मुला मुलीची निखळ मैत्री

मुला मुलीची निखळ मैत्री :)

मैत्रीतल्या प्रेमाला दुसरा अर्थ लावू नकोस,

आयुष्यभर मैत्री टिकव,मध्येच सोडून जाऊ नकोस..

जीवनाच्या एका वळणावर भेट झाली आपली,,

एकमेकांना न बघताच मैत्री झाली आपली,

दिवसेंदिवस बहरत गेली मैत्री आपली,

खूप प्रेम केले मी आपल्या मैत्रीवर,, पण...,

plz , मैत्रीतल्या प्रेमाला दुसरा अर्थ लावू नकोस....

सत्याची ढाल होती

सत्याची ढाल होती
नीष्ठेची तलवार
वीरतेचा भाला होता
हर हर महादेव नारा होता

... सह्याद्रीची साथ होती
जिजावुंचा आशिर्वाद
मरणाची भीती नव्हती
स्वराज्य हाच ध्यास
तोफांचा आवाज होता

घोड्यांच्या टापांचा नाद
कडेकपारीत फिरत होता
मर्द मराठ्यांचा वाघ
यौवनांच्या छातीत धडकी होती

आमच्या छातीत राम
पळता भुई कमी पडली ज्याच्या भीतीने
राजा शिवछत्रपती त्यांच नाव

जिंकून घेतले दुर्ग

जिंकून घेतले दुर्ग
विशाल सागरालाही पायबंध घातला त्यानं
बांधून सिंधुदुर्ग
नजर त्याची गरूडापरी
पडली सिद्दिच्या जंजिरावरी
केली त्यानं नऊवेळा स्वारी
तरीही पडलं अपयश पदरी
असेल का दुःख यापरी
म्हणून थांबला नाही तो
झुकला नाही तो
पेटून उठला तो मर्दमराठा
भिडला थेट मुघलांना
दिलं त्यानं आव्हान डच,पोर्तुगीजांना
घेतलं अंगावर त्यानं ब्रिटिशांना
शेवटी मराठ्यांचा राजाच तो
पुरून उरला सगळ्यांना
बसून त्यानं दख्खनच्या भूमींत
हालवलं त्यानं दिल्लीचे तख्त
उडवली त्यानं दाणादाण औरंगजेबाची
नाव त्याचं ”छत्रपती शिवाजी”

आमच्या शिवरायांचे वादळ

आमच्या शिवरायांचे वादळ अजून थोडा वेळ जरीघोंगावले असते तर,
त्यांनी हिंदुस्थानाचकाय पण उभ्या जगालाच आपल्या कवेत घेतेले असते..
.
.
आमच्या शिवरायांच्या पराक्रमच्या तोफा अजून काही काळ जर धगधगतराहिल्या असत्या तर,

त्यांनी आज सातासमुद्रापारही  स्वराजाच्याच नौबती झाडल्या असत्या.

.
.
आमच्या शिवरायांसाठी नियती थोडी जरी सबुरीने वागली असती तर,
त्यांनी जमिनीवरच काय पण समुद्रावर हि हुकुमत गाजवली असती.
.
.
आमच्या शिवरायांची समशेर अजून थोडी जरी तळपली असती तर ,
आज ब्रिटेनच्या राणीनेहि "जय जिजाऊ जय शिवराय" ची आरोळी ठोकलीअसती.
.
.
आमच्या शिवरायांच्या आयुष्याचा दोर अजून थोडा मजबूत असता तर,
त्यांनी लाल किल्यावारच काय पण"व्हाईटहाउस"वरह ी भगवाझेंडा फडकवला असता. .
.
पण महाराजांच्या अकाली जाण्याने त्यांची स्वप्न स्वप्नेच राहिली.
आपल्यातील दुहीच्या शापाने ती कधीच नाही पूर्ण झाली.
.
.
आता तरी उठा मर्द मराठ्यानो एकीची वज्रमूठ बांधूया महाराजांच्या स्वप्नासाठी पुन्हा क्रांतीची मशाल पेटवुया.

४ फेब्रुवारी १६७० ची रात्र

४ फेब्रुवारी १६७० ची रात्र आणि तानाजी मालुसरेंचा पराक्रम
शिवकाळात किल्ल्याना अनन्य साधारण महत्व होते.मात्र किल्ले घेण्याच्या इस्लामी आणि शिवाजी राजांची पद्धत यामध्ये जमीन अस्मानाचा फरक होता.गतिमानता हा राजांच्या युद्धपद्धतीचा गाभा होता.पुरंदरच्या तहात गेलेल्या २३ किल्ल्यांपैकी एक म्हणजे कोंढाणा होय.
जानेवारी १६७० चा महिना संपत आला होता.त्यासाठी तानाजीने वेळ निवडली ती म्हणजे ४ फेब्रुवारीची (१६७०)संध्याकाळ .या दिवशी तिथी होती माघ वद्य नवमी.चंद्रोदय रात्री २ वाजता होणार होता.त्या आधी मिट्ट अंधारच...!!गुंजवणी नदी ओलांडली,सर्वजन विंडसई खिंडित पोचले.तोपर्यंत अंधार पडला होता.मशाल पेटवणे महा-धोक्याचे होते.दोन मावल्याना हा कडा त्याच्या खाचा-खोचांसकट माहित होता.मात्रयावेळी कडा चढताना सहा मावले कड्यावरुन पडून मरण पावले.त्यांची नावे आजही इतिहासाला अज्ञात आहेत.कड्याच्या वरच्या अंगाला दोर बांधण्यात आले.दोराच्या आधाराने सारे मावले वर आले अन घात झाला.उदयभानुला खबर लागली की कुणीतरी दोर चढून किल्ल्यावर घुसतय.एकच गोंधळ उडाला.चंद्रोदय झाला होता व् अगदी धूसर प्रकाश होता.गड जागा होत आहे याची चाहुल लागताच मराठयानी शस्त्रे परजली आणि सैनिकांच्या वस्तीवर धावले.काही सैनिक जागे होण्याच्या आतच त्याना मराठयानी कापून काढले.थोड्याच वेळात गडावर तीनशे मराठे आणि १५०० मोगली सैनिक असा सामना जुम्पला.
मराठ्यापुढे यश किंवा मृत्यु असे दोनचउदयभानुच ्या जोरकस वाराला अडवन्यासाठी तानाजीनेढाल पुढे केली आणि दुर्दैवाने ती ढालच तुटली.आत तानाजी उघडा पडला आणि उदय भानु जोशात आला.मर्मस्थानी वार बसून तानाजी घायल होवून खाली पडला आणि थोड्याच वेळात वीर गतीला गेला.उदयभानुही जखमा आणि रक्तस्त्रावाने खचला होता.थोड्याच वेळात तोही गतप्राण झाला.
तानाजी पडल्यावर मराठी सैन्यात चल बिचल झाली आणि त्यांचा धीर सुटतो की काय म्हणुन सूर्याजी पुढे झाला आणि त्याने त्याना धीर देवून युद्धास परावृत्त केले.झाले ........
विलक्षण अशा जोशात सर्व मराठे लढले मोगली सैन्याचा धीर पुरता खचला आणि त्यानी शरणागती पत्करली......शे वटी काय???
गड आला पण सिंह गेला......
.
.
.
आणि तो दिवस होता ४ फेब्रुवारी १६७० ची रात्र आणि ५ फेब्रुवारी १६७० ची पहाट........... .....!!!

काही मित्र बियर पीत असतात,

काही मित्र बियर पीत असतात,
इतक्यात टेबल वर ठेवलेला मोबाईल वाजतो....
मुलगा : हेल्लो..
गर्लफ्रेंड : मी मार्केट मध्ये आहे, मी ५००० रु. पर्यंतची सिल्क सुट घेऊ शकते का!
मुलगा : हो जानू घेणा.
... गर्लफ्रेंड : १००० रु वाली पर्स पण घेऊ कारे ???
मुलगा : हो जानू १ नाही २-४ घे...
गर्लफ्रेंड : ठीक आहे, तुझा क्रेडीट कार्ड माझ्या जवळ आहे, त्यानेच घेऊ ना???
मुलगा : होग चालेल, घे तू...
गर्लफ्रेंड : लव यू जानू... ...बाय... (फोन कट)
सर्व मित्र : साल्या तू वेड लागलाय कि तुला चडलीये ???
कि तूला आम्हाला दाखवायचे आहे, कि तू तुझ्या गर्लफ्रेंड ला किती प्रेम करतो रे???

मुलगा : सोडा न राव माझा मोबाईल कुठचा  ते सांगा 

आभार - अजिंक्य बनकर

एका वेड्याचं

एका वेड्याचं त्यांनी लिहिलेलं 500 पानाच पुस्तक पाहून डॉक्टरनी त्याला विचारलं..' तू या पुस्तकात अस काय लिहिलेलं आहे.?" वेडा :- पहिल्या पानावर लिहील आहे 'एक राजा घोड्यावर बसून जंगलाच्या बाजूला चालला" आणि शेवटच्या पानावर लिहिलंय " तो राजा पोहोचला " डॉक्टर :- अरे मग ४९८ पानावर काय लिहिलेस.? वेडा :- तुगडूक,तुगडूक,तुगडूक,तुगडूक,तुगडूक,तुगडूक,तुगडूक, तुगडूक,तुगडूक.....................!!

45 वर्षांचा सलमान खान मुलगी बघायला जातो..

45 वर्षांचा सलमान खान मुलगी बघायला जातो...
त्याला पाहून मुलीची आई बेशुद्ध पडते..
.
.
.
शुद्धीवर आल्यावर बेशुध्द होण्याच कारण विचारलं..
.
.
.
.
.
.
तर म्हणाली..
.
.
.
.
.
.
"अग 20 वर्षांपूर्वी हा मला पण बघायला आला होता.

प्रेम आणि प्रेत

प्रेम आणि प्रेत

मी म्हंटल "अगं मी काहीही करेन तुझ्यासाठी
तुला हसतं पाहण्यासाठी, तुझी आस्व पुसण्यासाठी
तू फक्त हो म्हण ग...
तिनेही लाजत म्हंटल "हो राजा मी तुझीच आहे रे,
माझ्याही श्वासाला गरज तुझीच आहे रे"
मग कसं कोण जाने, ती माझ्या मिठीत विरून गेली,
विर्घळूनच गेली, अगदी माझ्याही नकळत!!
आता मी मी राहिलो नव्हतो, न ती ती उरली होती
दोघानाही आता ओढ लग्नाची लागली होती..
मग न जाने का , नजर माझीच लागली .....
मी तिला अचानक माझ्या लग्नाची खबर सांगितली
अन थोड्याच वेळात रूम तिची गाठली पत्रीकेसोबत...
त्या भाबडीने हात तिचा कापला होता ..
मी जाण्यापूर्वी श्वास कधीच सोडला होता...
येऊन पाहून जा ग
पत्रिका आपल्याच लग्नाची आहे..
सोंग केलं होतं ग मी सारं...
फक्त तुला जळवण्यासाठी ...
आज तिच्या प्रेतासोबत माझंही प्रेत जळतंय...
जीव सोडला आहे....तरीही काळीज रडतंय...
मी म्हंटल "अगं मी काहीही करेन तुझ्यासाठी
तुला हसतं पाहण्यासाठी, तुझी आस्व पुसण्यासाठी
तू फक्त हो म्हण ग...
तिनेही लाजत म्हंटल "हो राजा मी तुझीच आहे रे,
माझ्याही श्वासाला गरज तुझीच आहे रे"
मग कसं कोण जाने, ती माझ्या मिठीत विरून गेली,
विर्घळूनच गेली, अगदी माझ्याही नकळत!!
आता मी मी राहिलो नव्हतो, न ती ती उरली होती
दोघानाही आता ओढ लग्नाची लागली होती..
मग न जाने का , नजर माझीच लागली .....
मी तिला अचानक माझ्या लग्नाची खबर सांगितली
अन थोड्याच वेळात रूम तिची गाठली पत्रीकेसोबत...
त्या भाबडीने हात तिचा कापला होता ..
मी जाण्यापूर्वी श्वास कधीच सोडला होता...
येऊन पाहून जा ग
पत्रिका आपल्याच लग्नाची आहे..
सोंग केलं होतं ग मी सारं...
फक्त तुला जळवण्यासाठी ...
आज तिच्या प्रेतासोबत माझंही प्रेत जळतंय...
जीव सोडला आहे....तरीही काळीज रडतंय...

मुली खरच किती स्मार्ट असतात ना

मुली खरच किती स्मार्ट असतात ना :
.
.
आता हेच बघा ना...
.
.
(मुलगी बाजारात सफरचंद विक्रेत्याला)
मुलगी: ओ भाऊ, सफरचंद कसे दिले?
विक्रेता: ताई 100 ला 10 बघा...
मुलगी: अहो काहीतरी कमी करा ना...
विक्रेता: चला फक्त तुमच्यासाठी कमी करतो, 80 ला 8 घेऊन टाका..
मुलगी: आत्ता कस............. ये हुई ना बात.....!!!

मराठी लोकांची हिंदी

मराठी लोकांची हिंदी

1. पहलि बार पोहने गया तो क्या हुआ मालुम ?

पहिले पानी मे शिरा, फिर पोहा और बाद मे बुडा!!

2. घाई करो भैया नही तो बस जायेगी , और हमारी पंचाईत होयेगी!!

3. सरबत मे लिंबु पिळा क्या !!

4. इतना महाग कैसे रे तेरे यहा, वो कोपरेका भैया तो स्वस्त देता है !!

5. कंदा काट के, चिर के मस्त ओम्लेट बनाने का और उपर सेथोडा कोथिंबिर भुरभुरानेका!!

6. अरे बाबा गाडी सावली मे लगा!!

7. ए भाय, मेदुवडा शेपरेट ला, साम्बार मे बूडा के मत लाना!!

8. केस एकदम बारीक कापो भैया !!

9. खाओ पोटभर खाओ लाजो मत !!

माझी आठवण कधीतरी येईल तुला...

माझी आठवण कधीतरी येईल तुला'
माझी आठवण कधीतरी येईल तुला
जुन्या आठवणीत मग तू शोधशील मला.....
कुणालातरी माझी आठवण सांगतानातू हसशील
पण त्या आठवणीत मला पाहताच तू रडशील.....
आठवेल तुला समुद्र किनारी आपल्या दोघांच फिरन
तुझ्या थरथरत्या स्पर्शात मी स्वता हरवून जान.....
तू माझा हातात हात घेउन अनेक स्वप्न सजवन
माझ्या डोळ्यात पाणी येताच मला हसवण.....
आठवेल तुला आपल्या प्रेमातला तो जुना पाउस
एकाच छत्रीत पाउसात भिजणारी ती आपली हाउस.....
ओल्या चिम्ब तुझ्या स्पर्शात अंगावर येणारे शहारे
काळ्या गर्द वातावरणात मोहरूनगेलेले ते अंग सारे.....
माझी आठवण येताच मी जवळ असल्याच तुला भासेल
तुझ्या डोळ्यातून निघालेला अश्रुचा प्रतेक थेंब मी असेल.....
तू एकटी बसल्यावर आठवेल तुला प्रतेक क्षण
त्या क्षणांमधे दिसेल तुला माझ तडफडणार मन.....
माझी आठवण कधीतरी येईल तुला
व्याकुळ होउन तुझ मन शोधेल मला.

आई....

आई...........!! !

आई म्हणजे देव पृथ्वीवरचा,
आई म्हणजे साठा सुखाचा....
.............आई म्हणजे मैत्रीण गोड,
.............आई म्हणजे मायेची ओढ.....
आई म्हणजे प्रेमाची भाउली,
आई म्हणजे दयेची सावली......
.............आई म्हणजे स्वतः उपाशी राहून,
.............आप ल्याला भरवणारी.......
.............आई म्हणजे जीवाचं रान करून,
.............अप ल्यासाठी राबणारी.......
आई म्हणजे जगण्याचा अर्थ शिकवणारी,
जे कधी ओरडून समजावणारी,
आईच बोट धरून चालायला शिकवणारी,
आईच आपले अस्तित्व घडवणारी.......

नाव बुडण्याआधी किनारा पाहून घे

नाव बुडण्याआधी किनारा पाहून घे

जो नेईल नदीपार असा सहारा शोधुन घे

माझा मृत्यू इथेच लिहीलाय या सागरात
मला शेवटाचा एकदा मिठीत सामावुन घे.

जेवढं रडायचं आहे आज रडून घे
ज्या शपता सोडायच्या त्या सोडून घे

आठवणीशीवाय काहीच नाही माझ्याकडे
आणखी काही हवं असेल तर मागुन घे

आज तुझी प्रत्येक इच्छा पुर्ण करुन घे
आज शेवटच माला डोळे भरुन पाहून घे

उद्या तुझ्यावर कोणा दुस-याचा हक्क असेल

जे काही विसरायच असेल ते विसरुन घे

नाहीच जुळले तर शब्द जुळूवुन घे

सगळ्या कविता आज पुन्हां वाचुन घे

तुझ्या आठवणी जखमांवर मीठ चोळतात
जाताना तुझी एक एक आठवण चाळून घे.

मुलगा :- काकू चाकू म्हणा ना

मुलगा :- काकू चाकू म्हणा ना
.
.
.
काकू :- चाकू

मुलगा :- तुमचा नवरा डाकू .........., आता सुरी म्हणा सुरी
.
.
.
काकू :- सुरी

मुलगा :- तरी पण तुमचा नवरा डाकू ..... :))

वाटते ना असावे कुणीतरी

वाटते ना असावे कुणीतरी
बावळटासारखे वागणारे
वेड्यासारखा वागेल पण
तेवढेच वेड्यासारखे प्रेम करणारे
वाटते ना असावे कुणीतरी
कितीही कामात असले तरी
एक क्षण आठवण काढणारे
जीव देणारे असतील
पण आपला जीव जपणारे
वाटते ना असावे कुणीतरी..♥♥♥

तुझ्या आठवणींनी पापणी ओली केली …

तुझ्या आठवणींनी  पापणी ओली केली …

कुठुन तरी मनात माझ्या तुझी आठवण आली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली …

आठवण तुझी नसानसांना धक्का देउन जाते,
मन कधी प्रेमाचे कधी विरहाचे गीत गाते,
रोजच्यासारखीच आठवण तुझी नवीन वाटून आली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली

वारा तुझा स्पर्श बनून जवळ येतो माझ्या,
क्षणात करतो आपल्या सा-या जुन्या आठवनी ताज्या,
वा-यालाही घेउन श्वासावाटे काळजापर्यंत गेली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली

घुसळून टाकलं मनं तिने जसं जमेल तसं,
मलाच सुचेना तिला आता बाहेर काढू कसं,
याच विचारात दिवस गेला, संध्याकाळही झाली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली …

संध्याकाळी वाटलं थोडं बरं वाटेल आता,
मित्रांबरोबर बसून थोड्या टाकू म्हटलं टापा,
चौपाटीवर गेल्यावर ती सांज डोळ्यापुढे आली,
स्वस्थ कशी बसेल, तिने पापणी ओली केली ..

किती पाहशील अंत आता, परतून ये लवकर,
तुलाही ऐकू येत असेल माझ्या मनामधली घरघर,
जाणवतय मला तुझीही अवस्था माझ्यासारखीच झाली,
माझ्या आठवणीने, तुझी सुद्धा पापणी ओली केली .....

दर पार्टीच्या शेवटी....

दर पार्टीच्या शेवटी ऐक क्वार्टर कमी पडते

दारु काय गोष्ट आहे
मला अजुन कळली नाही
कारण प्रत्येक पीणारा म्हणतो
मला काहीच चढली नाही

सर्व सुरळीत सुरु असताना
लास्ट पॅकपाशी गाडी अडते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

पीण्याचा प्रोग्राम म्हणजे जणु
वीचारवंतची गोलमेज परीषदच भरते
रात्री दीलेला शब्द प्रत्येकजण
सकाळच्या आत विसरते

मी इतकीच घेणार असा
प्रत्येकाचा ठरलेला कोटा असतो
पॅक बनवनारा त्यदिवशी
जग बनवनार्यापेक्षा मोठा असतो

स्वताच्या स्वार्थासाठी
प्यायच्या आग्रहाचा कार्यक्रम घडते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

पीण्याचा कार्यक्रम पीणार्याला
दरवेळेस नवीन पर्व असते
लोकांना अकँडेमीक्सपेक्षा
पीण्याचा क्षमतेवर गर्व असते

आपण हीच घेतो म्हणत
ऐकमेकाचे ब्रँडप्रेम जागवतात
वेळ आली आणि पैसा नसला की
देशीवरही तहान् भागवतात

शेवटी काय दारु दारु असते
कोणतीही चढते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

पीणार्यामध्ये प्रेम हा
चर्चेचा पहीला वीषय आहे
देवदासचे खरे प्रेम पारो की दारु
मला अजुन संशय आहे

प्रत्येक पॅकमागे तीची
आठवण दडली असते
हा बाटलीत बुडला असतो
ती चांगल्या घरी पडली असते

तीच्या आठवणीत थर्टीची लेवल
लगेच सिक्स्टीला भीडते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

चुकुन कधीतरी गंभीर
वीषयावरही चर्चा चालतात
सर्वेजण मग त्यावर
P.HD. केल्यासारखे बोलतात

प्रत्येकाला वाटतेकी त्यालाच
यामधले जास्त कळते
ग्लोबल वार्मिंगची चर्चा
गावच्या पोटनीवडणुकीकडे वळते

जसा मुद्दा बदलतो
तसा आवाज वाढते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

फेकणे, मोठोपणा दाखवणे याबाबतीत्
यांच्यासारखा हात नाही
ऐरवी सींगल समोसा खाणारा
गोष्टीत पीझ्झाशीवाय् खात नाही

पैशे पैशे काय आहे ते फक्त
खर्च करासाठीच असतात
पॅकजवळ झालेली अशी गणिते
सकाळी चहाच्या कटींगपाशी फसतात

रात्री थोडी जास्त झाली
मग त्याला कळते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

यांच्यामते मद्यपाण हा
आयुष्याचा महत्वाचा पार्ट आहे
बीयर पीण्यामागे सायन्स
तर देशी पीण्यामागे आर्ट आहे

यामुळे धीर येते ताकत येते
यात वेगळीच मजा असते
आयुष्याभराचा मावळा माणुस
त्या क्षणी राजा असते

दारुमुळे आपल्याला घराच्या
चिवड्याचे महत्व कळते
दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते

थांबावे हे दुष्टचक्र...

                               थांबावे हे दुष्टचक्र...

आज साठी शांत होताना मन मात्र अशांत आहे. वाढती जीवघेणी स्पर्धा, अपघात, खून यांचे वाढत चाललेले प्रमाण आणि बोकाळलेला भ्रष्टाचार दिसला, की मन उद्विग्न होते. वाईट गोष्टींची आहुती दिली गेल्यावरच खरी शांतता लाभेल...

वयाची साठ वर्षे पूर्ण होऊन त्या दिवशी मला 61 वे वर्ष लागले. सकाळीच मुलाने व सुनेने माझा आवडता "पाइनापल पेस्ट्री' समोर ठेवून मला कापायला लावले आणि माझे तोंड गोड केले. दिवसाची सुरवात छान गोड झाली. माझ्या मुलीचाही शुभेच्छा देण्यासाठी फोन आला. तसेच इतर नातेवाईक व मैत्रिणींचे फोन आले. सायंकाळी सुनेने औक्षण केले व बडा खानाही. मनाला फार बरे वाटले. मनात सहजच विचार आला, की हे प्रेम, ही माया अशीच शेवटपर्यंत टिकून राहू दे.

या निमित्ताने मनात माझ्या आयुष्याच्या सुरवातीपासून आत्तापर्यंची पाने उलटू लागले. तशी मी साधारण परिस्थितीत वाढले. इतर मुलींसारखीच 11 वी मॅट्रिक झाले. कॉलेजमध्ये जायची परिस्थिती नसल्याने नोकरी करणे प्राप्त होते. माझी आईसुद्धा नोकरी करत होती; पण तेव्हाच्या वयात नोकरी करण्यास मावशीच्या मिस्टरांनी विरोध केला व माझी व माझ्या बहिणीची सुरवातीची फी भरून आम्हाला कॉलेजमध्ये घातले. त्यामुळेच आम्ही ग्रॅज्युएट झालो. मला पुढे एस.वाय.बी.कॉम.ला असतानाच एम्प्लॉयमेंट एक्‍स्चेंजद्वारे केंद्र सरकारची नोकरी मिळाली. याच नोकरीने मला संपूर्ण आयुष्यात खूप आधार दिला व अजूनही आहे. माझी दोन मुले म्हणजे मोठी मुलगी व धाकटा मुलगा दोघेही त्यांच्या वयाच्या चार महिन्यांपासून पाळणाघरात होते. ही गोष्ट थोडी फार उोशिपीशीं करण्याकरिता व मिस्टर व मुलांच्या आग्रहाखातर मी वयाच्या 51 व्या वर्षी त.ठ.ड. घेतली. मला रिटायर होऊन नऊ ते दहा वर्षे झाली. रिटायर झाल्यावर घरकाम व इतर छंदात वेळ छान जायचा; पण तीन वर्षांपूर्वी ऍक्‍सिडेंटमुळे झालेल्या हातापायाच्या दुखण्याने काही काळ काळजीत गेला. आता त्या दुखण्यातून मी सावरले आहे. दुखण्यादरम्यान मला माझ्या घरच्यांनी व आप्तस्वकीयांनी जी अनमोल सा थ दिली, आधार दिला त्याबद्दल मी अत्यंत ऋणी आहे. आत्ता एकसष्ठीच्या उंबरठ्यावर असताना मी पूर्ण सुखी व समाधानी आहे. पण आजकाल आपल्या आजूबाजूला ज्या घडामोडी होत आहेत व जी आपल्या देशात, आपल्या राज्यात काय किंवा आपल्या पुणे शहरात परिस्थिती आहे ती फारच उद्‌वेगजनक आहे. मुलांची शाळा-कॉलेजमधील ऍडमिशनसाठची खेचाखेच, धावपळ, प्रत्येक क्षेत्रातील स्पर्धा, लांबलांबच्या नोकऱ्या, कामांचे जादा तास, नोकऱ्यांमधील अस्थिरता, तसेच अपघात, खून, मारामाऱ्या, भ्रष्टाचार, दहशत याबद्दलच्या बातम्या ऐकल्या की मन सुन्न होते. नोकरी-व्यवसायाला गेलेली आपली माणसं घरी येईपर्यंत काळजी वाटायला लागली आहे. पुणे शहर इतके दिवस सुरक्षित वाटत होते, ते त्याच्या सर्व क्षेत्रांतील कक्षा रुंदावल्यामुळे असुरक्षित झाले आहे. या सर्व गोष्टी कुठे जाऊन थांबणार याला अंतच नाही, या विचाराने जिवाची उलघाल होते. हे सगळे थांबण्यासाठी सध्या तरी काही उत्तर नाही असे वाटते. मरणाशिवाय यापासून सुटका नाही असे वाटून उतार वयात नैराश्‍य येते.

ही सर्व परिस्थिती सुधारण्यासाठी, मी एकसष्ठीनिमित्त देवाजवळ हीच प्रार्थना करते, की आजची परिस्थिती बदलावी. आपले सरकार कडक होऊन त्यांचा राज्य कारभार स्वच्छ व्हावा, जेणेकरून आपले सर्वांचे जीवन सुसह्य व सुखी होईल. अशा पांढऱ्या, स्वच्छ कारभाराला पवित्र भगवी व मंगलमय हिरवी जोड असलेली किनार लाभू दे. अशा तिरंगी झेंड्याला आमचा ताठ मानेने सलाम असेल. ही आमची प्रबळ इच्छा आहे व त्या पहाटेची आम्ही आतुरतेने वाट पाहत आहोत. सर्व वाईट गोष्टींची आहुती दिली जाईल, तेव्हाच माझ्यासारख्या साठीच्या लोकांची खऱ्या अर्थाने "साठी-शांत' होईल. त्यासाठी वेगळा यज्ञ किंवा होम-हवन करण्याची काहीच जरूर नाही...  

          लेखिका  

 नीलिमा प्र. रिसबूड         

   संदर्भ - इ-सकाळ  पेपर

गावठी प्रपोज..

गावठी प्रपोज..

मुलगी:- राजा आय लव यु. आणि तुझ काय मत आहे माझ्याबद्दल रं.

मुलगा:- जरा वेगळ्या स्टायल ने प्रपोज मार कि.

मुलगी:- तू मेलास कि तुझ्या नावाच्या बांगड्या फोडण्याचा अधिकार देशील का मला...:P:P

पाटलांची मोगलाई उतरवली.....

पाटलांची मोगलाई उतरवली

२८ जाने। १६४६ चे
शिवबाराजांची मुद्रा असलेले पहिले पत्र
सापडले

राजे १५ वर्षांचे झाले होते. फर्जंद महाराज
साहेबांनी दिलेल्या विश्वासू, कर्तबगार,
हरहुन्नरी लोकांच्या सानिध्यात
आणि आईसाहेब जिजाऊ यांच्या कडक
शिस्तीच्या आणि तितक्याच
मायेच्या सानिध्यात शिवाबराजे
पौर्णिमेच्या चंद्राप्रमाणे वाढत होते. हळू हळू
मुलुख बदलत होता, पण
माणसांची मानसिकता अजून बदलत
नव्हती मुलखातील मोघलाई संपता संपत
नव्हती. काही लोक अजून जुन्याच वळणाचे होते.
गावचे पुढारी पाटील म्हणजेच रयतेचे मायबाप
असे नसून मालकी हक्कच गाजवत होते.

शिवशाहीच्या सूर्याने आसमंतात
उगविण्यापूर्वीची जणू लाली धरली होती
परंतु.पाटलांच्या,वतनदारांच्या मनात खोलवर
चिखलात रुतून पडलेल्या जनावराप्रमाणे घर
करून बसलेली मोगलाई मात्र उतरायचे नावच
घेत नव्हती. उगवत्या सूर्याकडे आशेने पहाताना
रयत राजरोज हुंदक्या मागून हुंदके देत होती.
कुंपणानेच शेत खाल्लं तर न्याय मागायचा
कुणाला आणि आपलं दुःख सांगायचे कुणाला.
आणि एके दिवशी असाच एक प्रकार
मासाहेबांच्या कानी आला
पुण्यापासून नऊ कोसांवर असलेल्या रांझे

या गावचा पाटील बाबाजी बिन
भिकाजी गुजर याने बदअमल केला.
रांझे,रांझे गावचा पाटील, सगळ्यांना प्रकरण
फारच गंभीर वाटू लागले
काही तरी मोठा प्रसंग घडणार हे मात्र
नक्की होते पण नक्की काय होणार
त्याच्या सोबत हेच फक्त जाणून घ्यायचे होते
ह्याच्या आधी देखील पाटलाने असेच शेण खाल्ले
होते परंतु निवडा करणारेच कोणी नव्हते. पण
जनेतेचे गाऱ्हाणे ऐकणारी आई
आता लालमहाली बसली होती. जणू
पोटाच्या पोराच्या मायेनेच ती त्यांचे
सांत्वन करी न्यान निवडा करी.
आणि त्यात रांझे हे गाव
आऊसाहेबांच्या मालकीचे त्यांच्या वैयक्तिक
खर्चासाठी ह्या गावची मालकी आऊसाहेबांकडे
आणि त्यांच्याच गावात हा गुन्हा म्हणजे घोर
पाप कारण रयतेवर प्रेम करणारी आई रयत
नासवना-यांच्या विरुद्ध जणू चंडीचे रूपच धारण
करी , हा निवडा मात्र राजांनी केला कारण
राजे जाणते देखील झाले होतेच।
राजांना हि वार्ता कळली त्यांनी बाबाजीस्
ताबडतोब सदरेस बोलावून घेतले. त्याची
चौकशी केली, चौकशीत गुन्हा सिद्ध झाला.
त्याचवेळी महाराजांनी त्वरित त्याची
पाटीलकी जप्त केली.

इतकेच नव्हे तर त्याचे
हात पाय कलम करून त्याला कामावरून दूर केले.
हिंदवी स्वराज्य हे मोगलाई पेक्षा कसे वेगळे
आहे ते स्वराज्यातील जनतेच्या लक्षात आले. !

गुन्हेगारास शिक्षा ठोठावणारे महाराज
कठोर वाटले तरी मनाने मृदू होते. बाबाजी
निपुत्रिक होता. त्यामळे अपंगावस्थेत त्याचा
संभाळ कारांयःची तयारी गुजर कुळीच्याच
सोनजी बिन बनाजी गुजराने दर्शविली तेव्हा
महाराजांनी मेहेरबान होऊन मौजे रांझेची
पाटीलकी सोनाजिच्या नावे करून दिली व
बाबाजीसही पालनपोषणार्थ त्याच्या
स्वाधीन केले ( शककर्ते शिवराय )
ह्याच संदर्भाचे २८ जाने। १६४६ चे
शिवबाराजांची मुद्रा असलेले पहिले पत्र
सापडले आहे

आभार अभिषेक कुभांर

संदर्भ - असे घड्ले शिवाजी  महाराज  फेसबुक

चम्प्याचं नवीनच लग्न ...

चम्प्याचं नवीनच लग्न झालं होतं

चम्प्या - चिंगे..मी मोठ्या संकटात सापडलोय ग..

चिंगी - अहं...'मी' नाही 'आपण' म्हणायचं..आता तुम्ही म्हणजेच मी..

चम्प्या - ठीक आहे..आग आपली सेक्रेटरी प्रेगनेन्ट झालीये आपल्याकडून...

अग्निपथ हिंदी फिल्म ऑनलाइन ....

अग्निपथ हिंदी फिल्म ऑनलाइन पाहण्यासाठी येथे क्लीक करा

पहिला भाग  

दुसरा भाग  

तिसरा भाग  

चौथा भाग  

आशा आहे तुम्हाला  याचा नक्कीच उपयोग होईल 

पाने चाळून पहा इतिहासाची...........

पाने चाळून पहा इतिहासाची,
शपथ होती स्वराज्याची,
घोषणा होती हरहर महादेवाची,
थाप होती जिजाऊ मातेची,
तलवार होती शिवरायांची,
साथ होती मावळ्यांची म्हणून,
आता कोणाची हिम्मत नाही, या महाराष्ट्राला हात लावण्याची
छत्रपती शिवाजी महाराज की जय...

मैत्री जिवाभावाची..............

मैत्री जिवाभावाची

 

खरंच मैत्रीचा बंध अतूट असतो. बघा ना दुडूदुडू चालणारं बाळ आपल्याच वयाइतक्‍या मुलाकडे बघून खुदकन हसते. त्याने दिलेली ती मैत्रीची हाक असते. हळूहळू मोठं होत असताना आपल्याच वयाच्या मुलांमध्ये आपण रमायला लागतो. इथूनच खरी मैत्रीच्या नात्याला सुरवात होत असते.

माझं बालपण महाडजवळील बिरवाडी या छोट्याशा खेड्यात गेले. आजूबाजूला खूप मित्रमैत्रिणी होत्या. खेळायला मोठे अंगण होते. अशीच माझी बालपणीची एक मैत्रीण आहे, जिच्याबद्दल मला एक प्रसंग आठवतो. आमचे घर कौलारू, मातीच्या भिंती व चूल अशा पद्धतीचे होते. संध्याकाळी चुलीला पातेरे घालून म्हणजे लाल मातीने चूल सारवून घ्यायची व पुढचा भाग शेणाने सारवायचा अशी पद्धत होती. संध्याकाळी माझी शिकवणीला जायची गडबड असायची. माझी मैत्रीण नयना माझ्याकडे यायची. माझे आवरले नसेल तर ती स्वतः जमीन सारवायला घ्यायची, जेणेकरून आम्ही दोघी वेळेवर शिकवणीला पोचू. एवढी निर्वाज्य मैत्री आता बघायलाही मिळत नाही. आम्ही दोघी मिळून खळाळत्या पाण्यात खडकावर बसून अनेक स्वप्नं बघितली होती. आता आमची गाठभेट कार्यक्रमापुरतीच व फोनवरच होते.

नंतर शाळेत आम्हा अगदी जवळच्या मैत्रिणींचा असा चौघींचा ग्रुप होता. शाळेत, शिकवणीला सगळीकडे आम्ही एकत्रच जायचो. आम्हाला कॉलेजसाठी आमच्या गावापासून महाडला जावे लागे. चौघी एकाच एसटीने जायचो. कॉलेजपासून अकाउंट्‌स क्‍लास गावात तीन ते चार किलोमीटर लांब होता. पण चौघी एकत्रच चालत जायचो. त्या काळी मुली टू-व्हीलर वापरत नव्हत्या. एकदा आम्ही गावात खरेदीला गेलो व परत घरी जायला म्हणून एस.टी. स्टॉपवर आलो. तेव्हा माझ्या लक्षात आले, की माझी छत्री हरवली आहे. खरंतर ती छत्री माझ्या चुलत बहिणीची होती. त्याने मला आणखीनच वाईट वाटले व रडू कोसळले. पण माझ्या मैत्रिणींनी मला खूप धीर दिला. आम्ही सगळ्या परत जिथे जिथे गेलो होतो तिथे जाऊन आलो. अखेर एका दुकानात छत्री सापडली. त्या वेळचा मैत्रिणींचा आधार आजही फार मोलाचा वाटतो.

आमचे कापडदुकान असल्यामुळे दुकानचा माल आम्ही महाडहून आणत असू. मी कॉलेजला गेल्यावर येताना कापड खरेदी करत असे. माझी एक ना एक तरी मैत्रीण बरोबर असे. क्‍लासपासून दुकान लांब होते. तिथपासून गच्च भरलेल्या कापडाच्या पिशवीचा एक बंद माझी मैत्रीण धरत असे. त्या वेळी रिक्षा करणेही परवडत नसे. माझ्या मैत्रिणींची सांपत्तिक स्थिती चांगली होती. तरी त्या मला जी मदत करत ती फार मोलाची होती. आजही आम्हा चौघींची मैत्री अबाधित आहे. कुठल्याही वेळी, कुठेही काही निमित्ताने भेटलो तरी लग्नाआधीच्या सगळ्या आठवणी उचंबळून येतात. दोनच महिन्यांपूर्वी यांतील एका मैत्रिणीचा फोन आला. दोघींनाही वेळेचे भान राहिले नाही. सरत्या काळातील आठवणी, ज्या गोष्टी करायला लग्नाआधी जमले नाही त्या करण्याची धडपड व वयानुसार होत गेलेले बदल यावर मनमुराद गप्पा झाल्या. अखेर माझ्या मुलाने "आई बॅडमिंटनला मला जायचे आहे' अशी आठवण करून दिल्यावर आमचा आठवणींचा ओघ थांबला.

नंतर लग्न झाल्यावर नवीन ओळखी झाल्या. नवऱ्याचे मित्रमंडळ, मुलाच्या शाळेसंदर्भातल्या, खेळाच्या इथल्या अशा अनेक मैत्रिणी मिळत गेल्या. असेच माझे एकदा मोठे ऑपरेशन झाले. डॉक्‍टरांनी घरी जायला परवानगी दिली व गाडीतून जा म्हणाले. त्या वेळी आमच्याकडे गाडी नव्हती. मी माझ्या मैत्रिणीला फोन करून सांगितले. ती तिची चारचाकी गाडी घेऊन मला न्यायला आली. अशा वेळी आपण आपल्या मैत्रिणीला हक्काने सांगू शकतो.
माझ्या प्रेग्नसीच्या काळात मला गाडी चालवायची नव्हती. तेव्हा माझी ऑफिसमधील मैत्रीण मला संध्याकाळी तिच्या गाडीवरून घरी सोडत असे. माझी मैत्रीण माझ्यापेक्षा लहान होती. अत्यंत काळजीपूर्वक गाडी चालवत असे. एवढेच नाही, तर तिने तिच्या आईला सांगून माझे डोहाळेजेवणही केले. खरंच ते दिवस आठवले तरी आपण किती भाग्यवान आहोत की आपल्याला अशा मैत्रिणी मिळत गेल्या, याचा अपार आनंद होतो.

खरंच आपण आपल्या आयुष्याचा लांबचा पल्ला गाठत असतो. अशा वेळी सुख-दुःखात साथ द्यायला, वेळ पडलीच तर सावरायला, काही चुकत असेल तर सांगायला, आनंदात सहभागी व्हायला आपल्याला मित्रमैत्रिणी उपयोगी पडतात. आयुष्याच्या एका ठराविक वळणावर मित्र-मैत्रिणींची फार गरज असते. मन मोकळे करण्याची ती एक जागा असते.

""मैत्री असावी जिवाभावाची
सुख-दुःखातील सहभागाची
हसताना हसणारी, अश्रूही पुसणारी
यशामध्ये पाठ थोपटणारी
आठवणीत रमून जाणारी.'' 

 

लेखिका -     

प्राची कर्वे

संदर्भ - सकाळ पेपर  

एका भाकरीची किंमत.........

एका भाकरीची किंमत

1980 पूर्वी मी अनुभवलेला हा प्रसंग. त्या वेळी मी तापोळे (महाबळेश्‍वर) भागात शिक्षण विस्तार अधिकारी या पदावर कार्यरत होतो. उपशिक्षणाधिकारी यांच्यासमवेत बामणोली भागातही शाळातपासणीसाठी जावे लागत असे.

एकदा उपशिक्षणाधिकारी यांच्याबरोबर तापोळ्याहून लॉंचने वाघावळे या गावी गेलो. कांदाटी नदीतून प्रवास. दोन्ही बाजूला उत्तुंग डोंगरांच्या रांगा. गर्द हिरवाई. दोन्ही बाजूंना घनदाट जंगल. सर्वत्र पसरलेला नयनरम्य निसर्गाचा आनंद मिळत होता. आक्राळ-विक्राळ डोंगररांगा पाहून छातीत धडधड चालू होती.

जावळीचे चंद्रराव मोरे यांच्यामुळे वाघावळे गाव प्रसिद्ध आहे. शेजारी उचाट या गावी चंद्रराव मोरे यांचा राजवाडा आहे. त्याचे अवशेष पाहावयास मिळतात. कांदाट नदीवरून नाव पडलेले कांदाट गाव जवळच आहे. एकूण प्रदेश अतिदुर्गम अन्‌ हिरवागर्द. पूर्वी वाघांची वर्दळ या भागात होती, यावरून या गावास वाघावळे हे नाव पडले.

वाघावळे प्राथमिक शाळेचे मुख्याध्यापक पांडुरंग गोपाळराव मोरे हे अगत्यशील व्यक्तिमत्त्व. विनयता आणि शालीनता हे त्यांचे व्यक्तिमत्त्वाचे पैलू आहेत. आलेल्यांचे आगत-स्वागत उत्तम प्रकारे करीत. वाघावळे येथे वसतिगृहयुक्त सातवीपर्यंत शाळा आहे.

आम्ही तपासणीसाठी गेलो ते दिवस थंडीचे होते. नदीजवळ असल्यामुळे अधिकच गारवा लागत होता. माझी सोय वसतिगृहाच्या स्वयंपाकघरात केली. रात्री जेवणानंतर पाणी प्यायल्याने हुडहुडी भरली. माझ्या सोबतीला एक शिक्षक होते. आम्ही स्वयंपाकघरातील चूल सतत पेटत ठेवली. लाकडे टाकत राहिलो. त्यामुळे अंगात ऊब येत होती. आम्ही शेकत-शेकत गप्पा मारीत होतो. खूप वेळ गेला. आता झोप येऊ लागली. आम्ही तेथेच आडवे झालो.
दुसऱ्या दिवशी मला तापोळ्याला परत जायचे होते. साहेबांना तसे सांगून ठेवले होते. सकाळी 10 वाजता लॉंच होती. मी आवराआवर केली. पिशवी घेऊन मी निघालो, तोच माझ्यासोबतच्या शिक्षकांनी तिळाची चटणी आत भरलेली नाचणीची एक दुमडलेली भाकरी माझ्या पिशवीत घातली. ते म्हणाले "असू द्या, असू द्या; प्रवासात उपयोगी पडेल.'' पिशवी घेऊन बरोबर 10 वाजता नदीवर गेलो. लॉंच आली नव्हती. वाट बघत बसून राहिलो. माझ्याबरोबर तापोळ्यास जाण्यास फक्त एकच प्रवासी होता. झरेकर मामा. आम्ही दोघे लॉंचची वाट पाहत होतो. खूप वेळ गेला. लॉंच येण्याची लक्षणे दिसत नव्हती. दुपारचा एक वाजला. झरेकर मामांनी शिदोरी आणली होती. त्यांनी ती दह्याबरोबर खाल्ली. मला माझ्या पिशवीतील भाकरीची आठवण झाली. मी पिशवीतून भाकरी काढली. केवढे अप्रूप वाटले. मनातून शिक्षकाचे आभार मानले. नाचणीची भाकरी व तिळाची चटणी खाऊन नदीचे पाणी प्यालो. खूप तरतरी आली. मी निवांत झाडाखाली लॉंचची वाट पाहत राहिलो.

सकाळच्या लॉंचचा पंखा तुटल्यामुळे ती आली नाही. दुपारी 4 वाजता लॉंचची दुसरी फेरी आली. लॉंचचा आवाज आला अन्‌ माझ्या जिवात जीव आला. लॉंच किनाऱ्यावर लागली. लॉंचमधील 4-5 प्रवासी उतरले. वाघावळेच्या दिशेने चालू लागले. झरेकर मामा व मी लॉंचमध्ये बसलो. ठक्‌-ठक्‌-ठक्‌ लॉंच तापोळ्याच्या दिशेने सुरू झाली. ठिकठिकाणी प्रवासी लॉंचमध्ये बसत होते. लॉंच पुढे-पुढे जात होती. जंगल, पाणी, डोंगर झाडी मागे पडत होते. मी तापोळ्याला 5 वाजता पोचलो.

माझ्या मनात विचार चालू होते. त्या देव माणसाने माझ्या पिशवीत एक भाकरी व चटणी ठेवली नसती तर मला दिवसभर उपाशी राहावे लागले असते. भुकेने माझा जीव कासावीस होऊन गेला असता. एका भाकरीची किंमत मला त्या दिवशी कळली. मी त्या शिक्षकांना खूप-खूप धन्यवाद दिले. हा प्रसंग मी कधीच विसरणे शक्‍य नाही.

                                                          लेखक - आर. जे. गायकवाड 

                                                          संधर्भ - सकाळ पेपर 

पद्म पुरस्कारांवरील महाराष्ट्राचे वर्चस्व .........

 पद्म पुरस्कारांवरील महाराष्ट्राचे वर्चस्व

पद्मविभूषण
1) के. जी. सुब्रह्मण्यम - चित्रकला-शिल्पकला - पश्‍चिम बंगाल
2) दिवंगत मारिओ मिरांडा - व्यंगचित्रकला - गोवा
3) भूपेन हजारिका - संगीत - आसाम
4) डॉ. के. एच. संचेती - वैद्यकीय - महाराष्ट्र
5) टी. व्ही राजेश्‍वर - प्रशासकीय सेवा - नवी दिल्ली

पद्मभूषण
1) अभिनेत्री शबाना आझमी - चित्रपट - महाराष्ट्र
2) खालेद चौधरी - नाट्य - पश्‍चिम बंगाल
3) जतीन दास - चित्रकला - दिल्ली
4) पंडित बुद्धदेव दासगुप्ता - वाद्यसंगीत (सरोद) - पश्‍चिम बंगाल
5) अभिनेता धर्मेंद्र - चित्रपट - महाराष्ट्र
6) डॉ. त्रिपुनित्वरा विश्‍वनाथन गोपालकृष्णन - अभिजात संगीत - तमिळनाडू
7) मीरा नायर - चित्रपट - दिल्ली
8) एम. एस. गोपालकृष्णन - वाद्यसंगीत (व्हायोलिन) - तमिळनाडू
9) अनीश कपूर - शिल्पकला - ब्रिटन
10) सत्यनारायण गोएंका - सामाजिक कार्य - महाराष्ट्र
11) डॉ. पतिबंदला चंद्रशेखर राव - सार्वजनिक क्षेत्र - जर्मनी
12) जॉर्ज यॉंग-बून येव - सार्वजनिक क्षेत्र - सिंगापूर
13) प्रा. शशिकुमार चित्रे - विज्ञान आणि अभियांत्रिकी - महाराष्ट्र
14) डॉ. एम. एस. रघुनाथन - विज्ञान आणि अभियांत्रिकी - महाराष्ट्र
15) सुबैया मुरुगप्पा वेल्लायन - व्यापार आणि उद्योग - तमिळनाडू
16) बालसुब्रह्मण्यम मुतुरामन - व्यापार आणि उद्योग - महाराष्ट्र
17) डॉ. सुरेश अडवानी - वैद्यकीय - महाराष्ट्र
18) डॉ. नोशिर एच. वाडिया - वैद्यकीय - महाराष्ट्र
19) डॉ. देवीप्रसाद शेट्टी - वैद्यकीय - कर्नाटक
20) - प्रा. डॉ. शां. ब. मुजुमदार - साहित्य व शैक्षणिक - महाराष्ट्र
21)- प्रा. विद्या दहेजिया - साहित्य व शैक्षणिक - अमेरिका
22) प्रा. अरविंद पनगारिया - साहित्य व शैक्षणिक - अमेरिका
23) डॉ. जोस परेरिया - साहित्य व शैक्षणिक - अमेरिका
24) डॉ. होमी के. भाभा - साहित्य व शैक्षणिक - ब्रिटन
25) एन. विठ्ठल - प्रशासकीय सेवा - केरळ
26) माताप्रसाद - प्रशासकीय सेवा - उत्तर प्रदेश
27) रोनेन सेन - प्रशासकीय सेवा - पश्‍चिम बंगाल

पद्मश्री
1) वनराज भाटिया - संगीत - महाराष्ट्र
2) झिया फक्रुद्दीन डागर - अभिजात संगीत - महाराष्ट्र
3) श्रीमती नामेईरकपम इबेम्नी देवी - संगीत - मणिपूर
4) रामचंद्र सुब्रया हेगडे चिट्टनी - नृत्य (यक्षगान) - कर्नाटक
5) मोतीलाल केम्मू - नाट्यलेखन - जम्मू-काश्‍मीर
6) शाहीद परवेझ खान - वाद्यसंगीत(सतार) - महाराष्ट्र
7) मोहनलाल कुम्हार - टेराकोट्टा - राजस्थान
8) सकर खान मंगनियार लोकसंगीत - राजस्थान
9) श्रीमती जॉय मायकेल - नाट्य - दिल्ली
10) डॉ. मिनती मिश्रा - शास्त्रीय नृत्य - ओरिसा
11)- नाटेसन मुथुस्वामी - नाट्य - तमिळनाडू
12) श्रीमती आर. नागरत्नम - नाट्य - कर्नाटक
13) कलामंडलम सिवन नम्बूतिरी - शास्त्रीय नृत्य - केरळ
14) श्रीमती यमुनाबाई वाईकर - लोककला (लावणी) - महाराष्ट्र
15) सतीश आळेकर - नाट्यलेखन - महाराष्ट्र
16) पंडित गोपाळप्रसाद दुबे - नृत्य - झारखंड
17) रमाकांत गुंदेचा-उमाकांत गुंदेचा - अभिजात संगीत - मध्य प्रदेश
18) अनुप जलोटा - अभिजात संगीत - महाराष्ट्र
19) सोमण नायर प्रियदर्शन - चित्रपट दिग्दर्शन - केरळ
20) सुनील जाना - छायाचित्रण - आसाम
21) लैला तय्यबजी - हस्तकला - दिल्ली
22) विजय शर्मा - चित्रकला - हिमाचल प्रदेश
23) शमशाद बेगम - सामाजिक कार्य - छत्तीसगढ
24) श्रीमती रीता देवी - सामाजिक कार्य - दिल्ली
25) डॉ. पी. के. गोपाल - सामाजिक कार्य - तमिळनाडू
26) श्रीमती फूलबसनबाई यादव - सामाजिक कार्य - छत्तीसगढ
27) डॉ. जी. मणिरत्नम - सामाजिक कार्य - आंध्र प्रदेश
28) निरंजन प्राणशंकर पंड्या - सामाजिक कार्य - महाराष्ट्र
29) डॉ. उमा तुली - सामाजिक कार्य - दिल्ली
30) सत पॉल वर्मा - सामाजिक कार्य - जम्मू-काश्‍मीर
31) श्रीमती बिन्नी यंगा - सामाजिक कार्य - अरुणाचल प्रदेश
32) येझदी हिरजी मालेगाम - सार्वजनिक क्षेत्र - महाराष्ट्र
33) प्रवीण एच. पारेख - सार्वजनिक क्षेत्र - दिल्ली
34) डॉ. व्ही. अदिमूर्ती - विज्ञान व अभियांत्रिकी - केरळ
35) डॉ. कृष्णलाल चढ्ढा - विज्ञान व अभियांत्रिकी (कृषी) - दिल्ली
36) प्रा. वीरेंद्रसिंग चौहान - विज्ञान व अभियांत्रिकी - दिल्ली
37) प्रा. रामेश्‍वरनाथ कौल बामझाई - विज्ञान व अभियांत्रिकी - जम्मू-काश्‍मीर
38) डॉ. विजयपाल सिंह - विज्ञान व अभियांत्रिकी (कृषिसंशोधन) - उत्तर प्रदेश
39) डॉ. लोकेशकुमार सिंघल - विज्ञान व अभियांत्रिकी - पंजाब
40) डॉ. यज्ञस्वामी सुंदरराजन - विज्ञान व अभियांत्रिकी - कर्नाटक
41) प्रा. जगदीश शुक्‍ला - विज्ञान व अभियांत्रिकी - अमेरिका
42) श्रीमती प्रिया पॉल - व्यापार व उद्योग - दिल्ली
43) शोजी शिबा - व्यापार व उद्योग - जपान
44) गोपीनाथ पिल्ले - व्यापार व उद्योग - सिंगापूर
45) अरुण फिरोदिया - व्यापार व उद्योग - महाराष्ट्र
46) डॉ. स्वाती पिरामल - व्यापार व उद्योग - महाराष्ट्र
47) प्रा. मेहदी हसन - वैद्यकीय - उत्तर प्रदेश
48) डॉ. विश्‍वनाथन मोहन - वैद्यकीय - तमिळनाडू
49) डॉ. जे. हरींद्रन नायर - वैद्यकीय (आयुर्वेदिक) - केरळ
50) डॉ. वल्लालरपुरम सेन्नीमलाई नटराजन - वैद्यकीय - तमिळनाडू
51) डॉ. जितेंद्रकुमार सिंह - वैद्यकीय - बिहार
52) डॉ. श्रीनिवास वैश्‍य - वैद्यकीय - दमण आणि दिव
53) डॉ. नित्यानंद - वैद्यकीय - उत्तर प्रदेश
54) डॉ. युगकिशोर - वैद्यकीय (होमिओपथी) - दिल्ली
55) डॉ. मुकेश बात्रा - वैद्यकीय - महाराष्ट्र
56) डॉ. इबेरहार्ड फिश्‍चर - साहित्य व शैक्षणिक - स्वित्झर्लंड
57) केदार गुरंग - साहित्य व शैक्षणिक - सिक्कीम
58) सुरजितसिंग पतार - साहित्य व शैक्षणिक - (कवी) पंजाब
59) विजयदत्त श्रीधर - साहित्य व शैक्षणिक (पत्रकार) - मध्य प्रदेश
60) आयर्विन ऍलन सीली - साहित्य व शैक्षणिक - उत्तराखंड
61) श्रीमती गीता धर्मराजन - साहित्य व शैक्षणिक - दिल्ली
62) प्रा. सच्चिदानंद सहाय - साहित्य व शैक्षणिक - हरियाना
63) पपिता सेठ - साहित्य व शैक्षणिक - केरळ
64) डॉ. राल्ते थन्माविया - साहित्य व शैक्षणिक - मिझोराम
65) अजित बजाज - क्रीडा (स्कीइंग) - दिल्ली
66) श्रीमती झूलन गोस्वामी - क्रीडा (क्रिकेट) - पश्‍चिम बंगाल
67) जफर इक्‍बाल - क्रीडा (हॉकी) - उत्तर प्रदेश
68) देवेंद्र झाजरिजा - क्रीडा (ऍथलेटिक्‍स-पॅरालिम्पिक्‍स) - राजस्थान
69) लिंबाराम - क्रीडा (तिरंदाजी) - राजस्थान
70) सईद महमंद अरीफ - क्रीडा (बॅडमिंटन) - आंध्र प्रदेश
71) प्रा. रवी चतुर्वेदी - क्रीडा (कॉमेंट्री) - दिल्ली
72) प्रभाकर वैद्य - क्रीडा (शारीरिक शिक्षण) - महाराष्ट्र
73) टी. व्यंकटपथी रेड्डीअर - फलोत्पादन - पुदुच्चेरी
74) डॉ. के उल्लास कारंथ - वन्यजीव संवर्धन व पर्यावरण संरक्षण - कर्नाटक
75) के. पदय्या - पुरातत्वशास्त्र - महाराष्ट्र
76) स्वपन गुहा - सिरॅमिक्‍स - राजस्थान
77) डॉ. कार्तिकेय साराभाई - पर्यावरणीय शिक्षण - गुजरात 

                                                                  संदर्भ - सकाळ पेपर 

गर्वच नाही तर माज आहे महाराष्ट्राचा ...........

महाराष्ट्रातील ४३ जणांना राष्ट्रपती पोलीस पदके 
राष्ट्रपती पोलिस पदकविजेते
- सुनील रामानंद- पोलिस उपमहानिरीक्षक, गडचिरोली परिक्षेत्र
- अमितेश कुमार- पोलिस आयुक्त, अमरावती
- नवल बजाज- अतिरिक्त आयुक्त, पूर्व प्रादेशिक विभाग, मुंबई
- डॉ. निखिल गुप्ता- उपसंचालक, महाराष्ट्र पोलिस अकादमी, नाशिक
- नीळकंठ म्हस्के- अधीक्षक, एमपीए, नाशिक
- रवींद्र सेनगावकर- उपायुक्त, नवी मुंबई
- राजभाऊ पवार- अधीक्षक, एससी-एसटी कमिशन, मुंबई
- भरत निंबाळकर- निरीक्षक, गुन्हे शाखा, कल्याण
- सल्लाउद्दीन पठाण- पोलिस निरीक्षक, वाहतूक शाखा, ठाणे
- नीलेश राऊत- सहायक पोलिस निरीक्षक, ठाणे शहर
- दिनेश जोशी- पोलिस निरीक्षक, विशेष शाखा-2, मुंबई विमानतळ
- शशांक सांडभोर- पोलिस निरीक्षक, गुन्हे शाखा, मुंबई
- नम्रता अलकनुरे- पोलिस निरीक्षक, राज्य गुप्त वार्ता विभाग, मुंबई
- सुभाष बेंदुगडे- पोलिस उपनिरीक्षक, एसआरपीएफ, मुंबई
- प्रकाश घोसाळकर- सहा.पोलिस निरीक्षक, वाहतूक पोलिस मुख्यालय, वरळी
- अशोक वाघमारे- सहा.पोलिस निरीक्षक, बोरिवली रेल्वे पोलिस
- शहाजी दुधभाते- हवालदार, कल्याण रेल्वे पोलिस
- मारुती पुजारी- हवालदार, गुन्हे शाखा, मुंबई
- अनिल सावंत- हवालदार, गुन्हे अन्वेषण विभाग, मुंबई
                                                                     संदर्भ - सकाळ पेपर  
 

"या जगात

"या जगात रोज जन्मुन मरणा-या असंख्य किटकांप्रमाणे जीवन जगण्यासाठी माझा जन्म नाही.
माझ्या कोकणच्या भुमीच्या माझ्याकडुन काही अपेक्षा आहेत
आणि
त्या पुर्ण करुन तिचे ऋण फेडण्यासाठी मी सदैव तत्पर राहिन...

कोणताच देश परिपुर्ण असु शकत नाही,
त्याला परिपुर्ण बनवाव लागत...

कोणताही सामान्य माणुस तोपर्यँत सामान्यच राहतो जोपर्यँत तो स्वतःला कमजोर समजत असतो.
जेव्हा आपल पुर्ण कर्तुत्व पणाला लावुन तो जगात उतरतो तेव्हा कोणतीच ताकद त्याला असामान्य बनण्यापासुन रोखु शकत नाही.

हिटलरला मी देव मानतो कारण फुटपाथवर राहणारा एक सामान्य पोरगा देशभक्तीने पेटुन उठला आणि आपल्या कर्तुत्वावर जर्मनीचा राष्ट्राध्यक्ष बनुन असामान्य झाला.
हिटलरने आपली ताकद ओळखली होती.
आज आपणा सर्वाँना ती ओळखायची गरज आहे कारण त्यातच आपल्या देशाच भविष्य लपलय.

आपण निवडुन दिलेले नेते आपले नोकर आहेत आणि जनता मालक असल्याने त्यांच्याकडुन काम करुन घेण आपल कर्तव्य बनत आणि ते कुठे चुकत असतील तर त्यावर टिका करण हा आपला मुलभुत अधिकार आहे.

मेँढरांप्रमाणे किँवा डोळ्यांवर झापड लावुन धावणा-या घोड्यांप्रमाणे आपले वर्तन असता कामा नये.
देशाकडे डोळसपणे पहायला शिका.
इतिहासाचा अभ्यास महत्वाचा आहे कारण त्यामुळेच प्रगतीची दिशा ठरवता येते.
काँग्रेसचे लोक आपल्या राजकरणासाठी गांधीना "महात्मा" बनवतात आणि आपण मुर्ख बनतो ही व्रुत्ती कुठेतरी थांबवा.

मी कोणत्याही राजकीय पक्षाशी संलग्न नाही कारण सगळेच पक्ष स्वार्थी आणि भ्रष्ट आहेत.

"कोकण" माझ पहिल प्रेम आहे.
काही राजकरणी लोक स्वतःच्या वैयक्तिक स्वार्थासाठी मायनिँग करुन तसेच जैतापुर सारख्या प्रदुषणकारी प्रकल्पाला पाठिँबा देत कोकणच्या हिरव्यागार निसर्गाचा सत्यानाश करण्याच्या तयारीत आहेत.
कोकणला त्यांच्या तावडीतुन वाचवण्यासाठी मी कोणत्याही थराला जायला तयार आहे मग भले त्यात माझ्या जीवाचं बरं-वाईट झाल तरी मला पर्वा नाही कारण माझ्या जन्मभुमीवर मी जिवापाड प्रेम करतो.
भगतसिँगांसारख्या क्रांतिकारकांनी देशासाठी हसत हसत फाशी स्वीकारली मग मी तरी जीवाच्या भितीने या राजकरण्यांच्या अत्याचारांना का म्हणुन भिक घालु...???

आता आमच्या सहनशक्तीचा अंत होऊ लागलाय.
मायनिँग आणि जैतापुर प्रकल्प वेळीच थांबवला गेला नाही तर सिँधुदुर्गातुन "दुसरा हिटलर" तयार होईल एवढ निश्चित...!!!

"I'm a LOVER,
Not a FIGHTER...
But I fight for,
What I love...!!!"

                                  आभार - मंजिरी गवांदे

Height 0f Dreaming"

Height 0f Dreaming"
बिल गेट्स एकदा माज्या स्वप्नात
आला आणि म्हणाला........
.
.
. y.k. .
.
.
.
.
. साहेब ..............ओ साहेब.........
तुमच्या कडे Wind0ws XP ची सीडी आहे का?
जरा सेट उप मारायचा होता .........द्याना
.........प्लीज़.

किती कठीण असतं

किती कठीण असतं
वाट्याला आलेलं आयुष्य मनापासून जगणं,
हवा तो आकार देणं. .

किती कठीण असतं
हवं तिथं पोहोचणं,
उघड्या डोळ्यांनी स्वप्नं पाहणं..

किती कठीण असतं आपली वाट निवडणं,
कडवटपणा गिळून सारा गोडवा टिकवून ठेवणं..

किती कठीण असतं नको त्या माणसांत मिसळणं,
आणि हव्या त्या माणसापासून दूर जाणं.!♥♥

प्रपोज केल्यानंतर" मुलीकडून साधारणता "कोणती उत्तरे "मिळू शकतात त्याबद्दल काही..

प्रपोज केल्यानंतर" मुलीकडून साधारणता "कोणती उत्तरे "मिळू शकतात त्याबद्दल काही..

१. नाही....

२. शी . किती घाणेरडे विचार आहेत तुझे ?
...
३. मी तर तुला 'तसल्या नजरेने' पाहिलेच नाही ... मी तुला फक्त एक चांगला [ हे अजून वर ] दोस्त मानते ...

४. मी "ऑलरेडी एंगेज" आहे.

५. प्लीज, माझा असल्या "फालतू गोष्टींवर" विश्वास नाही. माझ्यासाठी माझे 'शिक्षण, करियर व कुटुंबिय' महत्त्वाचे आहेत....

६. आपली तर आत्ता कुठे चांगली ओळख झाली आहे, तु तर मला अजून व्यवस्थीत ओळखत पण नाहीस, मला वाटतं की हे कदाचित "आकर्षण" असावे ...

७. तु किती कमावतोस ? / तुझा बॅलेंस किती आहे?

८. मागच्या वर्षीच तर मी तुला "राखी" बांधली होती !!!!

९. माझी अशा गोष्टींसाठी अजून 'मानसीक तयारी' झाली नाही ....

१०. मी माझ्या बाबांना / दादाला विचारून सांगते ....

११. मुर्ख , एवढी छोटीसी आणि महत्त्वाची गोष्ट सांगायला येवढा उशिर करतात का ?

१२. मला माहित आहे. बोलुन दाखवण्याची गरज नाही ....

१३. सॉरी ....

१४. "आरश्यात तोंड बघ मेल्या ... म्हणे तू मला आवडतेस !!!"

१५. मी तर तुला भावासमान मानते [ पण मी मानत नाही ना !! ]

१६. होय,

किती क्षणाचं आयुष्य असतं...

किती क्षणाचं आयुष्य असतं.......
आज असतं तर उद्या नसतं...........
म्हणूनच ते हसत हसत जगायचं असतं............
कारण इथं कुणी कुणाच नसतं........
जाणारे दिवस जात असतात....
येणारे दिवस येतच असतात.................
जाणा-यांना जपायचं असतं....... ♥.......
येणा-यांना घडवायचं असत ............
आणि जीवनाच गणित सोडवायचं असतं...!!!!!!!!!

आठवणीच्या सागरात

आठवणीच्या सागरात मासे कधिच पोहत नाही
अमावस्येच्या रात्री चंद्रकधी दीसत नाही,
कितीही जगले कुणी कुणासाठी,
कुणीच कुणासाठी मरत नाही.....
अनुभव येत असतात प्रत्येक क्षणाला,.. .
... पण नशिबाचे चक्र थांबत नाही,
आयुष्यात कितीही कराल प्रेम कुणावर,
त्याचे मोल सहज कुणाला कळत नाही.♥♥♥

छोटीशी पण मध्यम वर्गीय प्रियकराची गोड प्रेम कहाणी,

 छोटीशी पण मध्यम वर्गीय प्रियकराची गोड प्रेम कहाणी,

 प्रियकर :- हा बघ मी नवीन मोबाईल घेतला .....

प्रेयसी :- सहीच, मोठ्ठी पार्टी पाहिजे ..... :-))

( संध्याकाळी प्रियकर तिला ताज हॉटेल मध्ये घेऊन जातो व बोलल्याप्रमाणे मोठ्ठी पार्टी देतो , तेव्हा पार्टी नंतर ........ )

प्रेयसी :- तू एवढे पैसे कसे म्यानेज केलेस ??? प्रियकर :- माझा मोबाईल विकला ..

यालाच म्हणतात निस्वार्थी प्रेम 

एकदा एका माणसाने

एकदा एका माणसाने जळती सिगारेट हवेत भिरकावली. ती एका ग्रहावर जाऊन पडली. तो

ग्रह धडाडून पेटला.. त्यालाच आता आपण सूर्य म्हणतो.. सिगारेट फेकणा-या माणसाचं

नाव सांगायलाच हवं का?



एकदा रजनीकांतने संतापून झाडू मारणा-या एका पो-याला लाथ मारली.. तो झाडूसह

आकाशात फेकला गेला.. आज लोक एकदा रजनीकांत कपातून चहा पीत होता. तो त्याला जरा

जास्त झाला. त्याने हातातल्या सुरीने चहा अर्धा कापला.. तीच जगातली पहिली

'कटिंग चाय' होती.



हृतिक रोशनने रजनीकांतशी स्पर्धा करण्याचा प्रयत्न केला.. 'गुजारिश'मध्ये

बिचा-यावर संपूर्ण सिनेमाभर व्हीलचेअरमध्ये बसून राहण्याची पाळी आली.



एकदा रजनीकांतने अलका कुबलला एक तास हसवले!!!



रॉजर फेडरर म्हणाला, ''मला टेनिसबद्दल काहीही विचार.. मला सगळं काही ठाऊक

आहे?'' रजनीकांतने विचारलं, ''नेटमध्ये भोकं किती असतात?''



ध्वनीपेक्षा जास्त स्पीड कोणाचा असतो?.. प्रकाशाचा.. तुम्ही 'रजनीकांत' असं

उत्तर देणार होतात, हो ना? पण, रजनीकांतचा वेग कोणत्याही मापात मोजता येत नाही.



दिवाळीत रजनीकांत फटाक्याने उदबत्ती पेटवतो.



रजनीकांत कॉलेजात शिकत होता तेव्हा प्रोफेसरच लेक्चर बंक करायचे.



कांद्याच्या किंमती इतक्या भडकल्यात की आता रजनीकांतनेही जैन व्हायचं ठरवलंय.



एकदा रजनीकांत एका खलनायकाच्या कानात काहीतरी पुटपुटला आणि तो खलनायक जागीच

गतप्राण झाला.. रजनीकांत त्याच्या कानात फक्त एवढंच पुटपुटला होता,

'ढिशक्यांव!!!!'



सुपरमॅन आणि रजनीकांत यांनी एकदा एकमेकांशी पैज लावली होती.. जो पैज हरेल,

त्याने उरलेल्या संपूर्ण आयुष्यात अंडरवेअर बाहेरच्या कपडय़ांच्या वर घालायची

असं ठरलं होतं..



'मिशन इम्पॉसिबल' हा सिनेमा टॉम क्रूझच्या आधी रजनीकांतलाच ऑफर झाला होता..

रजनीकांतने तो नाकारला.. सिनेमाचं शीर्षक त्याला फारच अवमानकारक वाटलं म्हणे!



एका हाताने पन्नास मोटारी कोण थांबवू शकतो?.. ट्रॅफिक हवालदार.. सगळय़ा गोष्टी

रजनीकांतच करू शकतो की काय?

प्रेम

Love is sweets and honey
Love is sometimes for your heart
Love is sometimes for the money
Love is passionate
Love is blind
Love is destined
Love is cruel and kind
Love is forever
Love is for a night
Love is fading
Love is at first sight
Love is unrequited
Love is for another
Love is not returned
Love is not to be smothered
Love is dangerous
Love is right
Love is wrong
Love is a fight
Love is complicated
Love is here and there
Love is in YOU and ME........!!!

 

एकटय़ाने समूहगीत कोण गाऊ शकतो?

एकटय़ाने समूहगीत कोण गाऊ शकतो?अर्थातच रावण यार! प्रत्येक गोष्ट रजनीकांत कसा

करेल?



रजनीकांतने एकदा ठरवलं की आपल्याकडचं किमान एक टक्का ज्ञान तरी जगाला द्यायचं..

त्यातूनच 'गुगल'चा जन्म झाला.



एक ईमेल पुण्याहून मुंबईला पाठवलं गेलं.. रजनीकांतने ते लोणावळय़ातच अडवलं

म्हणे!



रजनीकांत एकदा चेन्नईमध्ये मॉर्निग वॉकसाठी बाहेर पडला, दुपारी त्याला अमेरिकन

पोलिसांनी अटक केली.. बिना पासपोर्ट-व्हिसा अमेरिकेत प्रवेश केल्याबद्दल.



एक भूत मध्यरात्री 12 वाजताच्या ठोक्याला दुस-या भुताला म्हणालं, ''उगाच थरथर

कापू नकोस. वेडय़ासारखं घाबरू नकोस. हे सगळे मनाचे खेळ असतात. रजनीकांत वजनीकांत

जगात काहीही नसतं!''



एक दिवस रजनीकांत सूर्याकडे एकटक पाहात राहिला.. शेवटी सूर्याचीच पापणी लवली.



'रोबो' सिनेमा हिट झाला, तेव्हा रजनीकांतने 'टाइम्स ऑफ इंडिया'ला चार स्टारचे

रेटिंग दिले.



देवाला जेव्हा जेव्हा मानसिक धक्का बसतो, तेव्हा तो 'अरे रजनीकांता' असे

उद्गारतो.



रजनीकांत घडय़ाळ घालत नाही. कोणत्याही वेळी किती वाजलेत, हे तोच ठरवतो.



त्सुनामी कशा तयार होतात..

अर्थातच, समुद्राच्या पोटात भूकंप झाल्यामुळे..

प्रत्येक गोष्ट रजनीकांत करेल की काय?

रजनीकांत एका मुलाबरोबर

रजनीकांत एका मुलाबरोबर पत्ते खेळत होता. रजनीकांतकडे तीन एक्के होते. तरीही तो

डाव हरला.. का?

कारण त्या मुलाकडे तीन

रजनीकांत होते.



रजनीकांतच्या घरी मादाम तुसॉचा मेणाचा पुतळा आहे.



प्रागैतिहासिक काळात डायनॉसोरांनी रजनीकांतकडून पैसे उसने घेतले होते, ते परतच

केले नाहीत.. तेव्हापासून आजतागायत डायनॉसोर कोणाला दिसलेले नाहीत.



एकदा एका ट्रेनची सायकलशी टक्कर झाली आणि ट्रेन रुळावरून घसरली.. सायकलचालक

रजनीकांत फरारी झाला आहे.



रजनीकांतने एकदा पाकिस्तानातल्या एका अतिरेक्याला ठार मारले.. भारतात बसून,

ब्लूटुथवरून.



''बेटा रजनीकांत आपल्या सोलर वॉटर हीटरमधून गार पाणी येतंय रे,'' आईने ओरडून

सांगितले.

रजनीकांत तडक छतावर गेला आणि सूर्य दुरुस्त करून आला.



रजनीकांतच्या गर्लफ्रेंडने एकदा त्याला सांगितलं, ''मला सतत अशी भावना होते की

कुणीतरी माझा पाठलाग करतंय.''

दुस-या दिवशी अचानक ती चित्कारली, ''माय गॉड, माझी सावली कुठे गेली?''



प्राध्यापकाने एका मुलाला विचारले, ''तुला भविष्यात काय करायचे आहे?''

मुलगा उत्तरला, ''एमबीबीएस झाल्यावर आयएएसची परीक्षा देऊन पोलिस फोर्समध्ये

जायचंय. नंतर चांगल्या सॉफ्टवेअर कंपनीमध्ये नोकरी करता करता उत्तम वकील म्हणून

नाव कमावायचंय. भव्य बिल्डिंग उभारून मॉलिक्युलर बायोलॉजीमध्ये संशोधन करून

नोबेल मिळवायचंय आणि अभिनयाचं ऑस्कर.''

प्रोफेसर म्हणाले, 'बाप रे, तुझं नाव काय?''

''सजनीकांत.. सन ऑफ रजनीकांत.''



''आई आई, तो बघ तारा तुटला!''

''नाही रे बाळा, आजकाल काही भरवसा नाही. रजनीकांतने एखादा दगड फेकून मारला असेल

सूर्याला नाहीतर चंद्राला!''



एकदा एका माणसाने रजनीकांतच्या प्रेयसीची छेड काढली.. आज जग त्याला बॉबी

डार्लिग या नावाने ओळखते.



एकदा रजनीकांत पावसात क्रिकेट खेळत होता.. त्या दिवशी खेळामुळे पाऊस थांबवण्यात

आला.



एकदा रजनीकांतने दोन हत्ती, दोन ऊंट, दोन घोडे पाळले आणि लष्कराकडून काही सैनिक

मागवून घेतले.. त्याला बुद्धिबळ खेळण्याची हुक्की आली होती.



एकदा जेम्स बाँडने एका माणसावर गोळी झाडली आणि तो म्हणाला, ''आय अ‍ॅम बाँड,

जेम्स बाँड.'' त्या माणसाने ती गोळी हातात झेलली आणि बाँडवर फेकून मारली. बाँड

जागीच गतप्राण झाला, तेव्हा तो माणूस म्हणाला, 'आय अ‍ॅम कांत, रजनीकांत. येन्ना

रास्कला.''

2012 सालापर्यंत..........

2012 सालापर्यंत जगभरातील लोक कम्प्यूटरमध्ये अतिशय ताकदवान हार्डडिस्क वापरू

लागतील.. जिची क्षमता मेगा बाइट्स, किलोबाइट्स किंवा गिगाबाइट्समध्ये नव्हे, तर

रजनीबाइट्समध्ये मोजली जाईल.



आदर्श सोसायटीच्या बद्दल तेव्हाचे मुख्यमंत्री अशोक चव्हाण यांनी सोनिया

गांधींना काय स्पष्टीकरण दिले?.. ''ती इमारत सहाच मजल्यांची होती मॅडम.

रजनीकांतने खेचून 31 मजल्यांची केली!!!'





चीन, पाकिस्तान, बांगलादेश हे सगळे भारताचे शत्रू उत्तरेलाच का आहेत?.. कारण,

दक्षिणेला रजनीकांत आहे!!!



रजनीकांतचा जन्म 30 फेब्रुवारी रोजी झाला.. त्यानंतर फेब्रुवारी महिन्याने ती

तारीख कोणालाही दिली नाही.



रजनीकांतने दात मजबूत व्हावेत म्हणून लहानपणी एक खास टूथ पावडर वापरली.. तिलाच

आपण आज 'अंबुजा सिमेंट' म्हणून ओळखतो.



रजनीकांत जेव्हा 'कौन बनेगा करोडपती' या कार्यक्रमात आला होता, तेव्हा त्याला

विचारण्याच्या योग्यतेचा प्रश्न विचारण्यासाठी कम्प्यूटरला हेल्पलाइनची मदत

घ्यावी लागली होती.



गॅलिलिओने दिव्याखाली अभ्यास केला.

ग्रॅहॅम बेलने अभ्यासासाठी मेणबत्ती वापरली.

शेक्सपीयरने रस्त्यावरच्या दिव्यांखाली अभ्यास केला, हे सर्वानाच ठाऊक आहे.

रजनीकांत मात्र केवळ उदबत्तीच्या प्रकाशात अभ्यास करून शिकला, हे फारसं कोणाला

माहिती नाही

ओळखलंत का सर

ओळखलंत का सर मला, पावसात आला कोणी
कपडे होते कर्दमलेले, केसांवरती पाणी
क्षणभर बसला, नंतर हसला, बोलला वरती पाहून
गंगामाई पाहुणी आली गेली घरट्यात राहून
माहेरवाशीण पोरीसारखी चार भिंतींत नाचली
मोकळ्या हाती जाईल कशी बायको मात्र वाचली
भिंत खचली, चूल विझली होते नव्हते गेले
प्रसाद म्हणुन पापण्यांमध्ये पाणी थोडे ठेवले
कारभारणीला घेऊन संगे सर आता लढतो आहे
चिखलगाळ काढतो आहे, पडकी भिंत बांधतो आहे
खिशाकडे हात जाताच हसत हसत उठला
पैसे नकोत सर जरा एकटेपणा वाटला
मोडून पडला संसार तरी मोडला नाही कणा
पाठीवरती हात ठेवून फक्त लढ म्हणा!
---------------कुसुमाग्रज.

उगवला एक सूर्य नवा

उगवला एक सूर्य नवा,
उजळली मराठी माती!
उधळते अभिमान पुन्हा,
निधडी हि मराठी छाती!
पेटून उठली जनामानातील
गर्जे आग मराठी...
मी मराठी
जय भवानी, जय शिवाजी

या सह्याद्रीला, या स्वराज्याला..

या सह्याद्रीला, या स्वराज्याला, या शिवराज्याला आपल्या रक्ताने अभिषेक घालणाऱ्या मावळ्यांना मानाचा मुजरा...

"कान्होजी आंग्रे-समुद्रावरचा शिवाजी"

सुमारे २५ वर्षे कोकणचा सागरी किनारा स्वराज्यात सुरक्षित ठेवण्यात यशस्वी ठरलेले ‘मराठी आरमार प्रमुख’!
...
स्वकर्तृत्वावर उत्तुंग झेप घेणारा, परकीय शत्रूंची दाणादाण करून त्यांची झोप उडविणारा मराठी सरदार, दर्याबहाद्दर कान्होजी ! पुणे जिल्ह्यातील खेडजवळील कालोसे गावी १६६९ मध्ये कान्होजी आंग्रे ह्यांचा जन्म झाला. कालोसे गावातील आंगरवाडी ह्या छोट्या भागावरून त्यांचे आंग्रे हे आडनाव रूढ झाले.

कर्तृत्व, पराक्रम आणि निष्ठा याची परंपरा कान्होजीला पूर्वजांकडून लाभलेली होती. तरीही स्वपराक्रमाने, स्वत:चा एक स्वतंत्र ठसा त्यांनी इतिहासात उमटविला. इ.सन १६८८ च्या सुमारास सिद्दी कासम ह्या औरंगजेबाच्या सेनापतीस कान्होजींच्या अभ्यासपूर्ण योजनेपुढे आणि जिद्दीपुढे हार पत्करावी लागली. आमिष दाखवून कोकणातील किल्ले ताब्यात घेणार्‍या मोगलांचे स्वप्न कान्होजींनी धुळीस मिळविले. सुवर्णदुर्गचा लढा यशस्वी करून त्यांनी आपल्या पराक्रमास सुरुवात केली. तसेच ह्या विजयानंतर मोगलांनी ताब्यात घेतलेले किल्ले काबीज करण्यास त्यांनी सुरुवात केली.

छत्रपती राजारामांच्या काळात मराठ्यांचे अस्तित्व टिकविण्याची जबाबदारी कान्होजींवर आली होती. अनुभवाने आणि मुत्सद्देगिरीने ते शत्रूला तोंड देत होते. त्यांची स्वतंत्र कामगिरी पाहूनच राजारामांनी त्यांना ‘सरखेल’ हे सन्मानाचे पद दिले. कान्होजींनी अलिबागचा कुलाबा किल्ला जिंकून घेऊन आपली राजधानी तेथे थाटली. छत्रपती राजारामांनी आंग्रे यांना आरमाराचा प्रमुख केले आणि आंग्रे कोकण किनार्‍याचे राजे झाले. इ.स. १७०० मध्ये राणी ताराबाईंनीही ह्या पराक्रमी वीराला सन्मानित करून सावंतवाडी ते मुंबईपर्यंतची किनारपट्टी रक्षणासाठी ताब्यात दिली. ह्या नव्या आव्हानाबरोबर कान्होजींना एकाच वेळी परकीय आणि स्वकीयांबरोबर लढा द्यावा लागत होता.

कोकणाबरोबरच कच्छ, सौराष्ट्रापासून त्रावणकोर, कोचीनपर्यंतची सागरी सत्ता कान्होजींच्या हाती होती. सागरी भागात मुक्तपणे संचार करणार्‍या परकीयांवर निर्बंध आले होते. १६९८ पासून मराठी राज्याची सारी सागरी सत्ता कान्होजींकडे आली होती. त्यांच्या परवान्याशिवाय कोणीही सागरावर व्यापार करू शकत नव्हते. ह्याचा प्रतिकार करण्याचे परकीयांनी ठरविले. सर्व परकीयांनी एकत्रित येऊन कान्होजींना संपविण्याचे ठरविले, तरीही त्यांनी इंग्रज, पोर्तुगीजांनाही पराभूत केले. शत्रूच्या आक्रमणांना तोंड देण्यासाठी कान्होजींनी दूरदृष्टीने अगोदरच अनेकांशी मैत्रीचे संबंध ठेवलेले होते. अशा संबंधांच्या मदतीने त्यांनी आपले आरमार अधिक शस्त्रसज्ज केले. पोर्तुगीजांच्या मार्गदर्शनाखाली शस्त्रनिर्मितीचा कारखाना आणि कुलाबा, विजयदुर्ग, सुवर्णदुर्ग येथे सुधारीत पद्धतीचे जहाज बांधणीचे कारखाने त्यांनी उभारले. या सुसज्जतेसह कान्होजींनी समुद्र किनार्‍यावर एक दबदबा निर्माण केला होता.

कान्होजींचा लढा धार्मिक आक्रमणाची धार कमी करण्यासाठीही होता. कान्होजी आंग्रे यांनी कोकणातील मंदिरांसह पंढरपूर, आळंदी, जेजुरी, तुळजापूर येथील देवस्थानांना इनाम व रोख देणग्याही दिल्या. छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या मृत्यूनंतरही औरंगजेबाला मराठी मुलूख काबीज करता आला नाही. यामागे अनेक शूर सरदारांचे योगदान होते. कोकण किनार्‍यावरील राजसत्तेचा जागता पहारा असणारे कान्होजी त्यांतीलच एक ! दिनांक ४ जुलै, १७२९ रोजी कान्होजींनी जगाचा निरोप घेतला.

आहे एक वेडी मुलगी.........

आहे एक वेडी मुलगी ,कस सांगू तिला
सारखी विचारत असते ,GIRLFRIEND आहे का तुला ?
आहे ती सुंदर, दिसते ती मस्त,
माहित नाही ''फक्त मित्र '' समजते मला,की त्यापेक्षा जास्त?

तिला सांगण्याचा करतो मी नेहमी विचार,
पण जमत नाही आपल्याला मात्र,''तसले'' व्यवहार!
माहित आहे तिला, आहे मी खुप shy,
एवढे समजून ही ती स्वतच का नाही करत TRY?

''नाही'' म्हणाली तरी चालेल,समजू शकतो मी तेवढ,
आयुष्भर ''फक्त मैत्रिण'' रहा सांगायचा आहे तुला एवढ!

"प्रियकर :- प्रेमात खरचच जादू असते,

"प्रियकर :- प्रेमात खरचच  जादू असते,
बघायचे
का ?
प्रेयसी :- हो आवडेल ..... :-)
तिथे अकरा गुलाबांची फुले असतातत्यांकडे
बोट
... करून प्रियकर म्हणतो :-
हि गुलाबांची फुले
किती आहेत मोज बघू ?
प्रेयसी :- अकरा आहेत !!
प्रियकर :- चूक !! नीट मोज परत !!
प्रेयसी :- मोजली ....अकराच आहेत!!
प्रियकर :- समोरच्या आरशात बघून मोज
तुला अकरा नाही बारा फुले
दिसतील :-) !!"

एक ग्लास पाणी

एक ग्लास पाणी

एका गांवात एक स्त्री गांवाबाहेर आपल्या लहान मुलाला घेऊन एकटीच रहात होती. मुलाचे वडील त्याच्या लहानपणीच देवाघरी गेले होते. मुलाचे नाव होते लक्ष्मणदेव. आई धुणीभांडी करून आपला चरितार्थ चालवित होती. मुलगाही आईला कामात मदत करत असे. काम करून तो लांबच्या शाळेत पण जाई.

एक दिवस तो शाळेतून परत आला तर आई झोपलेली होती. तिला खूप ताप भरला होता. लक्ष्मण आईची सेवा करू लागला. बरेच दिवस झाले तरी आईचा ताप उतरेना. खांण बंद झालं. ती खूप अशक्त झाली. लक्ष्मणाला घरची बाहेरची सर्वच कामे करावी लागत. आईची सेवा तो अगदी मन लावून करत असे. तिला दूध गरम करून देणे तिची औषधं वेळच्या वेळी देणे.

एका रात्री आईने लक्ष्मणाला हाक मारली.'लक्ष्मणा थोडे पाणी देतोस'लक्ष्मण घरात पाणी आणायला गेला. पाणी घेऊन तो परत आला तेवढयात आईला झोप लागली. गुंगीत आई पडून होती. रात्र संपली पहाट झाली. गार वार्‍याच्या झुळुकीबरोबर आईला जाग आली. तिने पाहिले समोर हातात पाण्याचा पेला घेऊन लक्ष्मण उभा होता. आई म्हणाली'लक्ष्मणा अरे तु रात्री झोपलाच नाहीस का ? वेडया अरे मला उठवायचे नाही कां ?

लक्ष्मण आईच्या हातात पाण्याचा पेला देत म्हणाला,'आई अग माझ्या लहानपणी माझ्यासाठी तु किती रात्री जागुन काढल्यास मग मी एक रात्र तुझ्या करता जागलो तर काय झालं'.
--------------- --------------- ------------

शाळा VS कॉलेज

शाळा VS कॉलेज
शाळा: पेन्सिल,रबर,शार्पनर,पे न,पट्टी....
कोलेज:एक बॉलपेन तो पण मित्राकडून घेतलेला ;)
... शाळा:वर्गात येण्याआधी"टीचर ,मे आय कम इन?" किंवा"टीचर ,मी आत येवू का?"
कोलेज: वर्गाजवळ येणार कितीबसलेत ते बघणार आणि मोबयील कानाला लावून परत जाणार .
शाळा: सर्व विषयांची पुस्तकआणि वह्या स्वतःजवळ ठेवणार!
कोलेज:मित्राला बोलणार "अरेयार वहिचे एक पान तर डे ना"
शाळा: शाळेत पेपर लवकर देवून निघाला तर सर्व बोलणार काय स्कॉलर आहे हा यार
कोलेज:कोलेज मध्ये सर्व बोलणार "काही येत नाही त्याला म्हणून निघालाय"
शाळा:शाळेत उशिरा आले कि शेवटच्या बाकावर बसावे लागते
कोलेज: कोलेज मध्ये उशिरा आले कि पहिल्या बाकावर बसावे लागते
शाळा: यार मला ती आवडते
कोलेज:साभाळून बघ रे वाहिनीआहे तुझी

काही मित्र

काही मित्र बियर पीत असतात,
इतक्यात टेबल वर ठेवलेला मोबाईल
वाजतो....
मुलगा : हेल्लो..
गर्लफ्रेंड : मी मार्केट मध्ये आहे,
मी ५००० रु. पर्यंतची सिल्क सुट घेऊ शकते
का!
मुलगा : हो जानू घेणा.
गर्लफ्रेंड : १००० रु वाली पर्स पण घेऊ
कारे ???
मुलगा : हो जानू १ नाही २-४ घे...
गर्लफ्रेंड : ठीक आहे, तुझा क्रेडीट कार्ड
माझ्या जवळ आहे, त्यानेच घेऊ ना???
मुलगा : होग चालेल, घे तू...
गर्लफ्रेंड : लव यू जानू... बाय... (फोन कट)
सर्व मित्र : साल्या तूला वेड लागलय
कि तु चडलाय???
कि तूला आम्हाला दाखवायचे आहे,कि तू
तुझ्या गर्लफ्रेंड ला किती प्रेम करतो ???
मुलगा : ते सोडा रे, हे सांगा हा मोबाईल
आहे कोणाचा ???
"हर एक फ्रेंड कामिना होता है":)))

तुही माझ्या प्रेमात

तुही माझ्या प्रेमात
पडताना असं काही पडावं,
स्वप्नातल्या स्वप्नातही तुला फक्त
माझंच स्वप्न पडावं,
गर्दीतही तूला माझ्याविना एकटेपणाने
छळावं,
तुही माझ्यासाठी कधीतरी.....खूप
खूप रडावं. ♥
कधीतरी तुही माझ्यासाठी कवी बनावं
पण नेमकं तेव्हाच
शब्दांनी कमी पडावं,
कंटाळून शेवटी तू माझं चित्र
रेखाटावं,
पूर्ण होऊनही चित्र...तुला ते
अर्धवटच वाटावं.. ♥
मरणही असं..... तुज्या मिठीत
यावं,
कि मरणानंतर हि ते मरण
मला याद रहावं,
सगळं आयुष्य माझं तू सुखानं असं
भरावं,
कि दु:खाला पण
माज्या आयुष्यात येताना कोडं
पडावं. ♥

                                                   मुळ पोस्ट राज राउत फेसबुक 

मराठ मोळी आई

मराठ मोळी आई

आपली मराठ मोळी आई म्हणजे एक मजेदार, प्रेमळ, अस रसायन आहे

*आई तुम्हाला दोन वेळां सल्ला देते. एक तुम्हाला हवा असतो त्या वेळी,व तुम्हाला नको असतो त्या वेळी सुध्धा•
*आई हि अशी एकच व्यक्ति आहे, जिला तुमच्या बद्दल, तुम्हाला तुमच्या बद्दल माहित आहे त्या पेक्षा ज्यास्त माहित असत.
*एखाद्या वेळी एखादी गोष्ट जर तुम्हाला नसेल,व आइला तुम्हि ती तिला विचारली अन जरी तिला ति माहीति नसली तरी ति, गोष्ट माहीति असल्यासारखी ठोकुन देते.
*आई जीतकी चांगली तितके मुंले वाया जाण्याच्या संभावना जादा
*अरे पावसांची चिन्हें आहेत रेनकोट घेउन जा अस ती म्हणते, तुम्हि नेहमी पणे,दुर्लक्ष करता, अन मधे कुठेंतरी नेमका तुम्हाला पाउस गाठ्तो.
* तुम्ही एखादी गोष्ट विसरला, तर ति तुमच्या साऱ्या चुकांची तुम्हाला आठ्वण करून देइल ज्यामुळें तुम्ही ति चुक परत करणार नाहीत.
*तुमच्या साऱ्या गोष्टीवर टीका करण्याचा तिला ह्क्क आहे,जरी त्यातली एखादी गोष्ट तुम्ही केली नसली तरी सुध्धा.
*आई च्या जेवणाला नावे ठेवण्याची चुक करु नका[मेल्या बाहेरच शिळ पाक घाण तेलातल मीटक्या मारत खाशील.]
* आई शी कधीच खोट बोलु नका अन जरी प्रयत्न केला तरी निश्चीत पकडलें जाताल•
*जस जस तुमच वय वाढत जात तस तस एखाद्या लहान मुलासारख तुम्हि तिच्याशी वागायला लागता•
*पैशांची कडकी असते, तिला पैसें मागा ति पैसे देइल अन,तुम्ही पैसे कसे उधळता या वर लेक्चरपण देइल•
*तुम्ही कीतिहि चुका करा, ति हजार वेळा तुम्हाला त्याची आठवण करुन देइल, पण मनांत कधीच ठेवणार नाही•
*तुम्ही एखादी गोष्ट केल्यानंतर[आधी नाही], ती आणखी कशी चांगली करता आली असती हे फक्त तिच सांगु शकते.
*तुमची आई कीतिही गरीब कींवा अशीक्षीत असो ति तुमच्या पेक्षा नेहमीच मोठी आसते.
*एखादी गोष्ट तुम्ही केली तर ति आणखी कशी चांगली करता येइल ते ती तुम्हाला सांगेल ,पण जर तीनें केली अन जर तुम्ही सांगायला गेला तर ती म्हणेंल, मग तुच का नाही करत.
*तुम्ही कितिही चांगला विनोद केला तरी तिला तो विनोद नेहमीच वाह्यात वाटतो.
*आइ काम संपवुन जरा बसली कि मुलाला भुक लागते.
*तुम्हि मोठ होउन नांव काढाव इतकच तिला वाटत असत. 

                                                               लेखक - अज्ञात

देवा मला पुढच्या जन्माला..........

देवा मला पुढच्या जन्माला घालताना एक लक्षात ठेव...!!!
मी
दगड झालो तर...
सह्याद्रीचा होवूदे.!!
माती झालो तर....
रायगडाची होवूदे.!!
तलवार झालो तर....
भवानी तलवार होवूदे.!!
वाघ नको वाघनख्या होवूदे..!!!
मंदिर नको..
जगदीश्वराची पायरी होवूदे.!!
आणि पुन्हा माणूस म्हणून जन्माला आलोच तर
"मराठी" म्हणूनच शिवाजी कर पण शिवाजी काशीद कर.....!!!
असं देवा तुला जमणारच नसेल तर मला पुन्हा जन्मालाच घालू नको मी याच जन्मी धन्य झालो..!!!

                                    आभार = किशोर सप्रे 

मराठीचा वर्ग सुरू होता

मराठीचा वर्ग सुरू होता
बाईंनी वाक्य सांगितलं,
'समोरून एक खूप सुंदर मुलगी येते आहे.'
या वाक्याचे उद्गारवाचक वाक्यात रूपांतर करा.'
हात वर करून गण्या लगेच उद्गारला,
' आयला आयटम !!!

आत्ताच येताना एक माणूस भेटला.........

आत्ताच येताना एक माणूस भेटला. अगदी साधा, सडपातळ, जेमतेम उंची, गरीब दिसत होता, हातात सायकल होती. मला म्हणाला.....
"अवो इथ पिझ्झा कुठ मिळतो".....
त्याच्या त्या'अवो'ने मी जरासा गोंधळूनच म्हणालो
"हा इथून खाली".

त्याचा आवाज अगदीच घाबरा आणि कोमेजलेला होता, तो बोलतानाही अंग चोरून उभा होता.
तो तेथून सायकल हातात धरून चालतच निघाला.त्याच्या कडे पाहून त्याला पिझ्झा खायची इच्छा झाली असेल असं कोणीच म्हणणार नाही आणि झाली तरी त्याच्या खिशाला ती परवडणारी नव्हतीच. म्हणजे घरात पोरगा रडत असणार, पिझ्झाच हवा म्हणत असणार,...

खूप वाईट वाटलं. त्याचा तो दीनवाणा चेहरा डोळ्यासमोरून जातच नव्हता. सगळं डोळ्यापुढे येत होतं--'हा डॉमिनोज मध्ये जाणार, सगळे त्याला हसणार, तो कसाबसा मुलासाठी तो अपमान सहन करून पिझ्झा मागणार . तेवढे पैसे जवळ असतील तर ठीक नाहीतर मुलाचा रडका चेहरा आठवत तसाच बाहेर पडणार....

मित्रांनो आपले आई बापही असेच आपले हट्ट पुरवत असतील, कदाचित आपल्याला ते माहीतही नसेल, आई वडील असे एकमेव असतात ज्यांचा प्रेम आपल्या जन्मापासून मरणापर्यंत कधीही बदलत नाही. बाकी सगळ्यांचं प्रेम वेळेनुसार बदलू शकतं.....विचार करून पहा हवं तर..

                                                 (मूळ विचारवंताचे आभार ) 

ताई, गांधीजींच्या डोक्यावर.........

बन्या : ताई, गांधीजींच्या डोक्यावर केस का नव्हते?

ताई : कारण ते खूप बुद्धिमान होते.

बन्या : आता मला कळलं की मुलींचे केस लांब का असतात ते.

प्रत्येकाच्या जीवनात.....

प्रत्येकाच्या जीवनात प्रेमाच वादळ येत असतं.
कोणी भरकटत असतं
तर कोणी टिकत असतं.
कोणी व्यक्त करत असतं
तर कोणी लपवत.
प्रेम लपत नसतं तसच दिसतही नसतं,
असं हे प्रेम असतं.........

श्रीमंत आई-बापाची पोरगी....... .......

श्रीमंत आई-बापाची पोरगी.......
.......
खर सांगू देवा,
एक इच्छा माझी पूर्ण कर.
ह्या जन्मी नाही जमल पण
पण पुढच्या जन्मी तरी मला,
श्रीमंत आई-बापाची पोरगी कर.
.
कारण आज-काल लग्नाच्या बाजारात,
पोरीच्या गुणापेक्षा,
आई-बापाच्या पैश्याला जास्त महत्व
आहे.
कितीही काही झाले तरी पोरगी मात्र
तोला-मोलाच्या घरातली हवी,
हे प्रत्येक वर पित्याचे तत्व आहे.
मग तूच सांग बर देवा आता,
गरीबाच्या पोरींचं काय बर होणार..?
आमची पण काही स्वप्न आहे कशी बर
ती पूर्ण होणार..?
.
काय गुन्हा देवा माझा गरीबाच्या घरी
जन्माला आले.
आई-बापाचे कष्ट वाटून घेतले,
घरासाठी राब राब राबले.
लोकाची काम करून शिक्षण माझे पूर्ण
केले.
गरीबीचे टाके शिवता शिवता,
चार चौघीनसारखे स्वताला बनवले.
स्वताच्या पायावर स्वत उभी राहिले.
पण तरी सुद्धा घर
आणि नोकरी दोनीहि नीट सांभाळत
राहिले.

आई
बापाच्या संस्काराला पुन्हा पुन्हा जपत
राहिले.
संस्कृतीच्या वरस्याला पुन्हा पुन्हा
जोपासत राहिले.
पण
तरी सुद्धा ह्या लोकांना
मी तोला-मोलाची कधी वाटलीच नाही.
कारण श्रीमंत आई
बापाच्या पोटी मी जन्मलीच नाही.
.
म्हणून सांगते देवा आता तरी मागण माझ
पूर्ण कर,
ह्या जन्मी नाही जमल पण
पण पुढच्या जन्मी तरी मला,
श्रीमंत आई-बापाची पोरगी कर

पायाने अपंग असा एक भिकारी......

पायाने अपंग असा एक भिकारी सदेव
प्रसन्न आणि समाधानी होता.

त्याला कोणीतरी विचारले , " अरे बाबा , तू भिकारी आहेस,
लंगडासुद्धा आहेस , तुझ्याजवळ काहीही नाही
तरीसुद्धा तू इतका आनंदी असतो,
याचे कारण काय ? "

तो म्हणाला ,
" बाबूजी ! ईश्वराची कृपा कि मी आंधळा नाही.
मी चालू शकत नसलो ,तरी पाहू तर शकतो ना !
जे मला मिळाले नाही त्याबद्दल मी कधीही
ईश्वराकडे तक्रार करीत नाही;
पण जे मिळाले आहे त्याबद्दल धन्यवाद अवश्य देतो."

दुःखातही सुख शोधण्याची हीच तर कला आहे ...

dairy milk का एक bite देंगी?

boy: xcuse me ! क्या आप मुझे dairy milk का एक bite देंगी?
.
.
girl : क्या मै आपको जानती हु?
.
.
.

boy: लवकर दे ग झिपरे ! वडा पाव तिखट होता खूप.....

सोनिया गांधी ची पुण्यातील एका शाळेत व्हिज़िट.....

सोनिया गांधी ची पुण्यातील एका शाळेत व्हिज़िट.....

तुम्हाला काही प्रश्न विचारायचे असतील तर विचारा...

पक्या उठला आणि म्हणाला मला तुम्हाला ३ प्रश्न विचारायचे आहे

१) तुम्ही पंतप्रधान का नाही झालात ?
२) रामलीला मैदानात पोलिस कुणी पाठविले ?
३) तुमच्या स्विस बॅंकेत किती रुपये आहेत ?

तेवढ्यात मधल्या सुट्टी ची घंटा वाजते

नंतर पुन्हा वर्गात

मग गण्या उठला : मला पण ५ प्रश्न विचारायचे आहे

मगाशी पक्या ने विचार लेले ३

आणि

४) मधली सुट्टी २० मिनिटे अगोदरच कशी झाली ?

५) पक्या कुठे आहे????

अमेरिकेत जेव्हा

*इलेक्ट्रीक पीजे...*
अमेरिकेत जेव्हा घरातली वीज जाते,
तेव्हा तिथली लोकं लगेच पॉवर हाऊसला फोन करतात आणि प्रॉब्लेम समजून घेतात.

जपानमध्ये जेव्हा घरातली वीज जाते, तेव्हा तिथली लोकं लगेच फ्युज तपासतात आणि लगेच बदलून घेतात.

भारतात जेव्हा वीज जाते, तेव्हा इथली लोकं शेजाऱ्यांच्या घरी डोकावतात आणि म्हणतात.... सगळ्यांचीच गेलीय ना... मग जाऊ देत..!!!

निळ्या ध्वजाचा

निळ्या ध्वजाचा आम्हाला द्वेष नाही .....
हिरव्या ध्वजाचा आम्हाला राग नाही .....
पण ......
"भगव्या ध्वजाचा अभिमान
आम्हाला कधी लपणार नाही ......!!!!!"नक् कीच मस्जीदी बद्दल वाईट नाही ....!!!
मनात चर्च बद्दल अवमान नाही .....!!! पण ..... शिवारायान्पुडे नतमस्तक होण्यास
कुणी आम्हाला रोकु शकणार नाही ....!!!!! सर्वधर्मीयांचा मन राखू ....
त्यांच्याशी प्रेमानेवागू .... पण ...... हिंदुस्तानात"आम ्ही हिंदू"गर्वाने
सांगण्यास बंदी का लावू .......!!!!! नक्कीच भगवा वाघ पुढे सरसावणार ...
थिजलेल्या हिंदवी रक्ताला
नवचैतन्य लाभणार ......
जीजावू शिकवणीने पुन्हा शिवबा घडणार ..... हिंदवी स्वराज्याच खात्मा करू
पाहणार्यांचे स्वप्न....... नाही पुरे होवून देणार .......!!!!!
नाही पुरे होवून देणार.......!!!!! जय हिंद ,जय महाराष्ट्र ...!!!!!

गौरवशाली महाराष्ट्र: खतरनाक प्रपोज....!!!

गौरवशाली महाराष्ट्र: खतरनाक प्रपोज....!!!: खतरनाक प्रपोज....!!! मुलगा- तु फक्त हो म्हण, सगळ्यांची वाट लावतो.... मुलगी- अय्या खरंच...?? मुलगा- हो खरंच. . . . . . . . आणि...

खतरनाक प्रपोज....!!!

खतरनाक प्रपोज....!!!

मुलगा- तु फक्त हो म्हण,
सगळ्यांची वाट लावतो....
मुलगी- अय्या खरंच...??
मुलगा- हो खरंच.
.
.
.
.
.
.
.
आणि तु फक्त नाय म्हण.....
.
तुझी पण वाट लावतो...!

ती: तू माझ्याशी

ती: तू माझ्याशी भांडत नको जाऊ बरं ....
तो: ते आपल्याला जमणार नाही... तेवढं सोडून बोल.. मी तर भांडणार...
ती: किती नालायक आहेस... काय मिळतं तुलामाझ्याशी भांडून...
तो: हो, नालायक तर आहेच... अगं ते गाणं नाही ऐकलयेस का... "कोई हसीना जब रूठ जाती है तो और भी हसीन हो जाती है"...
ती: हो ऐकलय...
तो: पण तसं काहीही नाहीये ;)....
ती: (वैतागून, त्याच्या खांद्यावर ४-५ चापटा मारत)... जा बाबा.. जा ...
तो: अरे हो हो... बरं ठीक आहे.. आता ऐक...
मी तुझ्याशी भांडतो... भांडतांना माझ्यावर जो हक्क दाखवतेस ना.. त्यासाठी...
मी तुझ्याशी भांडतो... तुझे, "मी आहे म्हणून सहन करतीये" हे शब्द पेलण्यासाठी...
मी तुझ्याशी भांडतो... "आजपासून बिलकुलबोलू नकोस माझ्याशी" हे वाक्य म्हणतांना तुझा बिथरलेला आवाज ऐकण्यासाठी...
मी तुझ्याशी भांडतो... चेहऱ्यावर राग असतांना देखील एका अनामिक ओढीने माझ्याकडे बघणाऱ्या त्या डोळ्यांसाठी...
अन
मी तुझ्याशी भांडतो...
भांडण संपल्यावर, तू मारलेल्या घट्ट मिठीत घालवता येणाऱ्या त्या अविस्मरणीय 'क्षणांसाठी'

                                   लेखक - अज्ञात 

शब्दच हरवले

शब्दच हरवले माझे
तरि प्रयत्न करतो  लिहिण्याचा,
ओठ मुके झाले माझे
तरि प्रयत्न करतो  तुला सांगण्याचा,
आता तर जगच हरवलय माझं
तरिही प्रयत्न करतो तुला शोधण्याचा..!!!!!

                                         लेखक - अज्ञात 

एक हळवी आठवण

एक हळवी आठवण
एक हळवी आठवण
मनामध्ये जपलेली
एक नाजूक वेदना
हृदयात खोलवर रुतलेली |
आसवांची एक माळ
डोळ्यांमध्ये थांबलेली
आपुलकीची नाती
आता दूरवर पांगलेली |
स्वप्नांची एक पालखी
अंधारात हरवलेली
गजबजलेली एक वस्ती
आता एकांताला सारवलेली |
पुन्हा तीच भावना
नव्या शब्दांत मांडलेली
आसवांची थेंबभर शाई
आज पुन्हा त्यावर सांडलेली

                            लेखक - अज्ञात 

चांगले मित्र मिळवायला

मैत्री

चांगले मित्र मिळवायला फार मोठे भाग्य लागतं.

तसंच भाग्य मला लाभलं असं मला वाटत असतं,

मित्र अनेक असतात, पण काही मोजकेच जीवनात येऊन जातात.

चांगल्या क्षणांची सांगडसुद्धा तेच घालून जातात.

भांडण झालं की थोडा वेळ त्यांच्यावर रुसायचं असतं.

कारण शेवटी त्यांच्यातच जाऊन मिसळायचं असतं.

प्रयत्न केला दूर जायचा तरी त्यांच्याच जवळ रडायचं असतं.

एकमेकांचं अश्रू झेलून, हसत पुढे जायचं असतं.

कोणाशी काही बिनसलं तेव्हाच मैत्रीचं खरं रुप पाहायचं असतं,

संकटकाळी एकमेकांचा हात घट्ट धरुन चालायचं असतं.

एखादं पाऊल डगमगलं तर ते पुन्हा वाटेवर आणायचं असतं.

चिमुकल्या गोष्टीने मैत्रीचे वैरात रुपांतर करायचं नसतं.

पण मैत्रीत हे एकच लक्षात ठेवायचं असतं.

विश्वास ज्याच्यावर टाकला त्याच्याशी प्रामाणिक रहायचं असतं.

ज्याच्याबरोबर हे घडत असतं त्याला फक्त मैत्री आणि मैत्री हेच नाव द्या —

संदर्भ - मी मराठी असल्याचा अभिमान आहे 

प्रेम .....मराठीतील एक शब्द ..

प्रेम .....मराठीतील एक शब्द ...पण किती महत्व आहे ना या शब्दाला .....!

प्रत्येकाला प्रेम करायचं आहे , त्याला जवळ बोलावयाचय ....त्याच्या
कुशीत डोक ठेऊन शांतपणे झोपी जावस वाटत....अशा किती तरी भावना आपल्या
मनात निर्माण होतात ....
मग निसर्ग नियमाने माणूस प्रेमात पडतोही ....
काहींना प्रेमाचं सुख मिळत तर काहींना प्रेमभंगाचा चटका .....

मुलांना वाटत मुली वाईट असतात तर मुली कुठल्याही मुलावर विश्वास
ठेवायला तयार नसतात .....
खर तर मित्रांनो ....
मुलांचं प्रेम हे काल्पनिक असत तर मुलींचं वस्तूस्थितीवर आधारित .....
आणि दोघेही बरोबर असतात ...प्रश्न येतो सामोपचाराचा ...पण ते होत नाही..
प्रत्येकाला आपला ' स्व ' अन " भविष्य " महत्वाच वाटत ...अन मग
त्यामुळे कुठेतरी या गोष्टींचा भडका उडतोच अन मग प्रेमाची वाट लागते .......
...प्रेम अन प्रेमभंग ही एकाच रथाची दोन चाके आहेत..... एक चाक उचलून
हाताला काहीही लागत नाही .....प्रेमभंगाचा चटका मात्र सतत भेटतो....

याचा विचार करा .....
आणि
" एकांती डोहात बुडणे हा प्रेमरोगावरील रामबाण उपाय कधीच होऊ शकत नाही ".....

आभार - मी मराठी असल्याचा अभिमान आहे 

जेव्हा तुम्ही प्रेम करता

♥ जेव्हा तुम्ही प्रेम करता, ....
तेव्हा तुम्ही दुखावले जाता ♥
♥ जेव्हा तुम्ही दुखावले जाता, ....
तेव्हा तुम्ही द्वेष करता ♥
...
♥ जेव्हा तुम्ही द्वेष करता, ....
तेव्हा तुम्ही विसरायचा प्रयत्न करता ♥
♥ जेव्हा तुम्ही विसरायचा प्रयत्न
करता, .... तेव्हा तुम्ही मिस
करायला लागता ♥
♥ आणि जेव्हा तुम्ही मिस
करायला लागता, ....
तेव्हा तुम्ही पुन्हा प्रेम करू लागता
♥ पुन्हा प्रेम करू लागता !!!