरकटालाय
जाती-पती मोडून राजे धर्म तुम्ही सावरला
हिंदुत्वाच ी लाट पाहुणी आवरंग सुद्धा बावरला
तोच हिंदू सध्या धर्मावरती उठलाय राजे..
आज तुमचा मराठा बघा किती भरकटालाय
एक नाही काळत राजे हा मराठा का हे विसरलाय
शिवा- न्हाविच काय तर बाजी-तानजी सुद्धा
इथे फक्त मराठा म्हणूनच लढलाय , राजे..
आज तुमचा मराठा बघा किती भरकटालाय
बाजीराव सुद्धा राजे मराठा म्हणून लढला
घेऊनी वियर मराठे तो थेट दिल्लीला भिडला
तोच बाजीराव आता फक्त एक ब्राम्हण राहिलाय, राजे..
आज तुमचा मराठा बघा किती भरकटालाय
राजे एवढाच पुरे नव्हतं की काय म्हणून
आज तुमचा इतिहासच यानी खोटा ठरवलाय
तुमच्या नावाने यानी आपलाच इतिहास लिहिलायराजे..
आज तुमचा मराठा बघा किती भरकटालाय
ब्राम्हण-म हार-रामोशी सुद्धा इथे मराठा म्हणून लढले
मुरारबाजी सुधा राजे मराठा म्हणूनच पडले
रामोश्यानी गड मराठा म्हणूनच राखलाय, राजे..
आज तुमचा मराठा बघा किती भरकटालाय
काही रज्करन्यान ि हा मतांसाठी डाव आखलाय
तुमच्या नावाखाली राजे लोकशाहीचा बाजारमांडलाय
आणि यांच्या राजकारणाला भोळा मराठा बळी पडलाय, राजे..
आज तुमचा मराठा खरच खूप भरकटालाय
तुम्हीच शिकावा राजे का मराठा कसा घडला
जातीपाती गाडून तो धर्मवेडा कसा ठरला,
इथे कसा तो या माणसासाठी नडला
इथे कसा तो या धर्मासाठी लढला
इथे कसा तो त्या शत्रूला भिडला
इथे कसा तो या मातीसाठी पडला आणि..
इथे कसा तो या स्वातंत्र् यासाठी उडाला राजे..
आज तुमचा मराठा बघा खूप भरकटालाय, राजे..
आज तुमचा मराठा बघा खूप भरकटालाय

झेंडा स्वराज्याचा
महाराष्ट्र ाच्या मातीमधुनी आवाज उठतो मराठीचा
सह्याद्रीच ्या रांगामधूनी सूर्य उगवतो मराठीचा
कीतीही डोंगर पोखरले परक्यांनी तरीही
सह्याद्री सांधला हा बहुमान मराठीचा
कण्हत्या सह्याद्रीच ्या पोटामध्ये
घुमतो आवाज मराठीचा
एकतेची साद घेवुनी
संवाद मराठीचा
शब्द चिंगार
आवाज मराठीचा
संस्कार दिसे खुलुनी
साजशृंगार माय मराठीचा
हाती तेजोमय तलवार तळपते
रणांगणात गर्जतो यलगार मराठीचा
गरजले परके सारे जरी घरात आपापल्या
नभी उठतो बुलंद आवाज हा ललकार मराठीचा
शिवबाची ज्योत ह्रदयीठेवतो तेवत, बाणा मराठीचा
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.झेंडा स्वराज्याच ा..
झेंडा शिवराज्याच ा..
गर्जा महाराष्ट्र माझा
जय शिवराय !!!!!

सर्वोच्च दुर्गरचनाक ार अस शिवरायांना म्हटले तर ते चुकीचे ठरणार नाही. अर्थात मोरोपंत पिंगळे, हीरोजी इंदुलकर, अर्जोजी यादव, यांच श्रेयही तितकच. साऱ्यानीच त्यांच कौशल्य पणाला लावले. त्यांनी स्थापत्यशा स्त्राचे, दुर्गरचनेच े शिक्षण कोठून मिळवले, आराखडे कसे बनवले व इतक्या दुर्गम भागात बांधकामकेले तरी कसे? कोणास ठाउक.. पण एवढ मात्र नक्की की दुर्गबांधण ीमध्ये त्यांनी निरनिराळे प्रयोग यशस्वी केले व त्यासाठी बारीक़-सार ीक गोष्टींवर तपशीलवार विचार ही केले होते. एक दुर्गविज्ञ ान त्यांनी आपल्या समोर मांडून ठेवले आहे.मन मातीत मिसळली की गवतांनाही भाले फुटतात, हे या मातीने आपल्याला शिकवले आहे. या बुलंद, बेलाग आणि बळकट किल्ल्यांव रती अशाच काही घटना घडल्यात. तेथे जायचे ते अश्याच सुवर्णक्षण ांच्या आठवणीसाठी. पण सर्वात महत्वाचे म्हणजे त्यातून काहीतरी शिकवे आणि आपल्या दैनंदिन जीवनात त्याचा अवलंब करता आला तर पहावा...

शिव्रयांबद्दल जगातील मान्यवराच  उदगार
मि. अनाल्ड टायबर्न (जगविख्यात इतिहासकार) - "छत्रपती शिवाजी महाराज्यां सारखे राजे जर आमच्या देशात होऊन गेले असते तर, त्यांच्या स्मृतींचा अक्षय ठेवाआमच्या डोक्यावर घेऊननाचलो असतो."
इब्राहीम-ल ि-फ्रेडर (डच गव्हर्नर) -"छत्रपती शिवाजी महाराज राज्याभिषे काप्रसंगी सोन्याच्या सिंहासनावर बसताच सर्व मराठ्यांनी अत्यंत प्रेमाने"छत्रपती शिवाजी महाराज कि जय" अशी गर्जना क...ेली."
मार्शल बुल्गानिन (मा. पंतप्रधान - रशिया) -"साम्राज्य शाही विरुद्ध बंद उभारून स्वराज्याच ी पहिली मुहूर्तमेढ छत्रपती शिवाजीमहार ाज्यांनी रोवली."
प्रिन्स ऑफ वेल्स (इंग्लंड) - "छत्रपती शिवाजी महाराज हे सर्वात मोठे योद्धे होते. त्यांच्या स्मारकाची कोनशीला बसविताना मला अत्यानंद होत आहे."
ब्यारन कादा (जपान) -"छत्रपती शिवाजी महाराज हे सत्पुरुष होते. त्यांनी अखिल मानव जातीचे हित केले."
अन्तिनिओ (पोर्तुगीज व्हायसराय) - "छत्रपती शिवरायांच् या नौदलातमुळे सागरी किल्ल्यात वाढ झाली. राज्यांच्य ा नाविक दलाची शत्रूला भीती वाटते."
मि. मार्टिन मांडमोगरी (फ्रेंच गव्हर्नर) - "छत्रपती शिवाजी राजे त्यांच्या गुप्तहेरां ना भरपूर पगार आणि बक्षिसे सेट असत. त्यांची तलवार यशासाठी आदीव तत्पर असे."
डेनिस किंकेड (युरोपिअन इतिहासकार) - "स्वजनांच् या कल्याणासाठ ी संकृतीचे रक्षण करण्यासाठी संपती हि हवीच असते, म्हणून छत्रपती शिवाजी महाराज हे महान राजे आहेत." (ग्रान्ड रिबेल)
साभार - राहुल खोट (गडवाट मित्र परिवार)
॥जय जिजाऊ॥जय शिवराय॥जय शंभुराजे॥

रामजी पांगेरा...

रामजी पांगेरा...
प्रतापगडाच्या युध्दात(दि.१० नोव्हेंबर १६५९)रामजी पांगेराने पराक्रम करून जावळीच्या जंगलात खानाच्या सैन्याची कत्तल केली होती.रामजी हा छत्रपतींचा मावळातीलसहकारी होता.याचे जन्मस्थानाविषयी निश्चित माहिती उपलब्ध नाही.नाशिक भागातील कण्हेरा किल्ल्याजवळ रामजी आपल्या सातशे सहकार्यांलसह तळ ठोकून होते.कारण मोघलांच्या फौजा कधी स्वराज्यावर चालून येतील याचा काही नेम नव्हता.
सन १६७१ साली दिलेरखान बर्हाळणपुराहून सुमारे तीस हजार सैन्य घेऊन स्वराज्यावर चालून आला.नाशिक भागातील कण्हेरा किल्ला जिंकण्यासाठी तो चालून निघाला.ही बातमी कण्हेरा किल्ल्याजवळील रामजीस समजली.तीस हजाराच्या सैन्यापुढे सातशे मावळ्यांचा टिकाव लागणे शक्य नव्हते.रामजीने आपल्या मावळ्यांना एकत्र केले व त्यांना स्वराज्यासाठी लढावयास प्रवृत केले.मावळे हर हर महादेव चा गजर करत चवताळून उठले.कण्हेरा किल्ल्याच्या आश्रयास न जाता ते दिलेरखानाच्या फौजेची वाट पाहू लागले,जणू त्यांच्यात भवानीच संचारली होती.
दिलेरखान कण्हेरा गडाजवळ आल्याबरोबर दबा धरून बसलेल्या मावळ्यांनी त्याच्यावर हल्ला केला.हर हर महादेव चा गजर करत मावळे तुटून पडले,दोन्ही हाताने तलवार चालवत रामजी शत्रूवर तुटून पडले.मावळे हट्टास पेटले होते,अखेरीस मोघली सैन्य पळत सुटले.मराठ्यांच ्या आक्रमणापुढे दिलेरखानास माघार घ्यावी लागली.कण्हेरा किल्याच्या परिसरात सातशे मावळ्यांनी तीस हजार गनिमांचा पराभव केला व पराक्रमी रामजी इतिहासात कायमचा अमर झाला.

हिरोजी इंदलकर

सेवेस तत्पर हिरोजी इंदलकर
माणसे कोणत्या मोहानेमहाराजांकडे आली. विश्वास दिला होता महाराजांनी आपले राज्य उभा करायचं, मला सिहासनावर बसायचय म्हणून राज्य निर्माणकरायचे नाही तर संबंध मराठ्यांचे राज्य निर्माण झाले पाहिजे हि काळजी इथल्या माणसामाणसांत होती.याच मोहाने अनेक माणसे महाराजांकडे आली ज्यांची राजांप्रती निष्ठा होती त्यातील एक हिरोजी इंदलकर
हिरोजी इंदलकर नावाचाबांधकाम प्रमुख महाराजांकडे होता रायगड सारखा किल्ला बांधण्याची जवाबदारी शिवाजींनी त्याच्यावर सोपवली
शिवाजी स्वारीवर गेले. हिरोजीने किल्ला निम्या पर्यंतबांधत आणला.आणि पैसा संपला हिरोजीला कळेनाकाय करावं शिवाजिंने जवाबदारी तर टाकलीये किल्ला तर बांधला पाहिजे पैसा तर शिल्लक नाही
ह्या हिरोजीने अपूर्वकाम केले आपला राहता वाडा आपली सगळी जमीन विकली बायकोला घेऊन रायगडला आला पैशासह झोपडी बांधून राहिला लागला
आणि मराठ्यांची राजधानी बांधून काढली.शिवाजींना आल्यावर कळलं हिरोजीने काय केले ते राज्याभिषेकाच्यावेळी शिवाजींना वाटलं ह्या हिरोजीचा सत्कारकरावा.
राज्याभिषेकाच्यावेळी शिवजी म्हणाले हिरोजी राजधानीचा गड तुम्ही बांधलात बोला तुम्हाला काय हवयं
त्यावेळी हिरोजी मान झुकवून म्हणाला महाराज उभं स्वराज्य तुम्ही आमच्या पदरांतटाकलाय आम्हाला आणिखीकाय हवयं महाराज म्हणाले नाही हिरोजी तुम्ही काही तरी मागितलेच पाहिजे त्यावेळी हिरोजी म्हणाला महाराज एक विनंती आहे या रायगडावर आम्ही जगदीश्वराचे मंदिर बांधलय त्या मंदिराच्या एका पायरीवर आमचे नाव कोरण्याची अनुमती हवीआहे
महाराजांना कळेना हे कसले मागणे पाचवा वेतन आयोग नाही मागितला ,पगारवाढ नाही मागितली,पाटीलकी नाही मागितली देशमुखी नाहीमागितली मागून मागितले तर काय दगडावर नाव कोरण्याचीअनुमती महाराजांनी विचारले हिरोजी असे का
आणि हिरोजी यावर सांगतायत राजे जेव्हारायगडावर असाल तेव्हाजगदीश्वराच्या दर्शनाला याल जेव्हा जेव्हा दर्शनाला याल तेव्हा तुमची पाउले त्या पायर्यांवर पडतील आणि महाराज त्यातल्याच एका पायरीवर जर माझे नाव असेल तर तुमची पायधूळ सतत माझ्या नावावर म्हणजेच माझ्या मस्तकावर अभिषेक करत राहील एवढे भाग्य फक्त पदरात टाका कि तुमच्या पाउलांची पायधूळ सतत माझ्या मस्तकावर अभिषेक करत राहू देत

शिवा काशिद

शिवा काशिद हा एक शिवरायाचा सरदार होता.त्याने शिवरायाच्यावर व आपल्या स्वराज्यावर आलेल्या संकटाचे निवारण करतेवेळी आपल्या प्राणाचे बलिदान दिले म्हणुन शिवाजीराजे सुखरुप् सिददी जोह‍रच्या वेढयातुन सुटुन आले व विशाळगडावरति पोहचले.शिवा काशीद हा हुबेहुब शिवरायासारखा दिसत होता. त्यामुळे सिद्दि जोहरला वाटले कि हाच शिवाजी ! म्हणुनत्याने व त्याच्या सरदारांनी शिवा काशीदला पकडले व हा शिवाजी नाही असे कळताच जोहर म्हणतो कसा 'शिवा काशीद आता तुमरणाला तयार हो'.ते ऐकुन शिवा काशीद म्हणाला 'शिवाजीराजे आता सुखरुप् वेढयातुनसुटले असतील आता मी सुखाने मरण्यास तयार आहे'.तसेच शिवरायासाठी हजारदा मरण्यास मी सुखाने तयार आहे'. हे ऐकुन जोहरने त्याचे शिर कापुन टाकले.अशा प्रकारे शिवा काशिदलावीर मरण आले.अशा या वीरमावळ्याचा पराक्रम अजुनही जनतेस माहीत नाही.इतिहास:(म‍राठयाचा)इतिहास हि त्याच्या पराक्रम विसरु शकणार नाही,कारण शिवा काशिद सारख्या मावळ्याच्यामुळेच व त्याच्या बलिदानामुळेच स्वराज्याचे देखणे स्वप्न शिवाजीराजे साकार करु शकले. म्हणुनच रयत सुखाने व स्वाभिमानाने जगु लागली.शिवा काशिद या मर्द मावळ्याची समाधिअजून हि पन्हाळगडाच्या पायथ्याशी विशाळगडाकडे जाणार्‍या वाटेतिल गावापाशी दुरावस्थेत आहे.

हिंदू -

हिंदू - "सिंधु नदीच्या सभोवताली वसलेले..."हिंदू"......यात धर्म भेद नाहीच नाही". )

गुढीपाडवा म्हणजेच छत्रपति संभाजी महाराज पुण्यतिथी.

पाडवा. हिंदुं नववर्ष दिन. या दिवशी हिंदु घरोघरी गुढ्या उभारतात. त्याची 'याद' मनात ठेऊन औरंगजेबाने आजची संध्याकाळ निवडली होती. की उद्या पहाटे या हिंदुंना - काफरांना त्यांच्या प्राणाहून प्रिय असणार्या राजाच्या मस्तकाचीच गुढी - भाल्यावर टांगवून मिरवून दाखवू.

बहादुरगडावर (मौजे पेडगाव, ता.श्रीगोंदा) संभाजी महाराजांची धिंड काढलेली होती. एका बोडख्या घाणेरड्या उंटावर संभाजी महाराजांना व कवि कलशांना उलटे बसवले होते. साखळदंडाने बांधलेले. त्या दोघांच्या अंगावर विदुशकासारखे झिरमिळ्यांचे चट्ट्यापट्टयाचे कपडे चढवलेले होते. गळ्यातील शिवरायांनी चढवलेली कवड्याची माळ उतरवून गुरांनाही सहन होणार नाही अशी काथ्याची पेंढी बांधलेली होती. दोघांच्याही डोक्यावर एखाद्या अट्टल गुन्हेगारांना बांधाव्यात अशा, कुराणमध्ये सांगितलेल्या आदेशानूसार इराणी लाकडी टोप्या बसवलेल्या होत्या. त्याच प्रमाणे 'तख्तेकुलाह' म्हणजे लाकडी फळ्यांचा खोडा मानेवर ठेऊन त्याला दोन्ही हात बांधलेले होते. त्या खोड्याला घुंगरे बांधलेली होती अन् त्यावर छोटी छोटी निशाणे चितारलेली होती.

अशी ती धिंड मोगली फौजेमधून काढलेली होती. मोगलांमध्ये ईदपेक्षाही उत्साहाचे वातावरण होते. दुतर्फा फौजेतील सैनीक महाराजांवर व कवी कलशांवर दगडे भिरकावीत होते. त्यांना भाल्याने टोचीत होते. त्यांचे नगारे वाजत होते, कर्णे थरारत होते. बारा ईमामांचे झेंडे फडकत होते. रायगडचा राजा, महाराजांचा व जीजाआऊचा शंभूबाळ आज रांडा पोरांच्या विटंबनेचा विषय झालेला होता.

पुढे औरंगजेबाने आपला मुक्काम तुळापूर येथे हालवला. इथे तुळापूरच्या संगमावर त्याला "हिंदू राजास" हलाल करावयाचे होते. संभाजी महाराजांची तेजस्वी नेत्रकमले काढण्यासाठी हशम सरसावले. रांजणातून रवी जशी फिरवावी, तशा त्या तप्त - लालजर्द सळया शंभू राजांच्या डोळ्यातून फिरल्या. चर्र चर्र आवाज करीत चर्येवरील कातडी होरपळून गेली. सारी छावणी थरारली पण संभाजी महाराजांच्या मुखातून आक्रोशाची लकेरही उमटली नाही. यामुळे औरंगजेबाचा पारा मात्र जास्तच चढला. कवि कलशाचेही डोळे काढण्यात आले.

बलिष्ठ शरीर यष्टीचा एक पठाण कविराजांच्या छातीवर बसला. दोघांनी त्यांचे पाय उसाचे कांडे पिळगटावे तसे मागे खेचले. दोघांनी आपल्या राकट हातांनी कविराजांची मुंडी धरली. त्या पठाणाने कविराजांच्या जबड्यात हात घातला. कविराजांचे मुख रक्ताने भरून गेले. त्या धटींगणाने कविराजांची जीभ हाताने बाहेर खसकन खेचली. एकाने ती वीतभर लांब बाहेर आलेली जीभ कट्यारीने खचकन छाटली. कविराजांच्या तोंडातून रक्ताचा डोंब उबळला. संभाजी महाराजांचीही जीव्हा अशीच छाटली गेली. पहाणार्यांचेही डोळे पांढरे पडले. असूरी आनंदाने आवघी छावणी गर्जत होती.
कवी कलशांवर होणारे अत्याचार ही जणू संभाजी महाराजांवर होणार्या अत्याचारांची रंगीत तालीमच असायची. संध्याकाळ झाली. शंभू महादेव खांबास घट्ट बांधून ठेवलेले होते. स्वाभीमानाने तळपत झळकणार्या तेजस्वी योग्यासारखे. ज्यांच्या तेजाने शेशही डळमळून जावा अशा तेजस्वी श्रीकृष्णासारखे. अविचल. अभेद्य ! आभाळात अभिमानाने मस्तक उंचावून बाणेदारपणे उभे असलेल्या रायगडाच्या टकमक टोकासारखे.

दोन दैत्य पुढे सरसावले. एकाने पाठीच्या वरच्या मणक्यापासून आणि दुसर्याने समोरून गळ्यापासून शंभूराजांच्या अंगात वाघनख्या घुसवल्या. त्या राक्षसांना जोर चढावा म्हणून कुराणातील आयते वाचले जात होते. रण वाद्यांचा दणदणाट होत होता. "दीन दीन" "अल्लाहो अकबर" च्या घोषात राजांची त्वचा डाळिंबाच्या टरफला सारखी सोलली जात होती. जास्वंदीसारखा लाल बुंद देह यातनांनी तळमळत होता. रक्ता मासाच्या चिंध्या होत होत्या. संपूर्ण देहाची चाळणी झाल्यावर मग फरशा व खांडे पेलत दोन गाझी (धर्मेवीर) पुढे आले. त्या दोघांचेही हात पाय असे अवयव एक एक करून तोडून टाकले. एकाने खांड्याचे धारधार पाते संभाजी राजांच्या मानेत घुसवले. व हळू हळू कुराणातील आज्ञेप्रमाणे 'हलाल' करीत शिर चिरत धडावेगळे केले !!!

राजे पुन्हा जन्माला या

मावळ्यांनो तुमचा ''राजे पुन्हा जन्माला या'' चा आवाज आमच्या कानात आजही घुमतोय, म्हणूनच जिजाऊपोटी पुन्हा जन्माला यावे असे आम्ही ठरवतोय.... पण मराठ्यांनो..... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर, आम्हाबरोबर शंभूदेवाची शपथ पुन्हा घ्याल का?... रयतेच्या कल्याणासाठी जिवाचे रान कराल का?... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर जात भेद विसराल का?... महाराष्ट्राच्या कल्याणासाठी एकीची वज्रमूठ कराल का?... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर, शीर हातावर घेऊन लढाल का?... स्वराज्याची धगधगती मशाल हाती घेऊन प्राणांची आहुती द्याल का?... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर, शिबीच्या झाडातील तलवारी बाहेर काढाल का?... स्वकीय व परकीय गद्दारांची मुंडकी तुम्ही कलम कराल का?... आम्ही पुन्हा जन्माल आलो तर, स्वाभिमान तुमचा जागवाल का?... दिल्लीच्या तख्तापुढे ताठ मानेने उभे रहाल का?... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर, गनीमी कावा तुम्ही शिकाल का?... शत्रूवर तुटून पडण्याचा पराक्रम पुन्हा तुम्ही गाजवाल का?... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर, लाचारीचे जगणे सोडून द्याल का?... अन्यायाविरुद्ध पेटून उठण्याचे धाडस तुम्ही दाखवाल का?... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर, मदतीचा हात आम्हाला द्याल का?... गतःजन्मी सारखी साथ ह्या जन्मी आम्हाला द्याल का?... आम्ही पुन्हा जन्माला आलो तर दिलेला शब्द जिवापाड पाळाल का?... ... ... तरच आम्ही जिजाऊंना विचारु ''माते पुन्हा तुमच्या पोटी ह्या शिवबाला जन्म द्याल का?''...... जय माता जिजामाऊली... जय भवानी... हे मान्य असेल तर द्या मग आवाज ..... ''राजे पुन्हा जन्माला या''.....

ब्रह्मदेवाची तपस्या शिवराय,महादेवाच ा तिसरा डोळा शिवराय,

ब्रह्मदेवाची तपस्या शिवराय,महादेवाच ा तिसरा डोळा शिवराय,
श्रीकृष्णाचे सुदर्शन चक्र शिवराय,अर्जुनचे गांडीव धनुष्य शिवराय,
काशी-रामेश्वर शिवराय ,विठ्ठल रुखमाई शिवराय,
गंगा जामुनेचा संगम शिवराय,कृष्णा गोदेचेपावित्र्य शिवराय,
हिमालयाची उत्तुंगता शिवराय,हिंद महासागराची अथांगता शिवराय,
देशभक्तीचे सरताज शिवराय,मातृभक्त ीचे पायिक शिवराय,
सूर्याची प्रखरता शिवराय,चंद्राची शीतलता शिवराय,
पृथ्वीवरील पंचमहाभूते शिवराय,रयतेचे पंचप्राण शिवराय,
मातीत रुजणारे हरेक बीज शिवराय,मातीतून उगवणारे हरेक अंकुर शिवराय,
शत्रूंचे कर्दनकाळ शिवराय,रयतेचे तारणहार शिवराय,
धगधगनाऱ्या तोफा शिवराय,तळपनाऱ्य ा समशेरी शिवराय,
पराक्रमाचा महामेरू शिवराय,बुद्धीवा दाचे गुरु शिवराय,
दक्खनचे तुफान शिवराय,सह्याद्र ीचा बुलंद कणा शिवराय,
जगण्याची आस शिवराय, हिंदुस्तानचा श्वास शिवराय
मराठा बाणा शिवराय, त्रिलोकाचे राणा शिवराय
शिवराय शिवराय शिवराय
भूलोकावरील चराचरात,अणू-रेण ूत,चल-निस्चालात ,सजीव-निर्जीवात एकच नाव सामावले आहे :
जय भवानी जय शिवराय

भवानी तलवारीचे गूढ

भवानी तलवारीचे गूढ
छत्रपती शिवाजी महाराजांची भवानी तलवार कुठे आहे, हा एक मोठा गूढ प्रश्‍न आहे. लोकमान्य टिळकांच्या काळापासून हा प्रश्‍नअधूनमधून चर्चेत येतोच, त्यावरून रान पेटते आणि मग तो पुन्हा बासनात जातो, असे घडताना दिसत आहे. इंग्लंडमध्ये बकिंगहॅम राजवाड्यात भवानी तलवार आहे, अशी एक समजूत आहे. लोकमान्य टिळकांनी हीतलवार इंग्लंडमधून परत आणण्यासाठी प्रयत्न करावेत, असे आवाहन करणारी एक कविता गोविंदाग्रजांनी (राम गणेश गडकरी) लिहिली होती. 1980मध्ये बॅ. अब्दुल रहमान अंतुले हे महाराष्ट्राचे मुख्यमंत्री असताना, तर त्यांनी भवानी तलवार महाराष्ट्रात आणणारच अशी घोषणा करून मोठी मौज केली होती. त्यासाठी त्यांनी लंडनवारीही केली होती. तिकडून त्यांनी भवानी तलवार नाही आणली, पण तिचे चित्र तथाकथित चित्र मात्र आणले. यानंतर भवानी तलवार पुन्हा चर्चेत आली ती केंद्रात भाजप आघाडीचे सरकार सत्तेवर आले तेव्हा. जून 2002मध्ये तत्कालीन केंद्रीय गृहमंत्री लालकृष्ण अडवानी स्पेनच्या पाचदिवसीय भेटीवर गेले होते. त्यावेळी स्पेनमधील काही संशोधकांनी सांगितले,की शिवाजी महाराजांचीभवानी तलवार स्पेनमधील तोलेदो या शस्त्रास्त्रे निर्मितीसाठी नावाजलेल्या शहरातील कारागिरांनी तयार केली होती. त्यावरून काही काळ धुरळा उडाला. मग तो विरून गेला.
बखरी आणि काव्यांनुसार साक्षात्‌ तुळजाभवानीने शिवरायांना तलवार दिली, ती ही भवानी तलवार. तुळजाभवानीने महाराजांना दर्शन दिले आणि "राजा, मी तुझी तलवार होऊन राहिले आहे' असे म्हणाली, असे"शिवभारत' या काव्यामध्ये नमूद आहे. महाराजांकडे अनेक तलवारी होत्या. त्यातील एक त्यांनी शहाजीराजांनी दिली होती. तिचे नाव त्यांनी "तुळजा' असे ठेवले होते. महाराजांच्या दुसऱ्या एका तलवारीचेनाव "जगदंबा' असे होते. महाराज भवानीचे भक्त होते. तेव्हा अन्य एखाद्या तलवारीला त्यांनी "भवानी' असे नाव दिले असेल. यात काही वाद नाही. वाद आहेतो हा, की सध्या ही तलवार कुठे आहे?

दुंदुभी निनादल्या, नौबती कडाडल्या, दशदिशा धडाडल्या
केसरी गुहेसमीप मत्त हत्ती चालला, मत्त हत्ती चालला ||

वाकुनी आदिलशाहास कुर्निसात देऊनी
प्रलयकाळ तो प्रचंड खान निघे तेथुनी
हादरली धरणी व्योम शेषहि शहारला || १ ||

खान चालला पुढे अफाट सैन्य मागुती
उंट हत्ती पालख्या हि रांग लांब लांब ती
टोळधाड हि निघे स्वतंत्रता गिळायला || 2 ||

श्रवणी तप्त तैलसे शिवास वृत्त पोचले
रक्त तापले कराल खड्ग सिद्ध जाहले
मर्दनास कालियास कृष्ण सिद्ध जाहला || ३ ||

तुळजापूरची भवानी माय महन्मंगला
राउळात अधमखान दैत्यासह पोचला
मूर्ती भंगली मनात चित्रगुप्त हासला || ४ ||

सावधान हो शिवा वैर्याची रात्र ही
काळ येतसे समीप साध तूच वेळ ही
देऊनी बळी अजास तोषवी भवानीला || ५ ||

इन्द्र जिमि जंभपर , वाडव सुअंभपर |
रावन सदंभपर , रघुकुल राज है || 1 ||

पौन बरिबाहपर , संभु रतिनाहपर |
ज्यो सहसबाहपर , राम द्विजराज है || 2 ||

दावा द्रुमदंडपर , चीता मृगझुंडपर |
भूषण वितुण्डपर , जैसे मृगराज है || 3 ||

तेजतम अंसपर , कन्हजिमि कंसपर |
तो म्लेंच्छ बंसपर , शेर सिवराज है || 4 ||

साजि चतुरंग बीररंगमें तुरंग चढी ,
सरजा सिवाजी जंग जीतन चलत है |
भूषन भनत नाद बिहद नगारन के ,
नदी नद मद गैबरनके रलत है ||

भूपन भनत भाग्यो कासीपति विश्वनाथ ,
और कौन गिनतीमें भूली गति भब की |
चारों वर्ण धर्म छोडि कलमा निवाज पढ़ी ,
सिवाजी न होतो तो सुनति होत सब की ||

हीच , हीच ती वेळ होती,

हीच , हीच ती वेळ होती,
दुपारचे दोन वाजलेले ।
हे इतिहासातील एक अत्यंत
लक्षवेधक पान लिहीले जात होते...
अन्यायावर न्यायाचा ,
असत्यावर सत्याचा ,
कपटनीतीवर नीतीचा
अन् अधर्मावर धर्माचाविजय होत होता ।
कुठे हा अवाढव्य,धि प्पाड असा अफझलखान अन्
कुठे आपले तुलनेने साधारण उंची , अंगाकाठीचे शिवराय ?
पण महाराज होते शूर,पराक्र मी असे, छत्रपती , शिवराय...
जरा विचार केला तर उघड्या मैदानावर अफझलखानाने शिवराय व
शेपाचशे मावळ्यांचा कधीच नामोहरम केले असते...
परंतु,शिवर ायांनी प्रतापगडास ारख्या शत्रुला दुर्गम पण मावळ्यांना सुगम अशा ठिकाणी खानाला भेटावयास बोलावले यातच महाराजांच् या अफाट
बुध्दिचातु र्याचे दर्शन घडते..
अत्यंत सावधपणे रंगलेला अफझलखानाच् या वधाचा पट शिवराय किती सहजपणे जिँकले...
शिवाला जीवाची साथ मिळली आणि त्यांच्या कमालीच्या शौर्याने
शत्रूवर मात करुन गेली...
दिवस होता ,
मार्गशीर्ष महीना, शुद्ध षष्ठी-सप्त मी, गुरुवार
दुपारी 2वाजता
माजलेला दहशतवाद कसा नष्ट करायचा याचा एक मोठा आदर्श आपल्य समोर राजांनी ठेवला

मराठी माणूस म्हणजे

मराठी माणूस म्हणजे कर्तुत्व ,शौर्य याचे उदाहरण उत्तम ...
मराठी माणूस म्हणजे कौशल्य अन अफाट बुद्धिमत्ता प्रथम ....
मराठी माणूस म्हणजे प्रतेकाच्या शरीरात सल्साल्णारे रक्त ...
मराठी माणूस म्हणजे प्रतेक संकटाला हसत सामोरे जाने फक्त ...
मराठी माणूस म्हणजे मी आम्ही तुम्ही कधी न झुकणार ,कधी न वाकणार ..
मराठी माणूस म्हणजे मी आम्ही तुम्ही कधी न थकणार ,कधी न हरणार ..
मराठी माणूस म्हणजे प्रेम आपुलकी दया मदत कोणत्याही क्षणी ...
मराठी माणूस म्हणजे धोका फसवणूक इर्षा कदीच न कोनाच्य्ही मनी ....
मराठी माणूस म्हणजे धडाडी ,पराक्रम,निश्चय .......
मराठी माणूस म्हणजे अभिमान ,स्वाभिमान,एकच आशय ., ...
मराठी माणूस म्हणजे ...
म म्हणजे महान
रा म्हणजे राकट
ठी म्हणजे ठिकाणावर असलेला ..
मराठी माणूस म्हणजे कधी न बाटलेला ..
मराठी माणूस म्हणजे वीरांचा इतिहास
मराठी माणूस म्हणजे एकतेचा एकच ध्यास ..
मराठी माणूस म्हणजे उज्वल भविष्य ..
मराठी माणूस म्हणजे मराठी बाणा हे एकच लक्ष ...
मराठी माणूस म्हणजे भारताची शान,परंपरेचा मान..
मराठी माणूस म्हणजे मानवता जपणारा एकच MAN.!!
जय महाराष्ट्र !!!.
कवयित्री : सोनाली कुलकर्णी

महाराष्ट्र म्हणजे..........

महाराष्ट्र म्हणजे मावळ
मातीचा,
मराठी मनाचा महाराष्ट्र
भक्तीच्या ऐल
तीराचा,शक्तीच्य ा पैल
तीराचा महाराष्ट्र
धमन्यांत धुमसणार्या तेजौमय
रक्ताला,कुमकुम
करंडकाचा धगधगता इतिहास
उरात घेऊन
पेटणारा महाराष्ट्र
पोलादी छाताडाला पेटवणारा महाराष्ट्र
गजॉ महाराष्ट्र म्हणत
मराठ्यांचा अभिमान ज्वलंत
आणि जीवंत ठेवणार्या,
जगदंबा पोत उरात घेऊन
घोंघावणार्या माझ्या शिवबाचा महाराष्ट्र!
!! जय जिजाऊ जय शिवराय

शिवरायांचा पाळणा

शिवरायांचा पाळणा

गुणी बाळ असा जागसि का रे वांया | नीज रे नीज शिवराया
अपरात्री प्रहर लोटला बाई | तरि डोळा लागत नाही ||

हा चालतसे चाळा एकच असला | तिळ उसंत नाही जिवाला ||
निजयावयाचा हरला सर्व उपाय | जागाच तरी शिवराय ||

चालेल जागता चटका
हा असाच घटका घटका
कुरवाळा किंवा हटका

का कष्टविसी तुझी सांवळी काया | नीज रे नीज शिवराया ||१ ||
ही शांत निजे बारा मावळ थेट | शिवनेरी जुन्नर पेठ ||
त्या निजल्या ना तशाच घाटाखाली | कोकणच्या चवदा ताली ||
ये भिववाया बागुल तो बघ बाळा | किति बाई काळा काळा ||

इकडे हे सिद्दीजवान
तो तिकडे अफझुलखान
पलिकडे मुलूख मैदान

हे आले रे तुला बाळ धराया | नीज रे नीज शिवराया || २ ||

- राम गणेश गडकरी �गोविंदाग्रज�

देश धरमपर मिटनेवाला शेर शिवाका छावा था ... ।

देश धरमपर मिटनेवाला शेर शिवाका छावा था ... ।
महा पराक्रमी परम प्रतापी एक हि शंभू राजा था ... ।
तेजः पुंज तेजस्वी आँखे निकल गयी पर झुका नही ... ।
दृष्टी गयी पर राष्ट्रोन्नती का दिव्य स्वप्न तो मिटा नही ... ।
दोनो पैर कटे शंभू के ध्येय मार्ग से हटा नही ... ।
हाथ कटे तो क्या हुआ ? सत्कर्म तो छुटा नही ...।
जिव्हा कटी खुन बहाया धर्म से सौदा किया नही ... ।
गर्व से हिन्दू कहने मे कभी किसीसे डरा नही ... ।
राम कृष्ण शालीवाहन के पथ से विचलीत हुवा नही ... ।
शिवाजी काही बेटा था गलत राह पर चला नही ... ।
वर्ष तीनसौ बीत गये शंभू के बलिदान को ... ।
कौन जिता कौन हारा ? पुछ लो संसार को ... ।
कोटी कोटी कंठो मे तेरा आज गौरव गान है ... ।
अमर शंभू तू अमर हो गया तेरी जयजयकार है ... ।
भारत माँ के चरण कमल पर जीवन पुष्प चढाया था ... !
है दूजा दुनिया मे कोई जैसा शंभू राजा था ?

आपले शंभुराजे..............

आपले शंभुराजे............... सिंहाच्या जबड्यात हात घालून दात मोजणारा आमचा शंभूराजा । बळीराजाचा अवतार म्हणजे शंभूराजा । शहाजीँचे स्वप्न म्हणजे शंभूराजा । सळसळत्या रक्तात धगधगता अंगार म्हणजे शंभूराजा । 14 मे 1657 साली पुरंदरा वरती धुरंधराच्या पोटी जन्माला आलेला म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 2र्या वर्षी आईविना पोरका झालेला म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 9 व्या वर्षी 4000ची मन्सबदारी स्विकारणारा म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 10 व्या वर्षी आग्रेच्या भेटीला जाणारा शिवपुत्र म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 11व्या वर्षी 5000ची मन्सबदारी स्विकारणारा म्हणजे शंभूराजा । वायाच्या 13व्या वर्षी भर दरबारात रायप्पा महाराजांचा सत्कार करणारा सच्चा मित्र म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 14 व्या वर्षी बुधभूषनम् नावाचा संस्क्रूत महाग्रंथ लिहिणारा महान पंडीत म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 15 व्या वर्षी नतशिक , नायकाभेद , सातसतक सारखे हिंदी ब्रिदभाषेतील , भोजपुरी भाषेतील ग्रंथ लिहीणारा महान हिँदी पंडीत म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 16व्या वर्षी 10000 फौजेचे कुशल नेत्रूत्व करणारा कुशल सेनानी म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 17 व्या वर्षी छत्रपतीँच्या गादीचा पहिला युवराज म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 19व्या वर्षी संतश्रेष्ठ तुकाराम महाराजांची देहू ते पंढरपूर ही जगातली पहिली वारी सुरु करणारा शिवबाचा धारकरी विठोबाचा वारकरी आणि वारकरी संप्रदायाचा आधार म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 23व्या वर्षी छत्रपतीँच्या गादीवर बसलेला दुसरा छत्रपती म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 23व्या वर्षापासून 32व्या वर्षापर्यँत इंग्रज , डच , पोर्तूगीज , फ्रेँच आणि मोगल या पाच महासत्तांशी प्राणपनाणे लढणारा , सह्याद्रीच्या वनामद्धे वनराजा प्रमाणे फिरणारा , वादळामद्धे दिवा बनून जगणारा सळसळत्या रक्ताचा धगधगता अंगार म्हणजे शंभूराजा । वयाच्या 32व्या वर्षी या राष्ट्रासाठी व शिवाजी महाराजांच्या राज्यासाठी स्वतःच्या देहाचं बलिदान करणारा आमचा शंभूराजा .........।

।। फुकले रणशिँग शिवबाने ।।

।। फुकले रणशिँग शिवबाने ।।
।। सह्याद्रीत दुमदुमले
नगारे ।।
।। बारा मावल होते
पाठीशी ।।
।। जिजाईचा आशिर्वाद
त्याला ।।
।। स्वराज्याचे स्वप्न शहाजीचे ।।
।।शिवबाच्या रुपाने अवतरले ।।
।। गनीमी काव्याच्या
जोरावरती ।।
।। तोरण्यास सर त्याने
केले ।।
।।।।। जय शिवराय ।।।।।

ही मराठ्याची जात

ही मराठ्याची जात आहे कुणाला उगाच त्रास देणार नाही...पण
कुणी आमच्या वाकड्यात शिरल तर त्याला मात्र सोडणार नाही .........
नाद केला अफझल्याने ने काढला त्याचा कोथळा,
अरे उगाच नाही म्हणत मराठ्यांचा नादच खुळा.........

सिंहाच्या जबड्यात घालुनी हात मोजिन त्याचे दात ही जात मराठ्यांची
-छत्रपति संभाजी महाराज

एक पाय तळ्यात एक पाय मल्यात मराठ्यांचा नाद केला तर हात पाय गळ्यात

''मराठा ''म्हणजे जाती वाद नाही, पण संवाद आहे.. प्रश्न नाही पण उत्तर आहे. हाव नाही पण समाधान आहे. ...धमकी नाही पण धमक आहे. भिती नाही पण आदर आहे. शंका नाही पण समाधान आहे. पैसा नाही पण श्रीमंती आहे. प्रखर नाही पण तेजस्वी आहे. गर्वाने म्हणतो मी''मराठा '" आहे .

राजे , जरका नसत्या घेतल्या हाती तलवारी आणि ढाली

राजे ,
जरका नसत्या घेतल्या हाती
तलवारी आणि ढाली
जगाव लागल असत
आज
घालून माना खाली
.
शुर वीर लढ़ व् य्या मराठ्यांना
उरला न्ह्वता वाली
राब राब राबुन घ्यायचे
परकियांच्या महाली
ओलखल होत माता जीजाऊंनी
म्हनुनच ,
गुलाला ला चढली लाली ,
नसत्या घेतल्या हाती जरका
तलवारी आणि ढाली
जगाव लागल असत आज
घालून माना खाली
.
हजारो शत्रूंच्या फौजा
तुमच्या अंगावर तुटूनपडल्या
चिमुटभर मावल्या सोबत
तुम्ही कशा धुडकुन लावल्या
धिप्पाड शत्रु समोर तुम्ही
दिसायचा छोटी बाहुली
तरी पण घाम फुटायचा त्यांना
पाहून तुमची सावली
राजे ,
नसत्या घेतल्या हाती
जरका तलवारी आणि ढाली
जगाव लागल असत
आज घालून माना खाली
.
लाखोंचे पोशिंदे तुम्ही
गोर गरीबांचे वाली
तुम्हीच आमचे माय बाप
तुम्हीच आमची माउली
.
राजे तुमच्या मूलेच आज
जगण्याची दिशा मिलाली
नाहीतर कधीच मराव लागल
असत
घोड्यांच्या टापा खाली
राजे
जरका नसत्या घेतल्या हाती
तुम्ही
तलवारी आणि ढाली
जगाव लागल असत आज
घालून माना खाली
.
II
बोला छत्रपति शिवाजी महाराज
की जय
जय भवानी जय शिवाजी II

सूर्यकीरणे गारव्याला होती जाळत

सूर्यकीरणे गारव्याला होती जाळत
शिवनेरीवर भगवाही होता खेळत ,
येणार्‍या नव्या पर्वाची लागली होती चाहूल
शिवजन्मान पडणार होत पहिल मराठी पाउल ...
मराठ्यांचा प्रत्येक आश्रू
जिजाउन साठवला होता ,
आई भवानीस तेच आश्रू देऊन
पोटी मराठ्यांचा धनी मागितला होता ...
मंदिर थराराली , शिवनेरीची तोफ कडाडली
वार्‍याची कोवळी झुळुक दर्‍या खोर्‍यात दरवळली ,
जिजाउपोटी मराठ्यांचा राजा अवतरला
सांगत मुकी पाखरही किलबीलली ....
नगारा वाजला ,शाहिरी साज चढला
डंका डोंगरा आड सांगत सुटला ,
आता सह्याद्रीव र भगवाफडकनार
मराठ्यांची तलवार शत्रूवर धडकनार ....
इतिहासच पाहील पान
शिवजन्मान लिहाल गेल होत ,
हिरव्या दगडावर आता भगवे रक्त
स्वराज्याच ा इतिहास कोरत होत!

मनगटा ............

मनगटा मधे एवढे बळ कि तलवारीच्या एक घावात मनुष्य काय अश्वाचे पण दोन तुकडे पडतील , भरदार शरीरयष्टि ,वाघाची आक्रमकता आणि अद्वितीय युद्ध कौशल्य ह्याचे धनि म्हणजे छत्रपति संभाजी राजे. शम्भू राजे हे अटकेपार महाराष्ट्र राज्य वाढवणारे महान योद्धे.२४ नोव्हेंबर १६८३ रोजी जुवे बेटावर फिरंग्यांचा शंभू राजांच्या सैन्याकडून दारूण पराभव झाला होता. ह्या नंतर गोवा जवळ पास मराठी साम्राज्यात आले होते. राजकीय आणि पारिवारिक कलह सहन केलेले शंभू राजे हे त्या वेळी एकटेच ४-५ साम्राज्यांशी समर्थपणे लढत होते. त्याचे पराक्रम आणि युद्ध कौशल्य हे त्यावेळी सर्वात उत्कृष्ट दर्जाचे होते म्हणून कि काय औरंगजेब त्यांना फितूरी करुनच पकडू शकला आणि ह्या नंतर एक योद्धे ते इतिहास वीर हा त्यांचा प्रवास सुरु झाला. जसा महाभारतामध्ये कर्ण होता , जो सर्व गुण सम्पन्न असून पण शेवट कौरव मित्र म्हणून स्वतः वर एक डाग लावून गेला तसे काही शम्भू राजांच्या बाबतीत आयुष्याच्या सुरुवातीस झाले असे म्हणता येइल. पण इतिहासामधे आपला मृत्यु जगणारे जर कोणी असतील तर त्यात पृथ्वीराज चौहान आणि छत्रपती संभाजी राजे हे अग्रस्थानी आहेत. छत्रपति शिवरायांच्या प्रभावशाली राज्याच्या शेवटी मराठा साम्राज्यात आलेली मरगळ आणि संभ्रमता ही शम्भू राजे ह्यांच्या बलिदानाला पाहून क्षणात निघून गेली आणि स्वराज्यात एक चैतन्य निर्माण करून गेली. जसे पर्वतावर पाणी,हवा सतत आदळत असते पण पर्वत हां स्थिर असतो तसे शम्भू राजे हे औरंगजेबा समोर आपल्या मृत्युसमयी स्थिर होते. त्यांच्या शरीराला जहाल वेदना देणारे मुघल हे त्यांच्या आत्म्याला त्रास देण्यास सपशेल अपयशी ठरले आणि मृत्युस प्राप्त ठरून पण औरंगजेबा समोर शम्भुराजेच जिंकले. ह्या मराठी मातीचा शंभूराजे हा एक चमत्कार होता त्याना विनम्र अभिवादन ..

वेडात मराठे वीर दौडले सात….

वेडात मराठे वीर दौडले सात….
(आपले सेनापति प्रतापराव गुजर याचा एका लढाईत पराभव झालेला असल्याचे महाराजांना समजले आणिरागाच्या भरात त्यांनी प्रतापराव गुजरास पत्र पाठवले.कवितेची सुरुवात शिवाजी महाराजांनी लिहीलेल्या पत्रापासुन झाली आहे. ते पत्र वाचताच प्रताप्राव गुजर यांनी रागाने आपल्या सात साथीदारांसह अब्दुल करीम बहलोल खान याच्या प्रचंड सैन्यावर हल्ला केला. यात ते सातही वीर शहीद झाले. )
(“खरा इतिहास थोडा वेगळा आहे. इछुकांनी माहिती स्वतंत्रपणे घ्यावी”)
“श्रुति धन्य जाहल्या श्रवुनि आपुली वार्ता,
रण सोडुन सेनासागर आमुचे पळता,
अबलाहि घरोघर खर्या लाजतिल आता,
भर दिवसा आम्हां दिसू लागली रात ”
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
ते कठोर अक्शर एक एक त्यातील,
जाळीत चालले कणखर ताठर दील,
“माघारी वळणे नाही मराठी शील,
विसरला महाशय काय लावीत जात?”
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
वर भिवई चढली दात दाबती ओठ,
छातीवर तुटली पटबंधाची गाठ,
डोळ्यात उठे काहूर ओलवे काठ,
म्यानातुन उसळे तलवारीची पात,
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
“जरि काल दाविलि प्रभुगनिमांना पाठ,
जरि काल विसरलो जरा मराठी जात,
हा असा धावतो आज अरि-शिबिरात,
तव मानकरी हा घेवुन शीर करात”
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
ते फ़िरता बाजुस डोळे, किंचित ओले,
सरदार सहा सरसावुन उठले शेले,
रिकिबीत टाकले पाय झेलले भाले,
उसळले धुळीचे मेघ सात निमिशात
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
आश्चर्यमुग्ध टाकुन मागुती सेना,
अपमान बुजविण्या सात अर्पुनी माना,
छवणीत शिरले थेट भेट गनिमांना,
कोसळल्या उल्का जळत सात दर्यात
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
खालून आग, वर आग आग बाजूंनी,
समशेर उसळली सहस्त्र क्रूर ईमानी,
गर्दीत लोपले सात जीव ते मानी,
खग सात जळाले अभिमानी वणव्यात
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
दगडावर दिसतिल अजुनि तेथल्या टाचा,
ओढ्यात तरंगे अजुनि रंग रक्ताचा,
क्षितिजावर उठतो अजुनमेघ मातीचा,
अद्याप विराणी कुणी वार्यावर गात
वेडात मराठे वीर दौडले सात….
- कुसुमाग्रज

 

वेडात मराठे वीर दौडले सात
त्या सात योद्धांची नावे
०१) विसाजी बल्लाल.
०२) दीपाजी राउतराव.
०३) विट्ठल पिलाजी अत्रे.
०४) कृष्णाजी भास्कर.
०५) सिद्धि हिलाल.
०६) विठोजी शिंदे
०७) आणि सरनौबत कुड्तोजी उर्फ़ प्रतापराव गुजर
बहलोलखान नावाचा आदिलशाही सरदार स्वराज्यात धुमाकूळ घालत होता. त्याने रयतेवर अन्याय करणे चालू केले. महाराजांनी त्यास धुळीस मिळवण्याचा आदेश प्रतापरावांना दिला.
मराठ्यांच्या गनिमी काव्याने बहलोलखान जेरीस आला. वेळ प्रसंग पाहुन तो मरठयांना शरण आला आला. आता शरण आलेल्याला मारु नये असा हिंदु धर्म सांगतो; त्यामुळे त्या तत्वनीष्ठ मराठ्याने त्याला धर्मवाट दिली, व तो गनीम जिव वाचवून गेला.
पण नंतर दगाबाज बहलोलखान पुन्हा स्वराज्यावर चालुन आला. आणि शिवरायांनी रयतेला त्रास देणारा बहलोलखानास सोडल्या बद्दल प्रतापरावांचि पत्र पाठऊन कानऊघडणी केली. त्या पत्रात एक वाक्य होत जे प्रतापरावांच्या जिवास लागल. शिवरायांनी म्हटल होतकी बहलोलखानास पकडल्या शिवाय मला तोंड दाखवु नये. हे वाक्य वाचुनत्यांनी आपल्या सहा सहकरयांकडे नजर टाकलीआणी त्यांनी आपापले भाले सरसावले.त्या सात जणांनी मरणाला समोरा समोर ट्क्कर दीली

 

॥ छत्रपति शिवाजी महाराज ॥ *

छ :-
छत्तीस हत्तीचे बळ असणारे,
त्र :-
त्रस्त मोगलांना करणारे,
प :-
परत न फिरणारे,
ति :-
तिन्ही जगात जाणणारे,
शि :-
शिस्तप्रिय,
वा :-
वाणिज तेज,
जी :-
जीजाऊचे पुत्र,
म :-
महाराष्ट्राची शान,
हा :-
हार न मानणारे,
रा :-
राज्याचे हितचिंतक,
ज :-
जनतेचा राजा,
म्हणजे,
॥ छत्रपति शिवाजी महाराज ॥ *

शिवाजी या नावातच

शिवाजी या नावातच सर्व काही आहे या नाव पुढे न सांगताच आपले मस्तक झुकते ............या शिवाजी महाराजांना मराठी माणूस विसरून चाललाय
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
मित्राची कविता सदर करतो आहे ..............
मराठा छत्रपती शिवाजीराजे नाहीत म्हणून .........
मराठी माणूस विसरून चाललाय
आपले मराठी पण
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
मराठी माणूस आपला विसरून
स्वाभिमान जगतोय क्न्हुन
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
स्वराज्य तुम्ही उभ केलत
तोरण्याचा पाया खणून
पण हे विसरून , मराठी माणसाचे
मराठीपण बसलय लपून
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
पैसा - पैसा करतोय हर एक मनुष्य
आपले लबाडपण दडवून
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
कायदा फसलाय मोठ्याच्या घरात
कारण तिथे असते पैशांची वरात
म्हणून कायदा खातोय त्यांचा चारा
कारण त्यांच्या भोवती
लागलाय पैशांचा पहारा
आणि यात जातोय
गरीब मरून
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
तुमच्या काळात मराठी मावळा
मनी ठेवायचा विचार
'' जिंकू किवा मरू ''
पण आजचे काही मराठी संपून
चाललेत पिऊन दारू
आणि आम्ही हे पाहतोय केवळ
डोळे भरून
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
तुम्ही उभ केलत मराठी साम्राज्य
कपाळी आई भवानीचा मळवट
भरून
एवढे गड जिंकले
कपाळी भंडारा माखून
आणि कइक मावळ्यांचे रक्त सांडून
पण आज मराठी माणूस हे
विसरत चाललाय पैशाचा मोह धरून
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
तुम्ही नसता तर, उभ राहिला
नसत आज मराठीपण
मग कसा राहिला असता आज
मराठी माणूस मान वर करून
आणि हेच नेमक तो चाललाय विसरून
राजे केवळ तुम्ही नाहीत म्हणून .....
म्हणून राजे तुमच्या चरणी एकच प्रार्थना
याव तुम्ही पुन्हा जन्माला !
आणि सांगावा अर्थ मराठी माणसाला
आपल्या मराठी पणाचा !
                                                            लेखक : श्री विक्रम भोसले

शिवराय

शिवराय मंदिर आहे...!!!
.
शिवराय मूर्ती आहे..!!!
.
शिवराय शक्ती आहे..!!!
.
शिवराय भक्ती आहे..!!!
.
शिवराय विश्वास आहे..!!!
.
शिवराय प्रकाश आहे..!!!
.
शिवराय शिक्षक आहे..!!!
.
शिवराय सौरक्षक आहे..!!!
.
शिवराय दुर्गा आहे..!!!
.
शिवराय लक्ष्मी आहे..!!!
.
शिवराय जितक्या उपमा देऊ तितक्या कमी आहेत आणि शिवरायचे जितके आशीर्वाद घेऊ तितके कमी आहेत..!

"शिवाजी" महाराजन सारखा वारसा लाभलेल्या "मराठी" समाजासाठी ही जागा आहे !!

"शिवाजी" महाराजन सारखा वारसा लाभलेल्या "मराठी" समाजासाठी ही जागा आहे !!

!! मी महाराष्ट्राचा महाराष्ट्र माझा !! जय महाराष्ट्र !!
!! लाख मेले तरी चालतील पण लाखांचा पोशींदा जगला पाहिजे !!
************ पण कोण आपले राजे लक्षात ठेवा ************

$$ आईने बनवल, बाबानी घडवल, आईने शब्दान्ची ओळख करुन दिली,
बाबानी शब्दान्चा अर्थ समजवला, आईने विचार दिले, बाबानी स्वातंत्र्य दिले,
आईने भक्ती शिकवली, बाबानी वृती शिकवली, आईने लढण्यासठी शक्ती दिली,
बाबानी जिकण्यासाठी नीती दिली, त्यान्च्या परिश्रमामुळे यश माझ्या हाती आहे
म्हणून तर माझी आज ओळख आहे.

$$ मी मराठी, माझी भाषा मराठी,मी बोलतो मराठी, माझे तन मन मराठी,माझी मराठी माझ्या आयुष्याची काटी,
या काटिला जर कोणी मोड़न्याचा प्रयत्न केला तर सुजवू त्यांच्या पाठी

.............
वाघ तर वाघ असतो.... त्याचा कोणी वाली नसतो....
महाराष्ट्रात राहून जो मराठी जपतो.... त्याचाच फ़क्त राज असतो.

.............

$$ तोन्ड वाजवुन न्याय मिळत नसेल तर तोन्डात वाजवुन न्याय मिळवा,पण न्याय हा झालाच पाहिजे............
मी मराठी आहे... मी मराठी असल्याचा मला अभिमान आहे.
धन्य हा महाराष्ट्र लाभली आम्हा अशी आई
बोलतो आम्ही मराठी गत जन्माची जणू पुण्याई"
आपला महाराष्ट्र, आपली मराठी!!!!!!!!!!

$$ तलवार तर सगळ्यांच्या हातात होत्या,
ताकत तर सगळ्यांच्या मनगटात होती,
पण स्वराज्य स्थापनेची

इच्छा फक्त मराठ्यांच्या रक्तात होती, जय भवानी !
जय शिवाजी

शिवबा म्हणजे

शिवबा म्हणजे पवित्रता..
शिवबा म्हणजे सुन्दरता..
शिवबा म्हणजे संपन्नता..
शिवबा म्हणजे साहस..
शिवबा म्हणजे स्वातंत्र. .
शिवबा म्हणजे खास..
शिवबा म्हणजे एकी..
शिवबा म्हणजे नेकी..
शिवबा म्हणजे श्वास..
शिवबा म्हणजे ध्यास..
शिवबा म्हणजे विश्वास..
शिवबा म्हणजे पापाचा नाश..
शिवबा म्हणजे स्वराज्य..
शिवबा आयुष्याचा भाग आविभाज्य..

आरे..... त्यांना स्वार्थ होता कसला? त्यांना मिळणार तरी होते काय?
त्यांना स्वार्थ न्हवता कुठल्या खुर्चीचा, त्यांना स्वार्थ न्हवता कुठल्या वतनदारीचा नास्वार्थ होता कुठल्याबेढब पदवीचा त्या वीरांना स्वार्थ होतातो कसला तर या हिंदवी स्वराज्याच ा.
''हे राज्य व्हावे ही तर श्रींची इच्छा'' एवढ्या एका मोहापाई कैकानी आपल्या प्राणाची आहुती दिली. कैकानी आपल्या घरादारावर तुलसी पत्रठेवले.
काय गरज होती त्यांना हे सगळ करण्याची? घरामध्ये बसून त्यांना दोन घास मिळाले नसते काय खायला? हो नक्कीच मिळाले असते..!! मग का केला असेल त्यांनी हा आटापिटा? का झेलले आसतील आपल्या शरीरावरतलवारीचे घाव? का शंभूराजेनी हसत मुखाने मृत्यूला कवटाळल असेल? कारण त्यांना हे तुमच आमच सर्वांच माझ्या शिवाजीराजा च्या स्वप्नातलं हिंदवी स्वराज्य घडवायचे होते.
वीरबाजी, तानाजी, नेताजी, सूर्याजी, सरसेनापती प्रतापराव गुजर, वीरशिवा काशीद किती नावे घेऊ.... लिहता लिहता माझा हात थकेल पण नावे संपणार नाहीत. हा सर्व इतिहास तुम्हाला माहिती आहे हे मला माहिती आहे. पण मी तुम्हाला हे का सांगत आहे?
राजांनी हिंदवी स्वराज्य स्थापन केल ते एकट्याच्या जीवावरनाही. त्यांना लाख मोलाची साथ मिळाली ती या शूरवीर मावळ्यांची . हिंदवी स्वराज्य का साकार झाले? ते साकार झाले या सगळ्यांच्य ा प्रयत्नामध ून. मला यातून एवढेच सांगायचेआहे, ज्याप्रमाण े राजांनी आणि त्यांच्या मावळ्यांनी एकीतून हेहिंदवी स्वराज्य निर्माण केल त्या प्रमाणे हे हिंदवी स्वराज्य टिकून ठेवायचे असेल तर आपल्या सगळ्यांमध् ये एकी निर्माण झाली पाहिजे. राजांचे हे वैभव सांभाळण्या साठी सर्वांनी मिळून प्रयत्न केले पाहिजेत. जात-पात विसरून शिवकार्यास लागले पाहिजे. तरच राजांच्या स्वप्नाचे सार्थक झाले असे म्हणता येईल....!! !!!
जय भवानी जय शिवाजी.... जय जिजाऊ... जय शंभूराजे ....!!!

राजे-पुन्हा-जन्मास-या

मराठा आजही वाघ आहे...!!

मराठा आजही वाघ आहे...!!
असे नका समजू
विझलेली हि आग आहे
असे हि नका समजू
... उरली फक्त राख आहे
राखेमाधुनह ी उभे राहणार्य
फ़िनिक्ष पक्ष्याची हि जात आहे
मराठा आजही वाघ आहे
आले शेकडो गेले शेकडोसगळ्यांना पोहोचवायची औकात आहे
शिव शंभूंची मरून हि
हे स्वराज्य राखण्याची साद आहे
म्हणूनच लाखो करोडो मावळे येथे
महाराज्यां वर हसत हसत कुर्बान आहेत
मराठा आजही वाघ आहे
आई भवानीच्या आशीर्वादाच ी
प्रत्येक हृदयाला जान आहे
राजासाठी तन मन धन
सार सार कुर्बान आहे
म्हणून तर
मराठा आजही वाघ आहे..

उगवणारा सुर्य तू
धगधगणारा अग्नी तू
यमाहुनी अक्राळ तू
सागराहुनी विक्राळ तू
बेभान असा वारा तू
चैतन्याची धारा तू
शांत असा संत तू
संतापल्याव र हनुमंत तू
स्वाभिमाना ची भाषा तू
मात्रुभुमी ची आशा तू
ओळखळस का कोण तू???
पाठीचा कणा ताठ रहावा
यासाठी शत्रुच्या रक्ताचे पाट वाहणारा
मराठा आहेस तू!!!

होय, मी तोच मराठा ज्या कुळात छत्रपती शिवाजी महाराज जन्माला आले.

होय, मी तोच मराठा ज्या कुळात छत्रपती शिवाजी महाराज जन्माला आले.
मी तोच मराठा जिथे रक्त शिंपून महाराष्ट्र उभा केला राजांनी!
असंख्य अडचणींवर मात करत, सर्वांना सोबत घेत चालू असलेला हा मराठयांचा प्रवास सर्वांर्था ने ऐतिहासीक आहे.
ह्या मातीनं आम्हाला शिकवलंय निधड्या छातीनं जगायला.
अर्थ दिलायं आम्ही सहिष्णुतेल ा
दुर्द्म्य इच्छाशक्त् ती असलेल्या आमच्या ह्या डोळयात आईच्या पदराआड कोरडे होण्याची संवेदनाही भरलीयं.
आमच्या कणखर मनगटांनी लढतानाही आयुष्यातला शॄंगार कधीचं गमावला नाहिये.
घरादाराच्य ा आठवणी बाजूला ठेवून सीमेवर उभी आहेत आमची कित्येक माणसं.
नव्या आधुनिकतेला गरज आहे आमची.
पुरुषांच्य ा खांद्याला खांदा लावून वावरतानाही आमच्या मुली शालीनतेच्य ा प्रतिक आहेत.
घाम गाळून नांगर ओढणाऱ्या नवऱ्याची साथ फक्त हीच स्त्री देवू शकते अऩ भरसकाळी रांगोळी हिच्याच हाताने सजते.
इतिहास तर आहेच पण आम्ही आता एक उज्ज्वल भविष्य घडवीत आहोत कारण हल्लीइथे श्वास विसरत चाललायं जगण्याचा अर्थ, आकुंचल्या आहेत इथे माणुसकीच्य ाकक्षा.
आणि हे बदलण्याची ताकत आहे मराठयांच्य ा मनगटात.... ..

महाराष्ट्र

महाराष्ट्र
ाच्या मातीमधुनी आवाज
उठतो मराठीचा... ...
सह्याद्रीच
्या रांगामधूनी सूर्य
उगवतो मराठीचा... .
कीतीही डोंगर
पोखरले
परक्यांनी तरीही..... .
...
सह्याद्री सांधला हा बहुमान
मराठीचा... ...
कण्हत्या सह्याद्रीच
्या पोटामध्ये. ......
घुमतो आवाज
मराठीचा... ...
एकतेची साद घेवुनी.... ..
संवाद
मराठीचा... .... शब्द
चिंगार.... .... आवाज
मराठीचा... .... संस्कार
दिसे खुलुनी.... .
साजशृंगार माय
मराठीचा... ...
हाती तेजोमय तलवार
तळपते.....
रणांगणात
गर्जतो यलगार
मराठीचा... . गरजले परके
सारे
जरी घरात आपापल्या.. ..
नभी उठतो बुलंद आवाज
हा ललकार
मराठीचा... ..
शिवबाची ज्योत
ह्रदयी ठेवतो तेवत,
बाणा मराठीचा... ..

मराठ्याचे मोठेपण केवढे आहे

मराठ्याचे मोठेपण केवढे आहे
आपले राष्ट्र गीत त्या मध्ये पण जाणवलेले आहे
पंजाब, सिंध, गुजरात, " मराठा "
बघा ...!
आहे कोणाचे असे .. पण त्याची किंमत किती लोकांना आहे ..?
... सगळे राज्य आहे पण एकच नाव आहे ते " मराठा"...कोणत्याही देशाचे राष्ट्रगीत पहा पण असे कुठे नाही दिसणार...!
इतके आपले मोठे पण आहे आणि मला याचा अभिमान तर आहेच पण गर्व सुद्धा आहे...!
पण दुसरया बद्दल चीड नाही आहे ..पण चुकीचे मात्र मला चालणार नाही ..असा आहे " मराठा "
मनात प्रेम तर खूप आहे...पण वेळ आली तर मनगटातला जोर कमी पडणार नाही....
असा आहे " मराठा ".....!!
दिन-दुबळ्यावर कधी अत्याचार करणार नाही...पण स्त्रियांवर अत्याचार करणाऱ्याचे हात उखाड्ल्याशिवाय राहणार नाही... असा आहे "मराठा "

शिवछत्रपती

शिवछत्रपती
कैलासाच्या माथी जरी शिव शंकर विराजला,
बघ माज्या कुशीत माजा शिवबा गर्जला,
टाप मारताच येथे उधलली तलवारीची पति,
येथेच जुलली माज्या मराठी मनाची नाती,
स्वराज्याचा पुरावा देत आहे माजा एक एक कडा,
येथेच सांडला गड्या शत्रुच्या रक्ताचा सडा,
यवनाच्या आक्रमनाची याद आहे आजुन ताजी,
गनिमाच्या उरावर नाचल माज तानाजी आन बाजी,
ह्रदयात माज्या खलखलतात कोयना आणि कृष्णा,
मराठी मनाची आणि मातीची भागीवली त्यानी तरुशाना,
जवा बापुच्या शब्दाला येत होती धार,
तवा माज्या नानान या मातीत बाधल पत्री सरकार,
कसा सांगू लेका उर माजा फुटत आहे,
रायगड आणि प्रतापगडी मी तील तील तुटतआहे,
आफजल्याचा वाढता बुरुंज कालिज माज तोडू पाहे,
सांगा ओरडून त्याला हे राज्य माज्या शिवबाचे आहे.

मराठी म्हणजे..

मराठी म्हणजे..
जिथे वाद नाही .......पण संवाद आहे,
प्रश्न नाही ........ पण उत्तर आहे,
हिंसा नाही ........ पण क्षमा आहे,
हाव नाही ....... पण समाधान आहे,
धमकी नाही ...... पण धमक आहे,
भीती नाही ....... पण आधार आहे,
शंका नाही ......... पण विश्वास आहे,
पैसा नाही ........ पण श्रीमंती आहे,
प्रखर नाही .......पण तेजस्वी आहे.
आणि सगळ्यात महत्वाची गोष्ट ........
हि जात नाही ...............
"विचार"आहे.
म्हणून गर्वाने म्हणा ..
"होय मी मराठी असल्याचा गर्व
आहे"

माता ज्याची थोर जिजाऊ शहाजी ज्याचे पिता

माता ज्याची थोर जिजाऊ शहाजी ज्याचे पिता
तो लढला ज्यासाठी जन्मभर ती होती मराठी अस्मिता
हिंदवी स्वराज्य स्थापनेसाठी तो संतापून पेटून उठला
जो किल्ला त्याने चढला तेथे भगवा नेहमीच फडफडला
तरुणांच्या हाती देऊनी समशेर घडवला त्याने मावळा
स्वराज्यासाठी त्या शूरविरांनी सोसल्या लाखो कळा
धोक्यात आहे आज पुन्हा मराठी काढूनी टाका सुरांतून नाराजी
उठा अन् शोधा स्वता:तच तोच मावळा तोच शिवाजी.......
'"जय भवानी, जय शिवाजी"-----

असा आहे आपला शंभू राजा.........

असा आहे आपला शंभू राजा.........
जगातील पहिले बुलेट पृफ जॉकेट
युद्ध भूमीवरील गरज लक्षात घेऊन फक्त
एका महिन्यात तयार करणारा
जगातील पहिला तरंगता तोफखाना तयार करणारा
जंजिरा जिंकण्यासाठी उसळत्या सागरात
८०० मीटर सेतू बांधणारा
आदिलशाही ,कुतुबशाही एकजूट करणारा
आणि त्याच वेळी सिद्धी,पोर्तुगीज व इंग्रजाना
त्यांच्या बिळात कोंडून ठेवणारा
त्याच वेळी मोघलानचा गर्दनकाळ ठरलेला
दुष्काळ ग्रस्त गावांना कायमस्वरूपी
पाणी मिळावे म्हणून डोंगर पोखरून
जल नियोजन करणारा .
उत्तर प्रदेशपासून दूर तामिळनाडू
कर्नाटक आणि राजस्थान प्रांतातील लोकांनाही
स्वराज्यासाठी एकत्र करणारा
इतर धर्मांचा मान सन्मान करणारा
आणि धर्मातरावर कायदेशीर बंदी घालणारा
बालमजुरी व बेट बिगरि विरुद्ध कायदा करणारा
शिवप्रभुंची इच्छा पूर्ण करण्यासाठी राज्याभिषेक
झाल्यावर पंधरा दिवसात दूर मध्य प्रदेशातील
बुर्हाणपूरवर छापा घालणारा
स्वराज्याला आर्थिक संपन्न ठेवणारा
देहू ते पंढरपूर आषाढीला संरक्षण
व अर्थ पुरवठा करणारा
दुष्काळ ग्रस्त शेतकऱ्यांना शेतीसाठी
पिक कर्ज योजना राबविणारा
सैनिकांच्या उत्पनालाइतर मार्गाने हातभार लागावा
म्हणून चरईची सवलत कायम ठेवणारा
आपले आरमार सुसज्ज करण्यासाठी परदेशातून
तंत्रज्ञान व प्रशिक्षित लोकांचे सहकार्य घेणारा
स्वत:चे आधुनिक बारुदखाने तयार करून
स्वदेशीचा महामंत्र देणारा असा आहे आपला शंभू राजा

अभिमानाने, आनंदाने, गर्जू आपण 'मी हिंदू...!'

अभिमानाने, आनंदाने, गर्जू आपण 'मी हिंदू...!'
जो धर्म जगाला मार्ग दाखवी, धर्म सनातन 'मी हिंदू...!'
अविकारी जे शाश्वत नित्य, असे एकच ते एकच सत्य,
एकच आत्मा सर्वांमध्ये, देऊ विचार 'मी हिंदू...!'
वंद्य आम्हाला दशरथनंदन, रावणमर्दन श्रीराम!
दिनानाथ जो, पूर्णप्रतापी, जानकीवल्लभ श्रीराम!
राम राम गातांना जोडू हृदय हृदय बिंदू बिंदू,
अभिमानाने, आनंदाने, गर्जू आपण, 'मी हिंदू...!'
आसिंधु सिंधुपर्यंत ज्याच्या, वाडवडिलांची भूमी,
पुण्यभूमी भारत आणि धर्मसंस्कृतीची भूमी,
बौध्द, जैन वा शीख असो, जे परमतसहिष्णु ते हिंदू
अभिमानाने, आनंदाने, गर्जू आपण 'मी हिंदू..!'
                                                 (कवयित्री: सौ. शैलजा शेवडे)

आसेतु हिमाचल संपूर्ण भारतावर इंग्रजांचे राज्य स्थापन झाल्यावर इंग्लंड

आसेतु हिमाचल संपूर्ण भारतावर इंग्रजांचे राज्य स्थापन झाल्यावर इंग्लंड वरून लौर्ड एलफिस्टन याला अनेक अभिनंदन पर पत्रे येउ लागली .
त्यावेळी त्याने आपली डायरीत लिहिले कि कि मीहा सारा मुलुख फिरलोय,
एवढा दुर्गम प्रदेश , एवढी लढवय्यी माणसे आमच्याकडून जिंकली गेलीच कशी ?
आमची ती योग्यता कधीच नव्हती ...कदाचित हा ईश्वर खरोखर पक्षपाती असावा ..
कारण ज्या साम्राज्यावर सूर्य कधी मावळत नाही असे साम्राज्य निर्माण करायला १८ वे शतक लागले...
छत्रपति शिवाजी सारखा राजा जर आमच्या भूमीत जन्माला आला असता तर हेआम्ही तेराव्या शतकातच पूर्ण केले असते .
हि पृथ्वीच काय तर परग्रहावरही आमचे साम्राज्य निर्माण झाले असते...
******** असा आपला राजा...पसरु दे सर्वदूर 'शिव' नावाचा जयजयकार ********
ll जय शिवराय ll

अभेद्य सह्याद्रीचा कातळ तू

अभेद्य सह्याद्रीचा कातळ तू
अभेद्य सह्याद्रीचा कातळ तू
कृष्णा- गोदेचे जळ नितळ तू
पौर्णिमेचा चंद्र शीतल तू
भयाणरात्रीचा आग्यावेताळ तू / १ /
चाल उठ गड्या , अंग झटक तू
दे आळीपिळी , सोड मरगळ तू
दोन्ही हाताना दे तू काम आता
पायांना शोधू दे प्रगतीच्या वाटा / २ /
पुरे शांती आता कर क्रांती तू
सोड मायावी राजकारण तू
सर्व शक्तीनिशी कर प्रहर तू
नको घेवूस राणी माघार तू / ३/
तुझ्या बाहुत बल हत्तीचे
नसात दौडे रक्त वाघिणीचे
तुझे विचार जागाव तू
भूक विजयाची पुन्हा भागाव तू /४/
उठ मावळ्या झाली पहाट हि
शक्ती उगवली पुन्हा मराठी हि
नको अन्याय आता कुणावर
बाजी लावील हा वीर पणावर / ५/
आव्हान दे तू सर्व जगाला
नको किंतु आता धर वेगाला
आली जाग सहयाद्रीपुत्र मराठा
मावळ्यानो संदेश शिवाचा पुन्हा उठा/ ६/
फोड गनिमा आणि गानोजीला
मराठा जोडा बल द्या तानाजीला
हवे गडहि आणि सिंहहि हवा
झेंडा भगवा पुन्हा फडकवा नवा / ७ /
---------- बाजी दराडे

एकदा नेताजी सुभाषचंद्र बोस हे आपल्या भारताला स्वातंत्र मीळवण्यासाठी मदत मागायला हिटलर कडे गेले, त्यावेळी हिटलर एक पुस्तक वाचत होता नेताजीँना पाहिल्यावर त्याने पुस्तक बाजूला ठेवले आणि तो उभा राहिला...... नेताजीँना विचारले 'कसेकाय येणे केले' नेताजीँनी त्याला येण्याचे कारण सांगितले की 'आम्हाला स्वातंत्रलढ्याला काहितरी मदत करा'..... तर लगेच हिटलर ने ते बाजूला ठेवलेले पुस्तक हातात घेतले व नेताजीँना दाखवले आणी म्हणाला ''हे छत्रपती शिवरायांचे गनिमी काव्याचे पुस्तक आहे ज्यावरुन माझी युध्दनिती, रणनीती सर्वकाही ठरते याच पुस्तकाच्या आधारे माझ्या मुठभर सैन्यांमध्ये संपूर्ण जग जिंकण्याचा आत्मविश्वास मी निर्माण करतो...... आणि ज्या देशात छत्रपती शिवाजी महाराज जन्माला आले त्या देशाला स्वातंत्र्यासाठी कुणाची मदत लागते हे पटत नाही''........... हिच आपल्या शिवरायांची ओळख...... ।।जय भवानी।। ।।जय शिवराय।।

दिल्लीचेही तख्त राखितो, महाराष्ट्र माझा

जय जय महाराष्ट्र माझा, गर्जा महाराष्ट्र माझा

रेवा वरदा, कृष्ण कोयना, भद्रा गोदावरी
एकपणाचे भरती पाणी मातीच्या घागरी
भीमथडीच्या तट्टांना या यमुनेचे पाणी पाजा
जय जय महाराष्ट्र माझा ...

भीती न आम्हा तुझी मुळी ही गडगडणार्‍या नभा
अस्मानाच्या सुलतानीला जवाब देती जीभा
सह्याद्रीचा सिंह गर्जतो, शिवशंभू राजा
दरीदरीतून नाद गुंजला महाराष्ट्र माझा

काळ्या छातीवरी कोरली अभिमानाची लेणी
पोलादी मनगटे खेळती खेळ जीवघेणी
दारिद्र्याच्या उन्हात शिजला, निढ़ळाच्या घामाने भिजला
देशगौरवासाठी झिजला
दिल्लीचेही तख्त राखितो, महाराष्ट्र माझा

निस्तब्ध ज़ाली आज धरणी काल ही गोठुन गेला

निस्तब्ध ज़ाली आज धरणी काल ही गोठुन गेला
अवनी - अग्नि धुंद प्रणयी सहय तो जन्मास आला
काला पहाड़ अन रुंदा छाती मेघ हाती हात देती
अड़वुनी वारा किनारी सहय हा अवतीर्ण जाला
यदु गेले यवन आले स्वप्ना ही भेसुर झाले
साथ न मीलता कुणाची सहयही माग शांत झाला
शांत होता सहय तरीही शांत नव्हता अजुन लाव्हा
तो पहा भड़का उडाला शिवराय हा जन्मास आला
शिवराय तो अति पुंडा भारी म्लेंछा-यवना खडेचारी
तुलजाभवानी साथ देता चलवलीचा डोम्ब उठला
चालवली संग्राम बघता सह्य आनंदित जाला
खेल खेलिता शिवाशी सहय फिरुनी तरुण जाला सहय फिरुनी तरुण जाला

श्रीमान योगी मधील एक ओळ मोडकी-तोडकी आठविली,

श्रीमान योगी मधील एक ओळ मोडकी-तोडकी आठविली,
आबासाहेब म्हणतात," हा सह्याद्री अफाट आणि प्रचंड आहे, याला जो शरण येतो त्याला हा आपल्या पदराखाली घेतो परंतु जर कोणी सह्याद्री जिंकायला येतो त्याला हा जन्माची अद्दल घडवितो...."
रायगड उतरताना समोर दिसणाऱ्या सह्याद्रीचे हे रूप, खरच आपण खूप नशीबवान आहोत जे या सह्याद्रीत जन्माला आलो आहोत. हा फोटो या प्रचंड, अभेद्यआणि अमर अश्या सह्याद्रीच्या नावे.
--------------- --------------- --------------- --------------- --------
सह्याद्री माझी माउली,राजगड माझा घर,तोरणा माझा प्रेरणा स्थान ,रायगड माझा स्वर्ग,इंद्रायण ी -भीमा माझ्या धमन्यात धावणारं रक्त, सिंहगड माझा छावा,शिवनेरी माझा उगमस्थान,
सह्याद्री माझा पांघरून,इथली माती माझी आई...
इथच जगलो इथच वाढलो, इथेच मरणार,पण मारताना आईचे पांग फेडून जाणार.....!

राजकारण उदंड करावे,परि कळोचि न द्यावे!

शिवचरित्रमाला भाग ११

राजकारण उदंड
करावे,परि कळोचि न द्यावे!

शिवाजीराजे फार बारकाईने अभ्यास करून
योजना आखीत असत , असे ठाईठाई दिसून येते।
लहानमोठ्या कामात त्यांना येत गेलेलं यश
पाहिलं की लक्षात येतं , की या राजानं
या प्रश्नांचा सर्वांगीण अभ्यासपूर्वक
आराखडा तयार केला होता.

योजनाबद्धता हा शिवकार्याचा आत्मा.
हा अभ्यास त्यांनी कोणत्या साधनांनी केला हे
सांगता येत नाही. पण महाभारतातील
श्रीकृष्णापासून ते शकुनीपर्यंत
साऱ्या राजनीतीवाल्यांची त्यांना अगदी दाट
ओळख होती असे वाटते.
कृष्णाच्या राजनीतीचा त्यांच्या मनावर फार
मोठा परिणाम होता यांत शंका नाही.

कृष्णनीतीचा राजकारणात अचूक उपयोग
करणारा हा शेवटचा राजा. बाकीचे सारे कृष्णाचं
भजन करणारे , देवळं बांधणारे , अन् नवस करणारे
भाबडे भक्त!
यावेळी (इ। स. १६५६ अखेर) मोगल
राज्याची स्थिती उगीचच चिंताजनक
झाली होती. सार्मथ्य प्रचंड होतं. पण
राजपुत्रांच्या स्पधेर्मुळे
आणि शाहजहानच्या नाजूक प्रकृतीमुळे सर्व
दरबारी संभ्रमात पडले होते.
भयंकर
पाताळयंत्री आणि महत्त्वाकांक्षी आणि तेवढाच
ढोंगी औरंगजेब दक्षिणेत बीदर- नांदेड
या महाराष्ट्राच्या सरहद्दीवरील भागात
ससैन्य होता. त्याचे लक्ष बापाच्या आजारपणाकडे
अन् म्हणूनच त्याच्या मरणाकडे अत्यंत आस्थेने
लागलेले होते.

कोणत्याहीक्षणी दक्षिणेतून
दिल्लीकडे दौडावे लागेल हे औरंगजेब ओळखून होता.
आणि हेच औरंगजेबाचे वर्म शिवाजीराजांनी अचूक
हेरले होते. राजांना उत्तरेतून
शाहजहानच्या तब्येतीच्या बातम्या येत होत्या.
अशाच गंभीर बातम्या राजांना मिळाल्या.
त्यांना खात्रीच पटली की , हा औरंगजेब
आत्तापासूनच दिल्लीकडे जाण्याच्या अधीर
तयारीत आहे. आपल्याला हीच संधी आहे
या मोगलांवर झडप घालण्याची!

शिवाजीराजांनी गंमतच केली। त्यांनी आपले
वकील सोनो विश्वनाथ डबीर यांना बीदरकडे
औरंगजेबाच्या भेटीसाठी नजराणे देऊन पाठविले.
हेतू कोणाचा ? औरंगजेबाला बनविणे! सोनोपंत
औरंगजेबाला दरबारी रिवाजाप्रमाणे अदबीने
भेटले. खरं म्हणजे अजूनपर्यंत
राजांनी मोगली सत्तेला लहानसा ओरखडाही काढला नव्हता ,
भांडण तर नाहीच ते शक्यही नव्हते. मग
सोनोपंतांचा नेमका मनसुबा कोणता ? ते
औरंगजेबाशी साळसूदपणे बोलले की , ' कोकणातील
आणि देशावरील
विजापुरी आदिलशाहीचा जो मुलूख
आमच्या कब्जात आम्ही घेतला आहे ,
त्याला तुमची राजकीय मान्यता असावी.
' म्हणजे राजांनी मुलुख
घेतला होता आदिलशाहचा अन् ते मान्यता मागत
होते मोगल औरंगजेबाची! फुकटची निष्ठा राजे
औरंगजेबापाशी वकीलांमार्फत व्यक्त करीत होते।
औरंगजेबाचं यात काय जाणार होतं ? फुकटचं
मोठेपण! सोनोपंत हा जणू मैत्रीचाच
बहाणा करीत होते.
यातील मराठी डाव औरंगजेबाच्या लक्षात
आला नाही। त्याने ही मैत्री मंजूर केली.

या दिवशी तारीख होती २ 3 एप्रिल
१६५७ . सोनोपंत बिदरहून परतले.
राजगडला पोहोचले. राजांशी बोलले आणि फक्त
सातच दिवसांनी शिवाजीराजांनी आपलं भरधाव
घोडदळ घेऊन , भीमा ओलांडून मोगली मुलखांत
मुसंडी मारली. त्यांनी औरंगजेबाच्या ताब्यातील
जुन्नर ठाण्यावर एकदम झडप घातली. गडगंज
खजिना , शेकडो घोडे आणि युद्धसाहित्य पळविले.
(दि. 3 ० एप्रिल १६५७ )
सोनोपंतांनी मैत्रीच्या तहाचं लग्न सातच
दिवसांत पार उधळलं. तड्क तड्क तड्क... लगेच
राजांनी श्रीगोंदे , पारनेर आणि प्रत्यक्ष
अहमदनगर
या ठिकाणी असलेल्या मोगली ठाण्यांवर भयंकर
घाव घातले. भरपूर लूट मिळविली.

या साऱ्या बातम्या औरंगजेबाला बिदरला समजल्या।
त्याची तळपायाची आग मस्तकाला गेली.
या मराठी कोल्ह्यांनी आपल्याला निष्ठेची हूल
दाखवून आपल्यावर उघडउघड हल्ले केले याचा अर्थ
काय ? आपण तहानं गाफील झालो. सिवानं
लोणी पळविलं. गाफील का जो माल है ,
वो अकलमंदका खुराक है!
पण औरंगजेब यावेळी स्वत: काहीही करणार
नाही याची अचूक खात्री राजांनी ठेवूनच
त्याला निष्ठेच्या तहाचे आमिष दाखविले अन्
डाव साधला.
औरंगजेबाला घाई होती दिल्लीकडे जाण्याची।
कारण बाप अतिशय गंभीर आजारी होता.
केव्हा ना केव्हा महाराष्ट्रातून ही मोगलाई
सत्ता आपल्याला उखडून काढायचीच आहे. नक्कीच.
आत्ता हीच संधी आहे , हे ओळखून ही संधी अचूकपणे
राजांनी टिपली. पण पुढची धूर्त
नाटकबाजी पाहा. राजांनी हे छापे घालीत
असतानाच रघुनाथ बल्लाळ कोरडे
या आपल्या बिलंदर वकिलाला औरंगजेबाकडे
नजराण्याची चार ताटे देऊन रवानाही केले होते.
कशाकरता ? जुन्नर , नगर , श्रीगोंदे

इत्यादी मोगली ठाण्यांवर आमच्याकडून ' चुकून '
झालेल्या दांडगाईबद्दल पश्चाताप
आणि क्षमेची याचना व्यक्त करण्याकरिता!
या वकिलाने चिडलेल्या औरंगजेबाची भेट घेऊन
भरपूर पश्चाताप व्यक्त केला.
केलेल्या गोष्टीची खोटी माफी मागितली. हेतू
असा की , दिल्लीची घाई लागलेल्या औरंगजेबानं
जाताजातादेखील शिवाजीराजांवर
लहानमोठासुद्धा घाव घालू नये.
ही सारी कोल्हेबाजी औरंगजेबाला समजत
नव्हती काय ? होती। पण तो अगतिक होता.
शत्रूच्या अगतिकतेचा असाच
फायदा घ्यायचा असतो , हे कृष्णानं शिकविलं.
शिवाजीराजांनी सतराव्या शतकात ओळखलं.

ज्या दिवशी आम्ही भारतीय
कृष्णनीती विसरलो , त्या दिवसापासून
आमची घसरगुंडी चालू झाली.
शिवाजीराजांच्या दिशेने संतापाने पाहात अन्
फक्त हात चोळीत औरंगजेबाला दिल्लीकडे जाणे
भागच होते.

-शिवशाहीर बाबासाहेब पुरंदरे

कैलासाच्या माथी जरी शिव

कैलासाच्या माथी जरी शिव
शंकर विराजला,
बघ माज्या कुशीत
माजा शिवबा गर्जला,
टाप मारताच येथे
उधलली तलवारीची पति,
येथेच
जुलली माज्या मराठी मनाची नाती,
स्वराज्याचा पुरावा देत आहे
माजा एक एक कडा,
येथेच
सांडला गड्या शत्रुच्या रक्ताचा सडा,
यवनाच्या आक्रमनाची याद
आहे आजुन ताजी,
गनिमाच्या उरावर नाचल
माज तानाजी आन बाजी,
ह्रदयात माज्या खलखलतात
कोयना आणि कृष्णा,
मराठी मनाची आणि मातीची भागीवली त्यानी तरुशाना,
जवा बापुच्या शब्दाला येत
होती धार,
तवा माज्या नानान
या मातीत बाधल
पत्री सरकार,
कसा सांगू लेका उर माजा फुटत
आहे,
रायगड
आणि प्रतापगडी मी तील
तील तुटत आहे,
आफजल्याचा वाढता बुरुंज
कालिज माज तोडू पाहे,
सांगा ओरडून त्याला हे राज्य SHIVABACHE....!